Σαν να γνωριζόσασταν από πάντα

Όταν αντάμωσες για πρώτη φορά με αυτόν τον άνθρωπο ένιωσες πως έχεις δίπλα σου τον πιστό ακροατή σου. Δεν ντράπηκες να μιλήσεις για τις πιο σκοτεινές σου σκέψεις. Αφέθηκες. Δεν προσπάθησες να τον καταπλήξεις με τον τέλειο χαρακτήρα σου. Μίλησες ανοιχτά για τις παραξενιές σου, περιμένοντας τις συμβουλές του. Δέχτηκες την κριτική του. Κατανόησες τα ελαττώματά του κι ένιωσες να σου εκμαιεύει ό,τι θετικό υπάρχει μέσα σου. Νιώσατε οικεία, γιατί αφήσατε την έλξη να σας παρασύρει και δείξατε ο ένας στον άλλον την αλήθεια του, χωρίς να φορέσετε καμία μάσκα ωραιοποίησης.

Η πρώτη σας φορά δεν ήταν άβολη, ούτε αμήχανη. Γιατί ήξερες πού ακριβώς να ακουμπήσεις στο σώμα του, δίχως καμία καθοδήγηση. Ενωθήκατε σαν να είχατε μεγαλώσει αγγίζοντας καθημερινά ο ένας το κορμί του άλλου. Οργασμός σωματικός κι ολοκλήρωση ψυχική. Και όταν κοιμήθηκε στην αγκαλιά σου απόρησες που δεν ένιωσες καμία καταπίεση που μοιράστηκες το κρεβάτι σου. Ίσως γιατί είχες ξεγυμνωθεί συναισθηματικά μπροστά του πριν φτάσετε στο κρεβάτι.

Όταν σας χώρισε για πρώτη φορά η απόσταση για λίγο τον αγκάλιασες σφιχτά γιατί σου είχε ήδη λείψει και δεν ντράπηκες για τα κλάματα και την μπουκωμένη μύτη. Διότι η μοναδικότητα της όλης υπόθεσης βρισκόταν ακριβώς στην υπερβολή και ταυτόχρονη ισορροπία αυτής της σχέσης. Α, ναι, σχέσης. Γιατί μια μέρα συνειδητοποίησες ότι είστε μαζί. Απλά, αβίαστα. Χωρίς να το πεις, χωρίς να το πει, χωρίς συζητήσεις και ξεκαθαρίσματα.

Την πρώτη φορά που νευρίασες μαζί του σου έδωσε το χρόνο που χρειαζόσουν για να ηρεμήσεις, σαν να είχατε κάνει συμφωνία από πριν πως έτσι έπρεπε να γίνει. Εκεί πίστεψες ότι μπορείς να είσαι ελεύθερος ακόμα κι όταν είσαι σε σχέση. Άφησες επιτέλους έναν άνθρωπο να σου καταρρίψει τις θεωρίες που είχες χτίσει για τείχος προστασίας τόσα χρόνια.

Βρήκε ο ένας στο πρόσωπο του άλλου το φίλο που έψαχνε για μιλήσει. Τον άνθρωπο που θα δέχεται την αγάπη του σαν μικρό παιδί και τη χημεία στο σεξ χωρίς ντροπές κι αναστολές.

Νιώθεις πως τον ξέρεις χρόνια μα γνωρίζεις πως στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Απλώς την κατάλληλη στιγμή βρέθηκες αντίκρυ στον κατάλληλο άνθρωπο που πληροί όλες τις ανάγκες του τώρα, τις επιθυμίες της συγκεκριμένης φάσης της ζωής σου.

Είναι αυτός ο άνθρωπος που ο χαρακτήρας του ισορροπεί τον δικό σου. Μπορεί να μην έχει τις ίδιες απόψεις με ‘σένα, αλλά θαυμάζει τον τρόπο που τις υπερασπίζεσαι. Δεν ξέρει να κάνει υπομονή, αλλά παρατηρεί τη δίκη σου αντοχή και προσπαθεί να την μιμηθεί. Αντιλαμβάνεται ότι σε διακατέχει νευρικότητα και θέλει να σου διδάξει τη δύναμη της ηρεμίας!

Ξέρεις ότι δε ζήσατε μαζί σε άλλη ζωή, ούτε τα πράγματα μεταξύ σας είναι τόσο ιδανικά όσο ίσως να φαίνονται. Ζούσατε χρόνια τις ζωές σας αγνοώντας ο ένας την ύπαρξη του άλλου, όμως δε δειλιάσατε μπροστά στην έντονη έλξη κι αυτή κορυφώθηκε απότομα κι ένωσε δυο ανθρώπους απ’ το πουθενά. Όταν τον γνώρισες τον θαύμασες γι’ αυτό που είναι και για όσα έχει καταφέρει. Ερωτεύτηκες αυτό που έβλεπες να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου μέρα με τη μέρα. Δεν ερωτεύτηκες την εικόνα του αλλά αυτό τον άνθρωπο που σε άφηνε να τον γνωρίσεις κάθε φορά λίγο πιο βαθιά. Χρειάζεσαι χρόνο για να τον γνωρίσεις πραγματικά. Αλλά δε φοβάσαι. Σε καθοδηγεί το συναίσθημα.

Όταν σου συμβεί αυτό δε σκέφτεσαι αν έτυχε ή αν είναι μοιραίο, σου αρκεί που είναι αμοιβαίο. Γεννιέται μια σχέση που το «ποτέ» και το «πάντα» δεν είναι απαγορευμένες λέξεις, γιατί δεν υπάρχει ανασφάλεια. Μόνο σιγουριά. Σιγουριά ότι ο έρωτας είναι γεγονός. Ξεστομίζεις υπεύθυνα αυτή τη λέξη. Έχεις δεχτεί ότι δεν είσαι τέλειος. Όμως σου αρκεί που βρήκες τον άνθρωπο που μαζί πιστέψατε ότι το τέλειο μπορεί να δομηθεί μέσα από ένα ειλικρινές «μαζί» και σιωπηλά συμφωνήσατε να το προσπαθήσετε. Απλώς γιατί έχετε χημεία, ταιριάζετε και μοιάζετε στο «εμείς» όσο διαφορετικοί κι αν είστε στο «εγώ».

Κι ίσως και να τον ξέρεις χρόνια τελικά. Γιατί είναι ο άνθρωπος που κάποτε δεν τόλμησες καν να ονειρευτείς ότι υπάρχει. Κι ίσως να σε ξέρει κι αυτός χρόνια τελικά γιατί βρήκε τον άνθρωπο που δέχεται όλα όσα θέλει απλόχερα να δώσει. Γνωρίζεστε χρόνια γιατί κατά βάθος ο ένας δίνει στον άλλον αυτό που θα ήθελε να του δώσουν. Νιώθετε έτσι γιατί απλά γνωριστήκατε. Αληθινά κι όχι επιφανειακά. Και στην πορεία θα συνεχίζετε να μαθαίνετε τους εαυτούς σας ο ένας μέσω του άλλου, για όσο αντέχετε.

Υ.Γ.: Στις μέρες μας το δύσκολο είναι να γνωριστούμε. Όταν νιώσουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα φοβόμαστε και διαλέγουμε τη φυγή πριν προλάβουμε να μάθουμε ποιος είναι αυτός που ερωτευτήκαμε, μην τυχόν και πληγωθούμε. Όσοι προστατεύουν αυτό το ταυτόχρονο συναίσθημά τους χωρίς να δειλιάζουν έχουν πιθανότητες να έρθει κάποτε μια στιγμή που όντως θα γνωρίζονται χρόνια.