Όλα όσα βιώνουμε μετά από μια διάρρηξη στο σπίτι μας

Φαντάσου να γυρνάς στο σπίτι σου μετά από μια κουραστική μέρα και να πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις κάτι που δε σου έχει ξανασυμβεί ποτέ. Μια εικόνα ενός σπιτιού, που μοιάζει λες και κάποιος σίφουνας ήρθε και πέρασε από το εσωτερικό του. Κι αυτός ο σίφουνας φρόντισε να εξαφανίσει οτιδήποτε έκρινε ότι ήταν πολύτιμο για την τσέπη του, δίχως να λογαριάζει τα συντρίμμια που άφησε στο πέρασμά του.

Συρτάρια ανοιχτά, τα ρούχα σου έξω από τη θέση τους, τα σεντόνια ξέστρωτα λόγω της βίαιης μετακίνησης του στρώματος, που τώρα βρίσκεται αναποδογυρισμένο επάνω στο κρεβάτι σου. Το σοκ που μπορεί να σε διαπεράσει αρχικά είναι τόσο μεγάλο, που ο εγκέφαλός σου να αρνείται πεισματικά να επεξεργαστεί την εικόνα που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Οι κινήσεις σου είναι τόσο ενστικτώδεις, που δε λογαριάζεις κανέναν πιθανό κίνδυνο, που ίσως υπάρχει ακόμα τριγύρω στο χώρο. Τσεκάρεις, απλώς, διαδοχικά τα δωμάτια, προσπαθώντας ν’ αφουγκραστείς κάποιον ξένο ήχο.

Αρνείσαι να δεχτείς ότι δεν είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Παράλληλα, προσπαθείς ν’ αποδεχθείς ότι κάποια προσωπικά σου αντικείμενα, είτε συναισθηματικής αξίας, είτε χρηματικής, απουσιάζουν από τους χώρους μέσα στους οποίους τα είχες φυλαγμένα, και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις γι’ αυτό. Ένα στιγμιαίο χαμόγελο ξεπροβάλλει -που όμως δε χαράζεται ποτέ στα χείλη σου- μόλις διαπιστώσεις πως κάποιο μεγάλης συναισθηματικής αξίας αντικείμενο κατάφερε να μείνει ασφαλές στην κρυψώνα του και να μην παρασυρθεί από τους ξένους ανέμους που εισέβαλαν στο σπίτι σου. Μέσα στη στεναχώρια σου, αναδύεται και μια μικρή ελπίδα πως, ίσως, κάποια πράγματα να είναι ακόμα εδώ. Ίσως, δεν πρόλαβαν να ταΐσουν την αχόρταγη πείνα τους με όλα όσα είχες στο σπίτι.

Κι έπειτα, προσπαθείς να συμμαζέψεις κυριολεκτικά τα ασυμμάζευτα! Βράζεις από θυμό, καθώς προσπαθείς να βάλεις σε σειρά ένα σπίτι, που τη στιγμή εκείνη το νιώθεις πιο ξένο από ποτέ. Είναι μια γη που έχει καταπατηθεί από ξένες παρουσίες, στις οποίες δεν επέτρεψες ποτέ εσύ την είσοδο. Απορείς με το θράσος εκείνων των ατόμων, που δε σεβάστηκαν την ιδιωτικότητά σου και τόλμησαν ν’ αγγίξουν το κρεβάτι που κοιμάσαι και τα ρούχα που φοράς, στην προσπάθειά τους ν’ ανακαλύψουν μέχρι και τον τελευταίο σου θησαυρό.

Τι κι αν μπούνε όλα σε μια σειρά, τίποτα δε θυμίζει πια την ασφάλεια και τη θαλπωρή που είχε το σπίτι σου. Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς στο κρεβάτι σου, καθώς οι εικόνες των ατόμων χωρίς πρόσωπο να περιφέρονται στο υπνοδωμάτιό σου, σε στοιχειώνουν και δε σε αφήνουν ν’ αναπαυτείς. Αργεί να επιστρέψει το συναίσθημα της οικειότητας που ένιωθες στον χώρο σου, ενώ γι’ άλλους ανθρώπους, δεν επιστρέφει ίσως και ποτέ.

