Το φιλαράκι που πάντα έχει μια ιστορία να διηγηθεί

Ο κάθε άνθρωπος, που αποτελεί μέρος μιας παρέας, ξεχωρίζει μέσα απ’ αυτήν με τον δικό του τρόπο. Τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του γίνονται ο λόγος της συμπάθειας που κερδίζει απ’ τους άλλους και τα ενδεχόμενα ελαττώματά του αφορμή για να τον πειράζουν, ανενόχλητα, οι φίλοι του -πάντα με μια δόση χιούμορ.

Κάπως έτσι προκύπτει η χημεία στην παρέα, κι οι μαζώξεις της δε συγκαταλέγονται ποτέ στη βαρετή ρουτίνα. Αντιθέτως, χρίζονται ως στιγμές χαλάρωσης, ακόμα και για τις πιο δύσκολες και φορτωμένες μέρες, αφού καταλήγουν σε απίστευτα ξεσπάσματα γέλιου. Συνήθως, σε κάθε παρέα υπάρχει κι εκείνος ο φίλος που στον καφέ της μέρας θα μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί φαίνεται να ‘χει μια πολυτάραχη ζωή. Μοιάζει σαν να μην τον αφήνει η μοίρα σε ησυχία, βομβαρδίζοντάς τον με κίνητρα και παράλογες συμπτώσεις.

Με ένα μαγικό τρόπο μπλέκεται σε περίεργες καταστάσεις, που αυτός απολαμβάνει να διηγείται κι οι φίλοι ανυπομονούν, κάθε φορά, να τις ακούσουν. Αν τον ρωτήσεις πώς περνάει και ποια είναι τα νέα του, πρέπει να ‘σαι σίγουρος πως έχεις ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή σου, γιατί αποκλείεται να απαντήσει με την τυπική φράση: «Τα ίδια μωρέ». Ποτέ δεν έχει τα ίδια νέα. Η ζωή του τρέχει με τόσο γρήγορους ρυθμούς που εναλλάσσονται ραγδαία οι εικόνες που τον περιβάλλουν. Χθες μπορεί να πίνατε χαλαρά ένα ποτό, μα όταν χωριστήκατε πέτυχε έναν παλιό φίλο, ξημερώθηκαν έξω και ξαφνικά το πρωί θυμήθηκε πως θέλει να μάθει Ισπανικά, γράφτηκε φροντιστήριο κι εκεί έτυχε να δουλεύει ένας εφηβικός του έρωτας.

Δε θα τον ακούσεις ποτέ να λέει πως βαριέται. Ενίοτε, χαριτολογώντας θα πει στους φίλους πως ώρες-ώρες θα ήθελε να είχε μια ρουτινιασμένη ζωή σαν την δίκη τους. Αυτοί θα τον κοιτάξουν με βλέμμα κοφτερό κι ύφος περιπαιχτικό. Μα κι αυτός, σαφώς, δεν το εννοεί. Λατρεύει το ρίσκο κι όλες αυτές τις ξεχωριστές εμπειρίες που του χτυπούν την πόρτα. Άλλωστε, μια τόσο ενδιαφέρουσα καθημερινότητα δεν έρχεται από μόνη της, μπορεί να οφείλεται εν μέρει σε εξωτερικούς παράγοντας, κατά βάση όμως, πηγάζει από μέσα μας. Εμείς την προκαλούμε, αναλόγως με την ενέργεια και την όρεξη που έχουμε για ζωή.

