Η ευτυχία δε συμπαθεί τους δειλούς

Υπάρχουν μέρες που στο γυρισμό για το σπίτι σκέφτεσαι πως το μόνο που θέλεις είναι να μαγειρέψεις το αγαπημένο σου φαΐ, να βάλεις στη διαπασών το τραγούδι σου, να κάνεις μπάνιο, να μοσχοβολάς και κάπου εκεί μέσα στο μπουρνούζι σου να χορεύεις μόνος στα δωμάτια, μέχρι να χωθείς μέσα στα πιο βολικά σου ρούχα. Χρειάζεσαι μόνο τον εαυτό σου και λίγη αισιοδοξία κι αρκούν για να ονειρεύεσαι.

Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι μέρες που δε σε χωράει ο τόπος. Σε βασανίζουν σκέψεις ή το μυαλό σου ίσως αρνείται να σκεφτεί. Δε θες να φας, ούτε να κοιμηθείς. Είναι η δύσκολη μέρα που αναπνέεις αλλά δε ζεις, γιατί αρνείσαι να αντικρίσεις αυτό που σε βασανίζει. Κλείνεις τα μάτια και παρακαλάς αύριο να ξυπνήσεις με άλλη διάθεση. Δεν είναι τόσο απλό. Για να ξυπνήσεις με άλλη διάθεση πρέπει να αποδεχτείς το πρόβλημα, να βρεις τη ρίζα του και να το λύσεις. Αν υπεκφεύγεις θα το ξαναβρείς μπροστά σου.

Φαντάσου ότι η διάθεσή σου είναι ένα μεγάλο κουτί. Άνοιξέ το. Βλέπεις μέσα τη λύπη και σήμερα ταυτίζεσαι μαζί της. Μην κάνεις το λάθος να το κλείσεις. Υπάρχει εκεί γιατί είναι δικό σου. Απλά αποδέξου την αλήθεια του και κλάψε αν το νιώθεις. Ζήσ’ το έντονα. Μην ντραπείς. Άλλωστε και το δράμα μερικές φορές έχει τη γοητεία του. Θα πάρει λίγο χρόνο, όμως θα έχεις εκτονωθεί προωθώντας στη μνήμη σου ακόμα μια εμπειρία. Έτσι, όντας πλέον λίγο πιο σοφός, θα ξέρεις την επόμενη φορά τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Θα έχεις μάθει λίγο καλύτερα τον εαυτό σου.

Το μεγάλο κουτί θα έχει πάντα πολλά μικρότερα μέσα, με διαφορετικά σχήματα, χρώματα κι υλικά για τον καθένα. Ο μύθος λέει πως κάπου κάποιος κάποτε άνοιξε όλα αυτά τα κουτιά μαζί. Έψαχνε αυτό που είχε μέσα την προσωπική του ευτυχία. Βιαστικά τα άνοιγε ένα-ένα και τα παρατούσε στην άκρη. Είδε πολλά. Τη λύπη, το όνειρο, την ηρεμία, την προδοσία, την ανθρωπιά. Μερικά δεν τα αναγνώρισε καν. Κάποια στιγμή έμεινε μονάχα ένα! Όταν το άνοιξε ήταν άδειο. Πήρε το κουτί, το στριφογύριζε, το αγκάλιαζε, αλλά τίποτα.

Απορούσε. Αφού όλοι έλεγαν ότι για να βρεις την ευτυχία πρέπει να την αναζητήσεις. Προσπαθούσε να λογιστεί τι έχει κάνει λάθος! Σάστισε. Νευρίασε. Αυτό του άξιζε να νιώσει; Το κενό; Όχι, απλά περιμένοντας τα καλύτερα να έρθουν πάγωσε την καθημερινότητά του κι έχασε στιγμές.

Όταν μονίμως κλείνεις την πόρτα στα δυσάρεστα το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος είναι να στερηθείς στιγμές που σου ανήκουν, να ζεις επιφανειακά και μίζερα. Η ευτυχία κρύβεται στη συμφιλίωση μετά το τσακωμό. Εμφανίζεται στη χαλάρωση μετά την κουραστική μέρα. Βουτάει στην πρώτη γουλιά του καφέ σου. Στριμώχνεται σ’ ένα στίχο απ’ το αγαπημένο σου τραγούδι. Χωράει στην περηφάνια που νιώθεις όταν καταφέρεις να γελάσεις ξανά μετά από μια στεναχώρια. Αν τα προσπεράσεις όλα αυτά, αν κάνεις πως δεν τα βλέπεις θα συμβιβαστείς με το κενό. Γιατί μπορεί να απέφυγες όλα τα άσχημα, έχασες όμως και τα όμορφα.

Θα κάνεις επιλογές μέχρι να ανακαλύψεις πού βρίσκεται η δίκη σου ευτυχία. Σίγουρα θα ξεστρατίσεις κάποια στιγμή. Επιτρέπεται κι ίσως επιβάλλεται μερικές φορές να κάνεις λάθος. Πάντα, όμως, έχεις το δικαίωμα να αλλάξεις μονοπάτι μέχρι να βρεθείς σε εκείνο που θα νιώσεις πιο οικείο κι όταν το βρεις κάπου εκεί θα συναντήσεις ανθρώπους που σου μοιάζουν και θα βρεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτούς. Όταν κάποιος σου εκμυστηρευτεί το πρόβλημά του, θα μπορείς να τον συμβουλεύσεις ξεκινώντας τη φράση σου κάπως έτσι: «Έχω βρεθεί στη θέση σου, σε νιώθω…».

Η ζωή θα σου στέλνει πολλά. Εσύ επιλέγεις πότε θα ανοίξεις τα μάτια να τα δεις και ποια απ’ αυτά κρύβουν μέσα τους την προσωπική σου ευτυχία. Αν δεις κάποιο απ’ αυτά μην το προσπεράσεις βιαστικά. Μαλάκωσέ το ώστε να χωρέσει να περάσει απ’ τις κόρες των ματιών σου και να φύγει με φόρα στην ψυχή σου. Εκείνη θα γίνει φίλτρο και θα το μετατρέψει σε συναίσθημα κι αφού θα έχει χαραχθεί πλέον σε κάθε κύτταρό σου, θα έχει ολοκληρωθεί ως μια ανάμνηση περασμένη στη μνήμη σου.

Κι αν σου μοιάζει ασήμαντο, δεν είναι. Κάπως έτσι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο. Αν δε νιώσεις πρώτα τον ενθουσιασμό πώς θα ξεχωρίσεις τον έρωτα; Πρέπει να μάθεις τη λύπη για να εκτιμήσεις τη χαρά. Όταν γνωρίσεις τη μοναξιά θα έχει μεγαλύτερη αξία η φιλία. Όσα περισσότερα στείλεις στην ψυχή σου να τα δει κι αυτή, την ετοιμάζεις για τα μεγάλα, τα βαθιά, τα σκληρά συναισθήματα.

Η ουσία, λοιπόν, βρίσκεται στην καθημερινή προσπάθεια να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Να θυμάσαι ότι η ευτυχία δεν αγαπά τους δειλούς ανθρώπους, απεχθάνεται αυτούς που φοβούνται και δε βρέθηκε ποτέ ατόφια.

Σκορπίζεται σε ανύποπτες στιγμές της καθημερινότητάς σου και συνήθως κρατά για λίγο. Ρίσκαρε χωρίς να αφήνεις τις μέρες να περνάνε και μάθε να την αναγνωρίζεις. Ειδάλλως δε θα της δώσεις την αξία που της πρέπει.