Ορκισμένοι εργένηδες μέχρι που μία νύχτα κεραυνοβολήθηκαν

Πολλοί από μας κάπου κάποτε, σε μια συζήτηση μεταξύ φίλων, δηλώσαμε ορκισμένοι singles. Αυτός ο τίτλος, όμως, δύσκολα θα ακολουθεί κάποιον σε όλη του τη ζωή. Γιατί ο έρωτας, αμοιβαίος ή μονόπλευρος, θα περάσει απ’ τις ζωές όλων για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του.

Μερικές φορές, πιθανότατα μετά από μια ερωτική απογοήτευση ή μια μεγάλη περίοδο μοναξιάς, προσπαθούμε αντίστοιχα να προστατευτούμε ή να δικαιολογηθούμε μέσα απ’ τη θεωρία του ελεύθερου κι ωραίου. Αυτοί, όμως, είναι οι λεγόμενοι ψευτό-singles.

Οι περισσότεροι κάποια στιγμή κλείσαμε τα μάτια και μέσω μιας νοητής διαδικασίας χρίσαμε τους εαυτούς μας ορκισμένους singles. Κι όταν το ανακοινώσαμε στην παρέα μας, αυτοί γέλασαν. Σύντομα καταπατήσαμε τον όρκο μας. Δεν πειράζει, άλλωστε δε μας πίστεψε κανείς.

Οι πραγματικοί ορκισμένοι singles δε δηλώνουν ελεύθεροι, το βροντοφωνάζουν οι πράξεις τους. Πίστευαν στην ελευθερία τους από πάντα. Η παρέα τους τούς θεωρεί σχεδόν αναίσθητους. Δε δείχνουν ίχνος ρομαντισμού.

Βέβαια, θα καταπατήσουν κι αυτοί τον όρκο τους με μόνη διαφορά ότι οι δικοί τους φίλοι θα σαστίσουν όταν δουν τον περιβόητο εργένη φίλο τους να απογειώνεται με το διαστημόπλοιο του έρωτα και να εξαφανίζεται απ’ τα γνωστά στέκια της παρέας. Γιατί όταν ερωτευτεί ένας εργένης, η αλλαγή που επιβάλει σε όλους μας ο έρωτας πάνω του κάνει μπαμ.

Υπάρχουν δυο κατηγορίες των γνήσιων ορκισμένων singles:

Αυτοί που δεν πιστεύουν καν στον έρωτα. Τον θεωρούν μια σύμβαση μεταξύ των ανθρώπων που στην ανάγκη τους να πιστέψουν σε ένα ιδανικό που όλοι ονομάζουν «έρωτα» ξεστομίζουν αυτή τη λέξη κάθε φορά που ενθουσιάζονται. Θεωρούν τις σχέσεις των ανθρώπων με τα μεγάλα λόγια υποκριτικές, γι’ αυτό όταν αυτοί αποφασίσουν να δεσμευτούν  είναι προσγειωμένοι και δεν τολμούν να πουν βαρύγδουπες λέξεις, ούτε να ξεστομίσουν υποσχέσεις.

Δεν πιστεύουν στα ιδανικά, γι’ αυτό δεν τα περιμένουν κιόλας. Βρίσκουν κάτι που όπως λένε απλά το γουστάρουν πολύ και σ’ αυτό αποζητούν απλώς καλοπέραση. Οι φίλοι τους δεν είδαν ποτέ τη ρομαντική πλευρά τους. Όχι γιατί δεν έχουν, αλλά γιατί την κρύβουν τόσο καλά μέσα τους που δεν την έχουν δει ακόμα ούτε οι ίδιοι.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι singles που πιστεύουν στον έρωτα. Αναγνωρίζουν στα ζευγάρια γύρω τους ότι υπάρχει κι έρωτας κι αγάπη. Απλώς δεν πιστεύουν πως μπορούν να το ζήσουν κι αυτοί. Απαιτούν πολλά πράγματα απ’ τους άλλους κι όσο οι άλλοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τους, αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους δύσκολους χαρακτήρες.