Οι κοντινοί του άνθρωποι έχουν αποδεχτεί πλέον πως η κάθε μέρα που περνάει απ’ τη ζωή αυτού του ατόμου θα ‘ναι μοναδική κι άξια να συζητηθεί. Κι αυτό όχι μόνο επειδή είναι τυχερός αλλά ταυτόχρονα και πολύ άτυχος. Τη μία θα μείνει με το αμάξι του στην ερημιά, επειδή ξαφνικά αποφάσισε στο ρεπό του να πάει να δει ένα φίλο στη διπλανή πόλη. Την άλλη θα βρεθεί μπροστά σε καβγά διάσημων στην πιο άκυρη καφετέρια της πόλης. Το Σαββατόβραδο, γυρνώντας σπίτι τα ξημερώματα, θα βρει έναν πρώην στα σκαλιά του σπιτιού να περιμένει. Όλο του τυχαίνουν παράξενες συμπτώσεις κι ενώ όλα στη ζωή του μοιάζουν σκόρπιες εικόνες κι εμπειρίες, με έναν παράδοξο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους και καταλήγουν σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Ο φίλος μας αυτός εκπέμπει μια χαλαρότητα, γιατί νιώθει γεμάτος κι έτσι μοιάζει κοινωνικός κι ευδιάθετος. Τα θέματα συζήτησης μαζί του δεν εξαντλούνται ποτέ. Δε διστάζει να εκφράσει τη γνώμη του για όποιο θέμα πέσει πάνω στο τραπέζι της ανάλυσης. Συνήθως θα ξεκινήσει να μιλάει χρησιμοποιώντας ασυναίσθητα τη φράση: «Μου έχει τύχει κι εμένα αυτό». Τότε είναι που όλοι θα στρέψουν το βλέμμα προς το πρόσωπό του, θα επικρατήσει νεκρική σιγή και, με μια δόση απορίας, θα περιμένουν να τον ακούσουν με προσοχή, σκεπτόμενοι πως αυτός ο άνθρωπος φαντάζει να τα ‘χει ζήσει και να τα ‘χει δει όλα.

Το βράδυ που θα βγείτε για κρασί θα αργήσει να έρθει γιατί απ’ το απόγευμα ήταν σε ένα λάτιν πάρτι, που τυχαία είδε φως και μπήκε. Όταν φλερτάρει, κάθε ιστορία είναι περίπλοκη και γεμάτη συμπτώσεις κι οι άνθρωποι που συναναστρέφεται γενικότερα είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους.

Ένα χαλαρό ποτό μαζί του, δύσκολα θα παραμείνει όντως χαλαρό. Όσοι τον ζουν καθημερινά ξέρουν πως όσο παράλογο και γελοίο κι αν ακούγεται, όλα όσα αφηγείται είναι αλήθεια. Όχι γιατί ευνοείται από κάτι. Απλά είναι  δραστήριος, εξωστρεφής και τολμηρός. Προκαλεί και δημιουργεί ξεχωριστές εμπειρίες κι έχει μια δόση τρέλας που δεν τον αφήνει σε ησυχία. Διψάει να γνωρίσει όσα περισσότερα μπορεί και δεν πρόκειται να τον σταματήσει κανένας φόβος και καμία ντροπή.

Αναλόγως τη φάση που διανύει, η ταραχή μεταφέρεται από τομέα σε τομέα της ζωής του. Τη μία είναι επικεντρωμένος και δραστήριος στην ερωτική του ζωή. Την άλλη αφοσιώνεται σε στόχους, δουλειά κι όνειρα. Ενίοτε τον πιάνει κρίση να μορφωθεί και να ψυχαγωγηθεί και τρέχει σε παραστάσεις κι εκθέσεις, διαβάζει βιβλία, βλέπει ταινίες και βάζει πλώρη για ταξίδια. Γυρνώντας, θα έχει χορτάσει ποιότητα και ξαφνικά θα έχει διάθεση να τα σπάσει στα κλαμπ. Η ζωή του, λοιπόν, είναι πολυτάραχη, γιατί δε βαφτίζει τον εαυτό του ποιοτικό, κυριλέ ή εναλλακτικό. Δεν είναι τίποτα και συνάμα είναι όλα μαζί. Θέλει να τα ζήσει όλα, όχι για να έχει να λέει πως τα έζησε. Απλά δε διστάζει να δοκιμάσει τη ζωή.

Η ντροπή για την κοινωνική κατακραυγή και το τι θα σκεφτούν για μας όσοι μας ξέρουν, ο φόβος απέναντι στο άγνωστο, η έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητές μας, η καχυποψία απέναντι σε όλους τους συνανθρώπους μας κι η αδυναμία να κάνουμε όσα πραγματικά επιθυμούμε, είναι κρίκοι που αν κλειδώσουν μεταξύ τους γίνονται ένας φαύλος κύκλος που καταπίνει τον άνθρωπο και τον καθιστά δέσμιο μιας καθημερινότητας γεμάτης αδράνεια. Κι ο φίλος με την πολυτάραχη ζωή, ευτυχώς, δε διαθέτει τίποτα απ’ αυτά.