Στη διαδρομή ο προορισμός μπορεί ν’ αλλάξει

Βρίσκεσαι εκεί, ξαπλωμένος στον καναπέ, χέρια σταυρωμένα πίσω απ’ το κεφάλι, κι απλά κοιτάζεις τον τοίχο απέναντί σου, με αφοσίωση μεγαλύτερη από ‘κείνη που έχεις δείξει για οτιδήποτε. Μέσα στο μυαλό σου στροβιλίζονται ένα εκατομμύριο σκέψεις. Για το ποιος είσαι, πού προσπαθείς να φτάσεις, και προπάντων από τι προσπαθείς να ξεφύγεις.

Κάνεις μια γρήγορη ανασκόπηση όλων εκείνων που έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα και τραβάς μία γραμμή, λίγο πιο ψηλά απ’ το σημείο που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή. Ναι, συνειδητοποιείς ότι εκεί θέλεις να φτάσεις, για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, για να κάνεις ένα βήμα παραπέρα. Έπειτα από αυτή τη μικρή αναδρομή, θέτεις τον επόμενο στόχο σου.

Ο στόχος που βάζεις σκοπό να πετύχεις, μπορεί να ‘ναι μικρός στα μάτια των υπολοίπων, μα είτε είναι μεγάλος είτε όχι, εσύ μόνο γνωρίζεις τη σημασία που έχει για τη δική σου αυτοεκτίμηση, τη χαρά που θα σου προσφέρει η επίτευξή του και τη λαχτάρα που αισθάνεσαι κάθε φορά που σκέφτεσαι τη στιγμή που θα φτάσεις στον νέο προορισμό που ‘χεις θέσει στο μυαλό σου. Φυσικά, το ταξίδι κατά τη διάρκεια ίσως και να ‘ναι απολαυστικό, διασκεδαστικό, μα εστιάζεις τόσο πολύ στον προορισμό, που αν σου δινόταν η ευκαιρία να παραλείψεις το ταξίδι και να αγκαλιάσεις τον στόχο σου με ασφάλεια, θα το έκανες.

Ο καθένας από εμάς εστιάζει σε διαφορετικά πράγματα. Ο στόχος σου μπορεί να αφορά τις πανελλήνιες και το μέλλον που απλώνεται μπροστά σου. Ίσως απλά επιθυμείς να κάνεις το ταξίδι το ονείρων σου ή ακόμα και να αποκτήσεις μια δουλειά καλύτερη από εκείνη που έχεις τώρα. Ίσως κάνεις σχέδια και συνωμοτείς με το σύμπαν για να κερδίσεις πίσω ένα πρόσωπο του παρελθόντος. Ίσως απλά στοχεύεις σε μια καλύτερη διατροφή κι άσκηση, για να αυξήσεις τα επίπεδα της αυτοπεποίθησής σου. Ίσως ανήκεις σε εκείνους που επιλέγουν να φύγουν για δουλειά μια ολόκληρη σεζόν, με σκοπό να γεμίσουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό. Ή ίσως αποφασίζεις να γεμίσεις το ήδη φορτωμένο πρόγραμμά σου για να αποκτήσεις ακόμη ένα πτυχίο.

Ό,τι και αν είναι, όμως, ονομάζεται «στόχος» κι η επίτευξή αυτού είναι μεγάλο κατόρθωμα, μία προσωπική νίκη. Συγκεντρώνεσαι τόσο πολύ στον στόχο σου, που αλλάζεις τη ρουτίνα σου. Προσαρμόζεις τις καθημερινές σου ανάγκες βάσει αυτού και δεν ξεφεύγεις απ’ τον δρόμο που έχεις χαράξει στο μυαλό σου, με μοναδική εστίαση τον στόχο σου. Ξεκινάς ένα νοητό ταξίδι, όπου κάθε μέρα όλο και περισσότερο η απόσταση απ’ τον τελικό προορισμό σου μικραίνει.

Στερείσαι εξόδους κι ύπνο για να διαβάσεις, και βλέπεις ότι αυτό αποδίδει. Δουλεύεις υπερωρίες, για να κάνεις εκείνο το ταξίδι που χρόνια ονειρεύεσαι, στέλνεις αναρίθμητα βιογραφικά σε κάθε δουλειά που θεωρείς ότι είναι καλύτερη κι οι πόρτες μπροστά σου, πράγματι, ανοίγουν. Ψάχνεις τρόπους να κεντρίσεις ξανά το ενδιαφέρον εκείνου του προσώπου και σταδιακά το επαναφέρεις στη ζωή σου. Αλλάζεις τη διατροφή σου και παρατηρείς μέρα με τη μέρα το σώμα σου να αλλάζει. Εγκαταλείπεις μια σίγουρη ζωή στο μέρος που διαμένεις, φεύγοντας σε ένα άλλο, ξένο, όπου δε γνωρίζεις κανέναν, αλλά ο μηνιαίος σου μισθός σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο τελικό αριθμό που θέλεις να αναγράφεται στο ταμιευτήριό σου. Κατορθώνεις να κορνιζώσεις επιτέλους κι εκείνο το πτυχίο, δίπλα στα υπόλοιπα, στον τοίχο σου.

Τι γίνεται, όμως, όταν δεν αισθάνεσαι την ικανοποίηση που περίμενες να νιώσεις; Μένεις με ένα αίσθημα ανεκπλήρωτο, παρά το γεγονός ότι έχεις καταφέρει να φέρεις εις πέρας το σχέδιό σου. Έγραψες άριστα, μα η σχολή τελικά δεν ήταν αυτό που ήθελες. Το ταξίδι δεν είναι τόσο φανταστικό όσο στην αρχή σου φαινόταν. Η καινούρια σου δουλειά δεν άλλαξε καθόλου τη διάθεσή σου, το νέο σου σώμα δεν έδιωξε την ανασφάλεια που σε κυρίευε. Το πρόσωπο του παρελθόντος πλέον δεν είναι αυτό που θέλεις να σταθεί δίπλα σου. Τα λεφτά στον λογαριασμό σου αυξήθηκαν με γρήγορους ρυθμούς, αλλά αντιλήφθηκες ότι εξαρχής δεν ήταν ποτέ για τα χρήματα. Ήταν απλά ένα ταξίδι αναψυχής το οποίο υποσυνείδητα είχες ανάγκη. Το πτυχίο στον τοίχο σου, σπουδαίο κατόρθωμα μεν, δε σου προσέφερε το αίσθημα ικανοποίησης δε.

Προσπαθείς, παλεύεις σκληρά για να πετύχεις όλα εκείνα τα πράγματα που αισθάνεσαι ότι έχεις την ανάγκη να κάνεις. Μα όταν αγκαλιάζεις το κατόρθωμά σου, εκείνο δε σε αγκαλιάζει πίσω. Η χαρά που νόμιζες ότι θα αισθανόσουν δε βρίσκεται εκεί. Πέτυχες τον στόχο σου, αλλά πλέον σε αφήνει αδιάφορο, δε σε κατακλύζει κανένα αίσθημα ικανοποίησης. Σίγουρα το ότι τα κατάφερες σε βοηθά να αναγνωρίζεις πως έχεις τη δύναμη να πετύχεις τους στόχους που θέτεις. Ως άνθρωπος αποκτάς μια άλλη σιγουριά, μια δύναμη ψυχική, που σου επιτρέπει να τα ‘χεις καλά με τον εαυτό σου. Κάθε μικρός στόχος που επιτυγχάνεται σου δίνει μια ώθηση παραπάνω.

Αλλά όταν κοιτάζεις πίσω, το ταξίδι στο μυαλό σου είναι θολό. Δεν παρακολουθούσες καθόλου αυτά που  διαδραματίζονταν γύρω σου καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια. Κι όμως, όλα αυτά με τα οποία ήρθες σε επαφή ή σου συνέβησαν σε αυτό το ταξίδι, άλλαξαν τον στόχο σου κι εσύ απλά δεν το πήρες χαμπάρι.

Υπάρχει λόγος που λένε πως πρέπει να απολαμβάνεις το ταξίδι, μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Η διαδρομή έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα, γιατί μέσα από αυτή αλλάζεις, εξελίσσεσαι κι ωριμάζεις. Αλλάζουν οι επιθυμίες σου, συνεπώς αλλάζουν κι οι στόχοι σου, τις περισσότερες φορές χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα θέσεις έναν καινούριο προορισμό, προσπάθησε να απολαύσεις κυρίως το ταξίδι που θα σε οδηγήσει εκεί. Και, κάπου-κάπου, κάνε ένα τσεκ για να δεις ότι η ταμπέλα στην οποία αναγράφεται ο προορισμός σου είναι σωστή. Αν, όμως, διαπιστώσεις ότι στα μέσα της διαδρομής αλλάξεις γνώμη, να θυμάσαι υπάρχει πάντα η αναστροφή, κι όχι η όπισθεν. Γιατί καταργώντας έναν στόχο, δε σημαίνει πως κάνεις ένα βήμα πίσω, απλά επιλέγεις από μόνος σου να αλλάξεις πορεία. Αnd you should be okay with that!