Αφιερώνουν πολύ χρόνο σε μοναχικές δραστηριότητες, είναι τόσο συνειδητοποιημένοι και σαφείς σε αυτό που θα ήθελαν να έχουν πλάι τους, που ποτέ ένα άτομο όταν μπει στη ζωή τους ερωτικά δεν καταφέρνει να συμπληρώσει αυτήν την τεράστια λίστα με όλα όσα ζητάνε. Γι’ αυτό δε δίνονται ολοκληρωτικά. Κανένας δεν είδε τη ρομαντική πλευρά τους γιατί τη φυλάνε ακέραια μέσα τους για το κατάλληλο πρόσωπο που πιστεύουν ότι θα τους φανερωθεί.

Όπως για όλους μας όμως, έτσι κι γι’ αυτούς έρχεται η στιγμή που το απόλυτο συναίσθημα τους επισκέπτεται. Όταν συμβεί αυτό οι singles δέχονται μεγαλύτερο χτύπημα. Διότι ο έρωτας αψηφά τις θεωρίες σου. Κι αν οι θεωρίες σου καταστούν τον έρωτα ανύπαρκτο,  τις καταρρίπτει.

Ο έρωτας δεν είναι βολεμένη σχέση, να τον κόψεις και να τον ράψεις στα μέτρα σου. Έρχεται και σε στριμώχνει στα δικά του μέτρα και παρ’ όλα αυτά νιώθεις ελεύθερος. Κι όσο κι αν στο πίσω μέρος του μυαλού τριγυρίζει κάτι που ονομάζεται «λογική», η έξαψη που νιώθεις την υπερκαλύπτει.

Είναι τόσο πρωτόγνωρο γι’ αυτούς που δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν. Γίνονται το παράδειγμα που καταρρίπτει τη δίκη τους θεωρία. Τελικά, ο έρωτας υπάρχει και ζώντας τον αποδιοργανώνονται.

Δεν ήξεραν πώς είναι να τους λείπει κάτι, πλέον με κάθε ευκαιρία θέλουν να βρεθούν με το άτομο που τους παθιάζει. Αρχικά το κρύβουν απ’ την παρέα κι η παρέα κάνει πως δεν το βλέπει -μπροστά του, γιατί μεταξύ τους αναλύουν την αλματώδη αλλαγή του φίλου τους.

Τον πρώτο καιρό εξαφανίζεται και κάνει κάποιες quest εμφανίσεις για να μην τον πάρουν χαμπάρι. Δικαιολογεί την απουσία του με το υποτιθέμενο φόρτο εργασίας του. Είναι δύσκολο να παραδεχτεί ο υπέρμαχος της ελευθερίας ότι κάποιος ήρθε και τον δέσμευσε και μάλιστα αρέσκεται κιόλας.

Μια μέρα παίρνει το αμόρε, το γνωρίζει στην παρέα και λέει χαριτωμένα: «Γνωρίστε αυτόν τον άνθρωπο. Φταίω εγώ που ερωτεύτηκα;». Και κάπου μέσα του ο παλιός του εαυτός, εκείνος ο κυνικός, αυτοκτονεί για να πάρει τη θέση του ο ρομαντικός που χρόνια είχε κλειδωθεί κάπου ανάμεσα σε απογοητεύσεις και δειλίες.

Όλοι έχουμε μέσα μας μια ρομαντική πλευρά. Κάποιοι την κρύβουν. Όταν όμως ο γνήσιος έρωτας φωλιάσει μέσα μας, αλλάζουμε κι εξελισσόμαστε. Στους singles αυτή η αλλαγή μοιάζει ριζική. Έχει όλα τα φόντα να βγάλει στην επιφάνεια τα ερωτικά σκιρτήματα που αξίζουν στο ιδανικό άτομο που περίμεναν ή που ποτέ δεν πίστεψαν ότι θα το βρουν.

Εν τέλει, παραδέχονται πως σημασία έχει να βρει κάποιος αυτόν που όλα τα θετικά κι αρνητικά του ενός θα βγάζουν στην επιφάνεια τα καλά κρυμμένα κομμάτια του άλλου. Η παρέα το ήξερε, απλώς τώρα χαίρεται που το συνειδητοποίησε κι ο εργένης. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσουν να τον γιουχάρουν. Μια τόσο απότομη αλλαγή ενός φίλου δε χωνεύεται χωρίς χιούμορ.

Υ.Γ: Το ειρωνικό και συνάμα εξαιρετικά σπάνιο είναι όταν ο single που δεν πίστευε στον έρωτα ερωτευτεί τον single που περίμενε τον ιδανικό έρωτα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν είναι αμοιβαίο, ας το ζήσουν με κάθε τίμημα.