Η ζωή μας είναι χωρισμένη σε διαφορετικούς τομείς. Δυο απ’ αυτούς είναι οι φίλοι και η ερωτική μας ζωή. Φαντάζουν σημεία διακριτά μεταξύ τους, όμως, έχουν κάτι κοινό. Καθορίζονται από το συναίσθημα και συνδεόμενα μεταξύ τους εξελίσσονται και αλλάζουν τις ισορροπίες. Οι φίλοι και οι σχέσεις μας είναι επιλογές μας και απαιτούν μια ιεράρχηση δομημένη μέσα από τις προσωπικές μας επιθυμίες και ανάγκες, διότι μέσα στην καθημερινότητα το ένα επηρεάζει σημαντικά το άλλο. Με κοινό παρανομαστή εμάς χρειάζονται ισορροπία για να καταφέρουν να σταθούν, κάτι που δυστυχώς μας ξεφεύγει. Η εξίσωση της ερωτικής μας ζωής με τις φιλίες μας είναι περίπλοκη. Παρασυρόμενοι από τα συναισθήματα χάνουμε τον έλεγχο. Η ερωτική μας ζωή είναι κάτι αρκετά προσωπικό κι έτσι το εμπιστευόμαστε στους φίλους.
Βέβαια, δεν μπορούμε να τους τα αναλύσουμε όλα με κάθε λεπτομέρεια κι αυτό γιατί η ερωτική μας ζωή δεν αφορά μόνο εμάς αλλά και τους εκάστοτε συντρόφους μας –πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να τους εκθέτουμε. Κάτι που ισχύει είτε είναι επίσημα σύντροφός μας ο άλλος είτε όχι. Αυτό αυτομάτως σημαίνει πως οι φίλοι μας ποτέ δε γνωρίζουν επακριβώς τι συμβαίνει μέσα στη δική μας σχέση. Άλλωστε, άπειρα σενάρια μπορεί να ντύνουν το σκηνικό της ερωτικής μας ζωής ανά περιόδους. Κάθε φάση που περνάμε είναι μοναδική. Έτσι, οι φίλοι στην ουσία μπορούν μόνο να παρατηρούν κάθε τόσο πότε είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Άλλες φορές, όπως είναι φυσικό, τα πράγματα δεν κυλάνε ρόδινα. Βέβαια, αν υποθέσουμε πως στην πραγματικότητα είμαστε εμείς οι ίδιοι που δημιουργούμε τις φάσεις μας και τρυπώνουμε μέσα σ’ αυτές για να τις ζήσουμε, τότε θα πει πως ξέρουμε πώς να τις διαχειριστούμε, αφού εμείς αποφασίζουμε την δέσμευση ή την ελευθερία μας, το μόνιμο παιχνίδι του φλερτ και τους χωρισμούς μας.
Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς για μας, τυχαίνει και να μας χωρίσουν, να φοβηθούμε τον έρωτα, να κάνουμε λάθη, να μπερδευτούμε, να προκύψουν εντάσεις. Διότι, όπως εμείς αποφασίζουμε για τη ζωή μας το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι για τη δική τους. Οι χαρακτήρες συγκρούονται και οι συνθήκες αλλάζουν. Μόλις τα πράγματα περιπλέκουν τρέχουμε στους φίλους μας για συζήτηση. Πρώτον, γιατί οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε το πρόβλημά μας, να νικήσουμε τις αμφιβολίες μας. Δεύτερον, εφόσον κάποιος είναι φίλος μας δεν του κρύβουμε πράγματα, τον εμπιστευόμαστε. Όχι μόνο επειδή είναι φίλος, κυρίως επειδή μας ξέρει, μας ζει και αισθανόμαστε ασφάλεια με τις συμβουλές του, κι ότι η λύση που θα μας δώσει θα είναι για το καλό μας. Από την άλλη και στις χαρές έχουμε αυτήν την ασυγκράτητη επιθυμία να περιγράψουμε και να μοιραστούμε την ευτυχία μας όντας ενθουσιασμένοι.
Η στιγμή που πια κρεμόμαστε από τα χείλη του φίλου για να μας δώσει μια κατευθυντήριο γραμμή, για να πει τη γνώμη του, είναι ένα λεπτό σκοινί που αν δεν το προσέξουμε θα ταράξει τις ισορροπίες. Μερικές φορές οι συμβουλές των φίλων στα αισθηματικά μπορούν να αποβούν μοιραίες. Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να κατανοήσουμε πως το καλό για μας το ξέρουμε μόνο εμείς και το να είμαστε επιρρεπείς στα λόγια των άλλων δεν είναι και ό,τι καλύτερο, ακόμα κι αν είναι φίλοι μας, ακόμα κι αν αφορά περιόδους που οι στιγμές στη ζωή μας κυλάνε ομαλά. Η ζήλια των ανθρώπων μερικές φορές τους κάνει να μας δημιουργούν ανασφάλειες για την ευτυχισμένη περίοδο που διανύουμε. Συνήθως, οι συμβουλές των ανθρώπων προκύπτουν μέσα από τις πίκρες που γεύτηκαν. Ασυνείδητα η δική τους καχυποψία γίνεται επιφύλαξη που προσπαθούν να μας περάσουν για να μας προστατεύσουν. Οτιδήποτε όμορφο το περνούν από κόσκινο γιατί αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι αληθινό. Η δική τους απογοήτευση τους θολώνει, μη μπορώντας να κρίνουν τίποτα αντικειμενικά και ως μεμονωμένο περιστατικό.
Επίσης, σε άλλες περιπτώσεις οι φίλοι δεν είναι πάντα ειλικρινείς μαζί μας, ενίοτε ωραιοποιούν την κατάσταση για να μη μας αποκαρδιώσουν. Τονίζουν τα λάθη του άλλου και δικαιολογούν εμάς, επειδή ζούνε την ιστορία μονάχα από τη δική μας πλευρά. Ηθελημένα ή άθελά τους, ίσως μας δείξουν τον λάθος δρόμο, συγκεκριμένα αυτόν που αν τον ακολουθήσουμε δε θα είμαστε χαρούμενοι. Μα το σημαντικότερο είναι ότι ο φίλος θα δώσει συμβουλές σύμφωνα με τον δικό του τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Θα βάλει τον εαυτό του στη θέση μας και θα αξιολογήσει την κατάσταση με τα δικά του όρια και στο τέλος θα δώσει μια συμβουλή για το πώς θα χειριζόταν αυτός την αντίστοιχη κατάσταση, χωρίς να μετρήσει πως νιώθουμε εμείς. Όμως, το γεγονός ότι είμαστε φίλοι δεν συνεπάγεται ότι είμαστε και ίδιοι χαρακτήρες. Επομένως, η εφαρμογή της συμβουλής τους πιθανότατα να μη βοηθάει στην δική μας περίπτωση.
Οι παλιοί σοφά έλεγαν πως όσα ξέρει το ζευγάρι δεν μπορεί να τα γνωρίζει κανένας άλλος. Το συναίσθημα μεταξύ δυο ανθρώπων είναι ένα μοίρασμα αυστηρά για δυο. Δυο που νιώθουν, κάνουν έρωτα, κοιτούν στα μάτια, αγγίζονται και ενώνονται. Επομένως, μόνον εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι ζούμε με τον σύντροφό μας. Ο φίλος ακούει μονάχα μια περίληψη της ιστορίας κι ακόμα και να θες να του περιγράψεις τα συναισθήματα, είναι αδύνατον. Αυτοί που μπορούν να αξιολογήσουν τη σχέση είναι αυτοί που τη ζουν. Οι φίλοι είναι εκεί για να μας ακούνε, να μας δίνουν συμβουλές ως τροφή για σκέψη και τελικά να μας στηρίζουν.
Συντάκτης: Βαλεντίνα-Δέσποινα
