Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν!

Οι άνθρωποι μοιάζουμε μονότονοι εξωτερικά, μα μέσα μας είμαστε χρωματιστοί. Γεμάτοι αντιθέσεις κι εκπλήξεις. Ο χαρακτήρας μας παραμένει ένας και συγκεκριμένος απέναντι σε όλους, όμως, η συμπεριφορά μας αλλάζει ανάλογα με τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που περιστοιχίζουν το εκάστοτε σκηνικό της ζωής μας. Ο ίδιος άνθρωπος πλάι σε εξολοκλήρου διαφορετικούς ανθρώπους μπορεί να αλλάξει χρώμα και να δημιουργήσει αλλιώτικες αποχρώσεις κι επαφές.

Συναντάμε άλλους και γνωρίζοντάς τους ανακαλύπτουμε πόσο ξεχωριστές σχέσεις μπορούμε να χτίσουμε με τον καθέναν απ’ αυτούς. Γι’ αυτό και κάθε ερωτική σχέση στη ζωή μας θα ‘ναι πάντα αξία σημασίας και μηδενικά συγκρίσιμη με οποιαδήποτε άλλη. Σχέσεις αγάπης, πάθους, καψούρας, έρωτα. Ό,τι κι αν προκύψει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έλκονται, είναι κάτι δικό τους. Ο καθένας δίνει και παίρνει όσα του επιτρέπονται μα κι ό,τι του ξυπνήσει ο άλλος.

Δύο δοχεία χημικών ενώσεων που, αν ανακατευτούν, προκαλούν κάτι δυνατό. Όταν, όμως, και τα δυο δοχεία περιέχουν μπόλικο εγωισμό, κτητικότητα, παράπονο και πάθος, προκύπτουν εκείνα τα ζευγάρια που μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Είναι εκείνοι οι δύο που θα τους δεις να τσακώνονται όπου σταθούν και πριν οι γύρω καταλάβουν τι συμβαίνει, αυτοί θα ‘χουν ήδη πέσει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

Είναι εκείνοι που θα μαλώσουν σοβαρά, με φωνές κι εντάσεις για να πιο ασήμαντα πράγματα, όπως το ποιος πλένει πιο συχνά τα πιάτα, και στις δύσκολες καταστάσεις θα ‘ναι ψύχραιμοι να δουν καθαρά τι συμβαίνει για να το αντιμετωπίσουν μαζί. Όσο ταιριάζουν άλλο τόσο διαφέρουν. Το ξέρουν, το ‘χουν αποδεχτεί και το σέβονται. Γι’ αυτό και καθημερινά τσακώνονται. Η κατάσταση μεταξύ τους πυρακτώνεται δεκάδες φορές μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, μα άλλες τόσες φουντώνει κι ο έρωτάς τους.

Αν τους έχεις φίλους και κοντοσταθείς για λίγο να τους παρατηρήσεις, θα πεις πως δεν ταιριάζουν. Κι όμως, ξέρουν τι κάνουν. Οι εντάσεις της στιγμής είναι γι’ αυτούς ο τρόπος να επικοινωνούν. Έτσι έμαθαν να κρατούν ζωντανή τη σχέση τους. Σωστό ή λάθος, λίγο τους νοιάζει. Η γκρίνια είναι η σπίθα τους, ο λόγος για να αρπαχτούν δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία σχεδόν στημένη παρεξήγηση. Το προκαλούν μόνοι τους, μοιάζει να το ευχαριστιούνται, αφού είναι μια γνώριμη διαδικασία με αρχή, μέση και τέλος.

Ο ένας βρίσκει την αφορμή να νευριάσει, ο άλλος λαμβάνει το μήνυμα κι απαντά αναλόγως, τα κοφτερά λογάκια δίνουν και παίρνουν –ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου–, αδιαφορούν για το περιβάλλον, το ζουν μεταξύ τους. Έπειτα, ο ένας απ’ τους δύο ρίχνει τους παλμούς, πατάει το ευαίσθητο κουμπί του άλλου κι αναλόγως με το ποιανού σειρά είναι να υποχωρήσει, κάνει ένα βήμα πίσω.

