Παλιότερα τα προξενιά ήταν ίσως ο συχνότερος και πιο φυσιολογικός τρόπος γνωριμίας και δέσμευσης για δύο ανθρώπους. Κάτι σαν παράδοση, με κανόνες και συγκεκριμένα βήματα. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έβλεπαν ο ένας τον άλλον όντας ήδη λογοδοσμένοι. Στον επόμενο τόνο ο αρραβώνας και στο κοντινότερο καλοκαίρι γάμος με παπά και με κουμπάρο. Τώρα αν συμφωνούσε ο γαμπρός κι η νύφη, λεπτομέρειες.

Στο πέρας του χρόνου –για καλή μας τύχη– αυτό άλλαξε. Τα αρνητικά αυτής της κατάστασης ήταν πολλά, με πρώτο το γεγονός πως άλλοι διάλεγαν για ‘σένα, και μάλιστα τον άνθρωπο που ενδεχομένως θα μοιραστείς την υπόλοιπη ζωή σου.

Κάπως έτσι, κι έχοντας την ιδέα αυτή αρνητικά αποθηκευμένη στη συνείδησή μας, το να σου προτείνουν στις μέρες μας να σου γνωρίσουν κάποιον που πιστεύουν ότι θα ταιριάζετε ερωτικά, ηχεί αυτομάτως κάθε άλλο παρά θετικά στ’ αφτιά μας. Κι όμως, αν και μπορεί να θεωρηθεί προξενιό, δεν έχει καμία σχέση με τα συνοικέσια του παρελθόντος. Απλά άνθρωποι που σε ξέρουν καλά, όπως οι φίλοι, μπορούν –έχοντας στο μυαλό τους άλλους ανθρώπους απ’ τον κύκλο τους– να σε ταιριάξουν με κάποιον στο μυαλό τους. Κι ακόμα κι αν σας φέρουν σε επαφή, απλά μένετε στα τυπικά. Δε σας δεσμεύει τίποτα. Άρα δεν έχετε κάτι να χάσετε. Ίσως, βέβαια, αν οι φίλοι τα σκέφτηκαν σωστά, να ‘χετε τελικά κάτι να κερδίσετε. Μια νέα γνωριμία, ένα φλερτ, κι όσο πάει.

Εντελώς επιφανειακά μοιάζει κακή σκέψη, διότι την πρώτη επαφή με τον άνθρωπο που θα μπορούσαμε να δούμε ως σύντροφό μας τη φανταζόμαστε σαν σκηνή βγαλμένη από ταινία. Σε μια γωνία ενός ξεχασμένου στενού οι δύο κατά λάθος πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον. Αυτός φταίει. Εκείνη νευριάζει, γιατί πέφτουν κάτω όλα τα πράγματα που κρατούσε στα χέρια της και σκύβουν ταυτόχρονα να τα μαζέψουν. Τότε χαμηλώνουν και κοιτάζονται για πρώτη φορά. Και, μάντεψε, ερωτεύονται. Σ’ αυτό το σημείο, καλύτερα κλείσε την ταινία γιατί είναι προβλέψιμη κι εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Στη ζωή δεν είναι όλα τόσο κινηματογραφικά. Αλλά μπορεί και να γίνουν. Ανάλογα με τη χημεία των δύο. Βέβαια, δε χρειάζεται, σίγουρα, όλα να φαντάζουν ιδανικά απ’ την πρώτη στιγμή. Ας είναι λίγο ξενέρωτη η ιστορία που θα διηγείστε όταν σας ρωτούν πώς γνωριστήκατε. Σημασία έχει το μετά.

Μερικές φορές, οι φίλοι σου μπορούν να διακρίνουν καλύτερα από ‘σένα αυτό που χρειάζεσαι μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου που εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Οι φίλοι ξέρουν τι μας αρέσει, τα γούστα, τα «θέλω» και τις προτιμήσεις μας, τα ενδιαφέροντά μας, αλλά κι όλα όσα είναι ικανά να μας στενοχωρήσουν και να μας ξενερώνουν. Επομένως, γνωρίζουν τι μας καθιστά ευτυχισμένους και τι δυστυχισμένους. Φυσικά όχι όσο καλά ξέρουμε εμείς για μας τι μας αξίζει και πώς το ονειρευόμαστε, γι’ αυτό κι η πρόταση είναι δική τους, η απόφαση όμως είναι πάντα δική μας.

Αν, ωστόσο, υπάρχει κάποιος στον περίγυρό τους που θεωρούν πως η συνάντηση μαζί του θα κυλήσει ευχάριστα, δεν είναι κακό να μας φέρουν σε επαφή. Σε τελική ανάλυση, υπάρχει κι ένα θετικό. Το γεγονός ότι οι φίλοι σου τον γνωρίζουν ήδη καταπίνει το άγχος που έχεις όταν γνωρίζεις έναν εντελώς άγνωστο άνθρωπο. Όλα μεταξύ σας είναι πιο οικεία. Θα σας συστήσουν, θα σπρώξουν λίγο την κατάσταση για να σπάσει ο πάγος. Μόλις αρχίσετε να γνωρίζεστε –στο πλαίσιο της παρέας– θα διακρίνετε οι ίδιοι αν υπάρχει κάποια έλξη. Κι αν όλα πάνε καλά, θα βγείτε οι δυο σας κάποια στιγμή και τότε η κατάσταση θα περάσει στα χέρια σας. Θα είναι μια γνωριμία όπως όλες οι άλλες με δύο πρωταγωνιστές και κανέναν κομπάρσο. Αν όχι, τίποτα δεν άρχισε που δεν προλαβαίνει να διορθωθεί. Ο καθένας τη ζωή του.

Επομένως, δεν είναι τελικά κακό να σου γνωρίζουν κάποιον οι φίλοι σου, με κάποιες προϋποθέσεις όμως. Να μην το κάνουν μόνο και μόνο γιατί βαρέθηκαν να σε βλέπουν μπακουράκι και να συμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις που όντως πιστεύουν σ’ αυτή τη γνωριμία. Να μη σας κάνουν να αισθανθείτε απελπισμένοι, γιατί έτσι εγγυημένα θα αποτύχει. Καλό είναι να ξέρετε από πριν από πού γνωρίζονται και δυο βασικά πράγματα γι’ αυτό το πρόσωπο. Να έχει ακούσει ο ένας κάτι για τον άλλον πριν βρεθείτε, αλλά ως εκεί. Βασικό στοιχείο, να αποφύγετε την έρευνα στα social media. Πρέπει να ‘χει ένα μυστήριο η υπόθεση, μέχρι να συναντηθείτε πρώτη φορά να ‘στε άγνωστοι. Και τέλος, η όλη ιδέα για να πετύχει πρέπει να στηριχτεί στο γεγονός πως οι φίλοι θα το κάνουν να φανεί τυχαίο. Δηλαδή, να μην ξέρεις ούτε εσύ ούτε ο άλλος πως σας κάνουν προξενιό. Τυχαία γίνατε όλοι μια παρέα και τι καλά που στο τέλος έτυχε και να ταιριάζετε.

 

Συντάκτης: Βαλεντίνα-Δέσποινα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη