Οι προσωπικές σχέσεις είναι ζόρικες και πολύπλοκες, μα ταυτόχρονα ιδιαίτερα όμορφές. Υπάρχει ο έρωτας με την πρώτη ματιά, υπάρχει το βγαίνεις με κάποιον για ορισμένο διάστημα μέχρι να δείτε πού πάει η όλη κατάσταση και τι θέλει ο ένας από τον άλλο, υπάρχει όμως και η πολύπλοκη φάση που ο ένας από τους δύο -για οποιοδήποτε λόγο- δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις επιθυμίες και τις ανάγκες του άλλου. Εκείνη τη στιγμή έρχονται ως λύση οι ψεύτικες ελπίδες -υπάρχει φυσικά και η εξαίρεση που ο άλλος είναι ξεκάθαρος εξαρχής. Όταν είσαι ο αποδέκτης μιας τέτοια συμπεριφοράς, σίγουρα δεν περνάς καλά. Γιατί όμως όταν αλλάξεις θέση και γίνεις αυτός που προσφέρει τις ψεύτικες ελπίδες, δεν το θεωρείς και τόσο σπουδαία υπόθεση;
Ας αναλύσουμε λίγο πρώτα τις ψεύτικες ελπίδες. Γιατί κάποιος να δημιουργήσει προσδοκίες στις οποίες ξέρει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες του άλλου ή δε νιώθεις όσα νιώθει, το να δώσεις ψεύτικες ελπίδες δρα σαν παυσίπονο, βοηθά δηλαδή να ξεπεράσεις προσωρινά το πρόβλημα χωρίς όμως να έχει ιαθεί.
Ο άνθρωπος που δίνει ψεύτικες ελπίδες συνήθως θέλει να καθησυχάσει τον άλλο ή να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το θέμα που θα τον φέρει σε δύσκολη θέση. Προσπαθεί να απαλλαγεί από το αίσθημα ευθύνης που του γεννάται, αλλά και από πιθανές τύψεις που μπορεί να έχει. Ακόμη, πολλές φορές θέλει να λάβει ο ίδιος επιβεβαίωση, μένοντας κάπου που ξέρει ότι ο ενδιαφερόμενος τον θέλει πολύ ή τον έχει ψηλά σε εκτίμηση. Με το να γεμίζει τον άλλο προσδοκίες, προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά του, παρά τη στάση του. Οι ψεύτικες ελπίδες δρουν σε αυτή την περίπτωση καταπραϋντικά στο ίδιο άτομο. Κι αν το να κάνεις εσύ κάτι τέτοιο για να τρενάρεις μια κατάσταση προς όφελός σου σου φαίνεται οκ, τι γίνεται όταν καταλήγεις αποδέκτης μιας τέτοιας συμπεριφοράς;
Ένα άτομο που έμμεσα δέχεται να συμμετέχει -ή να παραμείνει- σε μια τέτοια κατάσταση, κάνοντας απλώς υπομονή, ίσως να μην έχει και τόσο υψηλή αυτοεκτίμηση. Μπορεί να περιμένει να αλλάξει κάτι και να έρθουν τα πράγματα αλλιώς. Ίσως πάλι μένει λόγω των συναισθημάτων που έχει αναπτύξει ή επειδή πιστεύει ότι δε θα βρει αλλού καλύτερα. Όταν γίνεσαι αποδέκτης των ψεύτικων ελπίδων, τις περισσότερες φορές περιμένεις ένα θαύμα για να γίνουν τα πράγματα όπως θες. Αυτό είναι πρακτικά αδύνατον να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Όσο σε γεμίζει ο άλλος ψεύτικες ελπίδες, τόσο θα μένεις απλώς παθητικός. Αν μια κατάσταση δεν είναι εξαρχής όπως τη θες, δύσκολα αλλάζει στην πορεία. Το να πιστεύεις ότι θα φέρεις κάποιον στα μέτρα σου -ενώ με τη στάση του δείχνει πως δεν είναι για σένα- είναι και κάπως εγωιστικό από πλευράς σου. Καλές οι ελπίδες, όμως κάπου να είμαστε και λίγο ρεαλιστές.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι όταν πρόκειται για φρούδες ελπίδες, όλα έχουν να κάνουν απ’ τον ρόλο που έχεις στην πίστα. Αν είσαι ο πομπός, όλα μοιάζουν ευνοϊκά προς εσένα, αφού κερδίζεις χρόνο χωρίς να πιέζεσαι, όμως μακροπρόθεσμα θα βγεις κι εσύ χαμένος, όταν συνειδητοποιήσεις ότι δίνοντας ψεύτικες ελπίδες στον άλλον παραμυθιάζεις πρώτα απ’ όλα τον ίδιο σου τον εαυτό. Αν είσαι ο δέκτης, μάλλον χάνεις τον χρόνο σου, αφού καταβάθος ξέρεις ότι δε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικά -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Για μένα, όταν συντηρείται μια τέτοια κατάσταση, έχουν ευθύνη και οι δύο πλευρές. Ο πομπός που δεν είναι ξεκάθαρος και ο δέκτης που μένει.
Προτείνω, λοιπόν, να διαλέγουμε ανθρώπους που μας γεμίζουν και είναι ξεκάθαροι εξαρχής στο τι θέλουν και τι ζητάνε από εμάς. Είναι πολύ καλύτερο και για τον έναν και για τον άλλον -όσο κι αν πονάει- να είναι γνωστά τα δεδομένα, ώστε να μπορεί καθένας να επιλέξει αν θα μείνει ή αν θα φύγει. Έτσι, οι σχέσεις θα ήταν πολύ καλύτερες και σίγουρα πιο ουσιαστικές. Πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον σεβόμαστε σε κάθε περίπτωση, μα πάνω απ’ όλα να τον εκτιμάμε. Μεγάλη υπόθεση να καταφέρεις να αντιληφθείς τι αξίζεις δίπλα σου και για ποιο λόγο.
Συντάκτης: Εβίτα Πίσσα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