Όχι, δεν είναι προσχεδιασμένα, δεν παίζουν θέατρο μεταξύ τους. Ασυναίσθητα το κάνουν. Απλά κι αβίαστα. Κι όσο κουραστικό κι αν καταντάει για τον περίγυρό τους να τους βλέπει μονίμως να μαλώνουν, τόσο διασκεδαστικό γίνεται γι’ αυτούς ν’ ακούν τους άλλους να τους λένε: «Γι’ αυτό ταιριάξατε, είστε το ίδιο τρελοί».

Κάπως έτσι. Ο καβγάς γι’ αυτούς είναι κάτι σαν προθάλαμος για την εκδήλωση των συναισθημάτων. Μια βοηθητική κατάσταση. Μαλώνουν για την επανασύνδεση. Ανυπομονούν για την μπουνάτσα μετά τη φουρτούνα. Γιατί αν κάτι αξίζει τον τσακωμό δυο ανθρώπων που αγαπιούνται, είναι η περιέργεια να δεις πώς θα καταλήξει. Με τον καβγά δεν απομακρύνεσαι πάντα, δε σημαίνει πως δημιουργείς ρωγμές στη σχέση. Γι’ αυτούς είναι εξωτερίκευση όσων νιώθουν. Άλλοτε από ζήλια, άλλοτε από παράπονο κι άλλοτε από πίεση και νεύρα λογομαχούν, κλείνουν τηλέφωνα, ψύχονται τα πρόσωπά τους, ειρωνεύονται ή αδιαφορούν εσκεμμένα για να μάθουν ο ένας λίγο καλύτερα τον άλλον.

Είναι μια γλυκόπικρη καθημερινότητα που κερδίζει έδαφος σε συγκεκριμένες σχέσεις. Είναι γι’ αυτούς που μοιάζουν τόσο πολύ σε όλα, ώστε να πλάθουν τις εντάσεις από μόνοι τους για να μην τους ρουφήξει η ρουτίνα τον έρωτα. Συμβαίνει σ’ αυτούς που δυσκολεύονται να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους, κι όντας αρκετά εγωιστές για να μιλήσουν ανοιχτά για όσα νιώθουν ή να δείξουν τον ρομαντισμό τους, προτιμούν να τα δείχνουν με υποχωρήσεις. Διότι όταν τα μέλια έρχονται μετά τον καβγά δε μοιάζουν τόσο αθεράπευτα ρομαντικά αλλά κάπως αναγκαία.

Θα το κάνουν σίγουρα κι αυτοί που τους αρέσει να προκαλούν τον σύντροφό τους για να δουν μέχρι πού μπορεί να τους αντέξει το σκοινί και το τραβάνε με μανία για να επιβεβαιώνουν ο ένας την ανοχή και την αντοχή του άλλου. Είναι και γι’ αυτούς τους εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες που με κοινό κώδικα τις εντάσεις καταφέρνουν να συνεννοηθούν.

Οι καθημερινοί τσακωμοί είναι για τόσους κι άλλους τόσους συνδυασμούς ανθρώπων που αποφάσισαν να ‘ναι μαζί. Γιατί κάθε συμπεριφορά μας είναι κάτι ανάμεσα σ’ αυτό που έχουμε να δώσουμε και σ’ αυτό που μας ξυπνάει ο άλλος να του δώσουμε. Κάποιοι ακολουθούν αυτήν την πεπατημένη σε κάθε σχέση που συνάπτουν, άλλοι αποφεύγουν σχέσεις με τσακωμούς και σε κάποιους απλά κάποτε προκύπτει και το ζουν όπως κι όσο τραβήξει.