Μια γνωριμία είναι σίγουρα μια ανανέωση στην καθημερινότητά μας. Μας ενθουσιάζει, μας βγάζει από τη ρουτίνα, μας ανεβάζει την αυτοπεποίθηση και μας κάνει ν’ αισθανόμαστε όμορφα. Όλοι στην αρχή είμαστε κάπως διστακτικοί, κάπως έχουμε τις επιφυλάξεις μας -ζούμε αυτό το κράτα και μικρό καλάθι όπως λέμε- κάπως είμαστε πιο συγκρατημένοι. Όσο όμως περνάει ο καιρός όλα αυτά κάπως ελαττώνονται κι αρχίζουμε να δενόμαστε κάπως με τ’ άλλο άτομο, είτε συναισθηματικά είτε και μόνο από συνήθεια. Την περίοδο που επιτυγχάνεται κι αυτό το δέσιμο, έρχονται όμως οι αμφιβολίες κι οι ιδέες. «Άραγε όλο αυτό θα συνεχιστεί ή είναι κάτι που θέλω μόνο εγώ;»
Αρχικά ν’ αναφέρουμε ότι ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο για να δεθεί με τον άλλον. Αυτό έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες που έχει από τους γύρω του, τα βιώματά του και τον χαρακτήρα του. Οπότε προφανώς δεν είναι για όλους το ίδιο. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν, στο τι μπορεί να είναι αυτό που μας φοβίζει και μας βάζει στο τριπάκι του overthinking.
Σε πρώτο βαθμό, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μας και το πως εμείς αντιμετωπίζουμε μια νέα γνωριμία. Φυσικά και αυτό έχει μια αλυσιδωτή διαδικασία από πίσω, εννοώντας πως για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο. Βασικό ρόλο παίζουν και οι προηγούμενες μας σχέσεις-εμπειρίες-συναναστροφές. Τι εννοώ; Εννοώ τα κατάλοιπα που μας έχουν αφήσει. Σίγουρα όταν μια προηγούμενή μας γνωριμία οδήγησε σε μια άσχημη εμπειρία, στην επόμενη γνωριμία θα είμαστε πολύ πιο επιφυλακτικοί και θα σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά τ’ οτιδήποτε. Συν ότι γίνουμε και δύσπιστοι -αν δεν ήμασταν ήδη. Γενικά οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ταυτίζουμε καταστάσεις. Σκεφτόμαστε δηλαδή, ότι αφού το προηγούμενο ταίρι στη ζωή μας έκανε ένα άσχημο λάθος, θα κάνει το ίδιο και το επόμενο. Φυσικά, δεν είναι έτσι.
Σε δεύτερο βαθμό, παίζει ρόλο η αυτοπεποίθηση, η αυτοεκτίμηση, το πόσο καλά είμαστε με τον εαυτό μας. Ένα άτομο που τα έχει καλά με τον εαυτό του, δύσκολα θα μπει στο τριπάκι να καθίσει και να υπεραναλύσει μια κατάσταση. Θ’ αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν ως έχουν κι αν αυτό οδηγήσει κάπου μεταγενέστερα έχει καλώς. Ένα άτομο μ’ ανασφάλειες από την άλλη, θα σκέφτεσαι πως δεν είναι αρκετό, πως μάλλον δεν αρέσει, πως δε θέλει πια ο άλλος άνθρωπος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όποιος νιώθει έτσι, καλό είναι ν’ αφεθεί κι οτιδήποτε έρθει να το διαχειριστεί με ψυχραιμία.
Άλλος λόγος που έχει κανείς έντονο το αίσθημα του φόβου, είναι γιατί τρομάζει με τη γνωριμία γενικότερα. Γιατί τώρα μαθαίνει τον άλλο, δεν τον ξέρει. Έχει μια πρώτη εικόνα αλλά αυτό δε λέει κάτι. Και γεμίζει το μυαλό του, σ’ εκείνη τη φάση, με «αν αυτό», «αν εκείνο», «αν το άλλο», σχετικά με τον χαρακτήρα του άλλου ατόμου. Όμως, τα αν δεν οδηγούν κάπου και φυσικά κάνουν κάθε άνθρωπο να περνά λιγότερο ωραία όταν βρίσκεται με το φλερτ και μοιράζεται στιγμές μαζί του.
Μπορεί όμως και να φοβάται κάποιος το συναισθηματικό δέσιμο που αρχίζει να δημιουργείται. Σ’ εκείνη τη φάση βέβαια θα πρέπει να κρίνει ο ίδιος αν το άτομο με το οποίο έχει να κάνεις αξίζει το κάτι παραπάνω. Εγώ πάντως, σαν άνθρωπός που λειτουργώ με το ένστικτο θα σου πω να το εμπιστευτείς, γιατί 90 τις 100 πέφτει μέσα.
Όπως και να ‘χει, καταλήγουμε πως η εμπιστοσύνη που βάζουμε στο φλερτ, έχει να κάνει με ‘μας και το overthinking πριν τη σχέση, όχι με τον απέναντί μας. Έχει να κάνει με το ποιοι είμαστε, πώς διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις, αν έχουμε πληγωθεί παλαιότερα κι αν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Πάντως, την περίοδο της γνωριμίας, ανεξάρτητα από το πόσο overthinking κάνεις και πώς νιώθεις για το καινούριο σου love story, καλό θα ήταν να εστιάσεις στο να γνωρίσεις τον άλλον σ’ όλες του τις φάσεις. Να κατανοήσεις πώς δρα όταν είναι μόνος του μαζί σου, πώς συμπεριφέρεται με την παρέα του, τι κάνει στην καθημερινότητά του, ποια είναι τα χόμπι του, τι τον κάνει χαρούμενο, τι του αρέσει και τι όχι. Όλα αυτά είναι αρκετά σημαντικά για να διαμορφώσουν μια πρώτη εικόνα με το ποιον έχεις να κάνεις. Έπειτα, να μάθεις τους στόχους του, τα όνειρά του, το τι θέλει να κάνει στο μέλλον. Αυτά είναι ακόμα πιο σημαντικά στοιχεία για να τα προσθέσεις στην εικόνα που έχεις αρχικά δημιουργήσει. Και μετά απ’ αυτά έρχεται η ερώτηση των πεντακοσίων: «Πώς θα πάει;».
Γιατί, δυστυχώς αυτή είναι μια ερώτηση που δεν μπορεί ν’ απαντήσει κανείς στην αρχή. Αυτή η ερώτηση απαντάται πιο μετά όταν έχει μεσολαβήσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα κι έχετε ζήσει κάποια πράγματα. Στην αρχή όλα είναι πιο χαλαρά, πιο ανέμελα, δεν έχουν μεσολαβήσει και γεγονότα όποτε δεν ξέρεις επακριβώς πώς μπορεί ν’ εξελιχθεί όλο αυτό. Για αυτό κι εγώ θα σου πω να εστιάσεις στο αν περνάς με τον άλλον καλά, αν σε κάνει να γελάς, αν σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία. Αυτό είναι το βασικό. Έπειτα να κοιτάξεις εάν συγκλίνουν οι απόψεις σας σε σοβαρά ζητήματα, αν έχετε κοινούς στόχους, αν επικοινωνείτε ωραία, αν είστε σε κοινή πορεία πλεύσης που λέμε. Μέτα όλα τ’ άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Να περνάτε καλά όπως και να ