Ο χωρισμός θέλει καψουροτράγουδα, σπόντες και ξεσάλωμα

Ο χωρισμός είναι μια διαδικασία αρκετά στενάχωρη. Δεν έχει σημασία αν σε χώρισαν ή αν ήταν δίκη σου απόφαση. Αναλογικά με τις σχέσεις που θα κάνεις στη ζωή σου, ο χωρισμός είναι κάτι που θα συμβεί αρκετές φορές, για διαφορετικούς λόγους. Ουσιαστικά, αφορά την απομάκρυνση δυο ανθρώπων που υπήρξαν ζευγάρι. Απ’ τους πιο ερωτευμένους μέχρι κι εκείνους που είναι μαζί από συνήθεια, η απόφαση να τραβήξουν αντίθετους δρόμους μοιάζει δύσκολη. Είναι κάτι που το βιώνουμε τόσο έντονα, όσο έντονη υπήρξε και η ίδια η σχέση, γιατί αποτελεί sos μάθημα στο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής που αφορά τις μετέπειτα επιλογές μας.

Απ’ την άλλη, το γεγονός πως πλέον παύεις να έχεις ερωτικό σύντροφο, διαχωρίζει τους δυο σε μονάδες. Μέσα στην όλη θολούρα του χωρισμού, προκύπτει κι ένα θετικό. Σηματοδοτείται η έναρξη της απόλυτης ελευθερίας σου. Είσαι και πάλι εργένης. Είναι ένα τέλος που το διαδέχεται μια νέα αρχή στα ερωτικά. Γι’ αυτό όσο δακρύβρεχτα κι αν το βιώσεις συνοδεύεται από αισιοδοξία. Κι επειδή ο πονεμένος δεν μπορεί να δει καθαρά, αναλαμβάνουν δουλειά οι φίλοι του.

Αρχικά, χωρισμός δεν είναι αυτό που θα ειπωθεί με λόγια. Το να πείτε «χωρίσαμε» δε σημαίνει τίποτα. Το πραγματικό τέλος είναι αυτό που προϊόντος χρόνου θα προκύψει μέσα σου. Εκείνη η μέρα που θα ξυπνήσεις και θα συνειδητοποιήσεις τους λόγους που δεν είναι πια αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου και τη σιγουριά πως δεν τον θες πια πίσω. Σε εκείνο το σημείο θα έχει φύγει ο έντονος πόνος και θ’ αρχίσει το καλό. Επειδή, όμως, απ’ τα λόγια μέχρι την πράξη είναι μία απόφαση δρόμος, έρχονται οι φίλοι να βοηθήσουν να την πάρεις.

Έχεις μείνει, λοιπόν, μόνος και έχεις κλάψει αυτόν τον χωρισμό. Συνειδητοποιημένα γνωρίζεις πως αυτός ο κύκλος έκλεισε και παλεύεις να ανοίξεις φτερά για νέους τόπους. Τώρα, θα ξεκινήσει η ιεροτελεστία του χωρισμού. Το μεταβατικό στάδιο που από χωρισμένος πρέπει πια να αυτοαποκαλείσαι ελεύθερος από επιλογή. Η διαδικασία αυτή αφορά τον χωρισμένο και τους φίλους του.

Σε πρώτη φάση, ψήνεται ένας καφές -όχι της παρηγοριάς, αλλά του απολογισμού. Ώρες ατέλειωτες η παρέα θα συζητάει το γεγονός και θα το αναλύει, σαν να ήταν η Ομήρου Οδύσσεια. Θα φροντίσουν να σου επισημάνουν όλα τα αρνητικά του χαρακτήρα του θάβοντάς τον για όλα, βροντοφωνάζοντας ταυτόχρονα τη χαρά πήραν όταν χωρίσατε. Η φράση κλειδί είναι: «Σου αξίζει κάτι καλύτερο» ακόμα κι αν ήταν δίκη σου απόφαση ο χωρισμός.

Μέσα στις επόμενες μέρες, θα λάβουν χώρα οι σπόντες στα social media. Διακριτικά και πολύ στοχευμένα θα αναρτήσεις τραγούδια, στίχους και φωτογραφίες που στους followers σου θα φανούν φυσιολογικά, αλλά εκείνος που πρέπει να πάρει το μήνυμα, θα καταλάβει. Φυσικά, σ’ αυτό το σημείο επισκέπτεσαι συχνά το προφίλ του πρώην για τυχόν αναρτήσεις που σε αφορούν. Το ίδιο κάνει κι αυτός. Χώρισες, αλλά δε θες να καταλάβεις πως ξεπεράστηκες κιόλας.

Στον επόμενο τόνο, η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Είναι το πρώτο βράδυ -και θα ακολουθήσουν πολλά, που η παρέα θα συντονιστεί σε ξέφρενους ρυθμούς. Το τραπέζι θα γεμίσει ποτά, έως ότου νιώσετε την πρώτη γλυκιά ζάλη της εξόδου σας. Έτσι, μέσα σε χαλαρό κλίμα η βραδιά θα απογειωθεί με τη διάθεση στα ύψη. Κυρίως τη στιγμή που ο DJ θα παίζει καψουροτράγουδα, τα οποία εσύ και η παρέα σου θα τα ζείτε λες και χωρίσατε όλοι ομαδικά μόλις πριν λίγο. Έτσι, διότι το απολαμβάνουμε και λίγο το δράμα μας όταν συνοδεύεται από ποτό και τραγούδι.

Πιθανότατα κάποιο βράδυ, εντελώς τυχαία, θα επιλέξετε ένα μαγαζί στο οποίο συχνάζει κι ο πρώην, έτσι απλά για να κάνετε αισθητή την παρουσία σας. Μόλις τον δείτε να μπαίνει στο μαγαζί, ως χωρισμένος θα το παίξεις αδιάφορος, ενώ οι φίλοι θα παρακολουθούν στενά όλες τις κινήσεις του. Αν δε τον συναντήσετε πουθενά, η παρέα θα σε παροτρύνει να φλερτάρεις με τη συνηθισμένη ατάκα: «Ζήσε τη ζωή σου, πάμε γι’ άλλα». Κι κάπως έτσι θα κυλάνε τα βράδια μέχρι να συμβεί ο πραγματικός χωρισμός μέσα σου. Εκείνο το σημείο που φεύγει ο θυμός και προχωράς πραγματικά τη ζωή σου, ευχόμενος κι ο άλλος να είναι ευτυχισμένος.

Στην πραγματικότητα οι φίλοι μας ξέρουν πόσο πονάμε στον χωρισμό, γνωρίζουν και τα θετικά που είχε ο πρώην. Είναι αντικειμενικοί κριτές.  Όμως, με άκρως υποκειμενική ματιά τον θάβουν, επισημαίνουν τα αρνητικά του, σε σπρώχνουν να προχωρήσεις και αποφεύγουν να σου μιλούν συνέχεια γι’ αυτό, γιατί ξέρουν πως με το να σιγοντάρουν στο κλάμα και την στεναχώρια σου δε θα αλλάξει κάτι, απλά θα διαιωνίζεται ο πόνος σου και η κατάσταση θα δυσκολεύει μέσα στον χρόνο. Δεν τον μισούν, απλά αγαπούν εσένα πολύ για να σ’ αφήσουν να βυθίζεσαι σε κάτι που τελείωσε.