Μετά τον θυμό, έρχεται κι ο φόβος να ισοπεδώσει τον εσωτερικό σου κόσμο. Η εισβολή στον προσωπικό σου χώρο δημιουργεί μια ταυτόχρονη ανασφάλεια μέσα σου, μια πεποίθηση ότι τώρα κάποιος γνωρίζει πού μένεις κι έχει υπόψιν του την οικονομική σου κατάσταση. Γιατί, ίσως να φαντάζεται ότι έχεις στην κατοχή σου μια αμύθητη περιουσία, ενώ στην πραγματικότητα εσύ έχεις μοχθήσει για ν’ αποκτήσεις όσα κάποτε υπήρξαν στο σπίτι σου. Σε κατακλύζει άγχος για το ενδεχόμενο να επαναληφθεί κάτι τέτοιο σε σένα απ’ τους ίδιους ή από διαφορετικούς ανθρώπους, που ίσως σ’ έχουν στοχοποιήσει για τους δικούς τους άγνωστους λόγους. Γίνεσαι καχύποπτος κι αναλύεις όλα τα πιθανά σενάρια που υπάρχουν, για να δώσεις μια απάντηση στα «πώς» και στα «γιατί» που αναβλύζουν μέσα σου, παρ’ ότι οι εικασίες σου δε σε καλύπτουν ποτέ πλήρως.

Και δεν πειράζει αν δεν έχεις τις απαντήσεις, γιατί διαπιστώνεις στην πορεία πως αυτές δε θ’ αλλάξουν τα τωρινά δεδομένα. Αλλά είσαι πιο αποφασισμένος από ποτέ, ν’ ασφαλίσεις το σπίτι σου και σηκώνεις τις ασπίδες σου ενάντια στον εξωτερικό κόσμο. Λαμβάνεις μέτρα, ανεξαρτήτως κόστους, για να σιγουρέψεις ότι εσύ κι οι άνθρωποί σου, θα είστε αυτή τη φορά ασφαλείς. Από συναγερμούς μέχρι κάμερες στο σπίτι, από κάγκελα στα παράθυρα μέχρι ιδιωτικό πάρκινγκ. Ο,τι χρειάζεται προκειμένου να θεσπίσεις τα όριά σου αποτελεσματικά γύρω από τη φωλιά σου, ενάντια σε οποιαδήποτε ξένη παρουσία επιχειρήσει στο μέλλον να μπει απρόσκλητη στο σπίτι σου.

Αναρωτιέσαι ποιος ήταν ο λόγος που σ’ επέλεξαν και βρέθηκες να είσαι θύμα κλοπής έτσι ξαφνικά. Κάποιος παρακολουθούσε την καθημερινότητά σου ή υπήρξες απλώς μια τυχαία επιλογή; Θα μπορούσε να έχει μιλήσει κάποιος από τον κύκλο σου -άθελά του- στα λάθος άτομα, για την οικονομική σου κατάσταση και τον τρόπο ζωής σου; Κάποιο πρόσωπο που σ’ έχει επισκεφθεί στο σπίτι σου και γνωρίζει τον χώρο σου ή μήπως τα social media προέβαλαν πτυχές της ζωής σου που προσέλκυσαν εκείνους τους εισβολείς;

Ανεξάρτητα από την αιτία, δεν υπάρχει καμία απάντηση που να δικαιολογεί μια πράξη κλοπής. Κι ένα τέτοιο γεγονός, δε σημαίνει πως θα πρέπει να κλειστείς στο καβούκι σου και να θέσεις τη ζωή σου σε αναβολή μέχρι νεωτέρας. Ανεξάρτητα από το αν ήταν θέμα ατυχίας ή αποτέλεσες σκόπιμα επιλογή κάποιου, αυτό δε θα πρέπει να σου κόψει τα φτερά και να σε αποτρέψει από το να συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου στους ρυθμούς που σε έκαναν να την απολαμβάνεις. Ανασκουμπώσου λοιπόν, γίνε δυνατότερος και βγες εκεί έξω με το κεφάλι ψηλά! Και μην επιτρέψεις σε καμία ανθρώπινη ύπαρξη να έχει την ψευδαίσθηση, ότι μπορεί δικαιωματικά να εισβάλλει ξανά στον προσωπικό σου χώρο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!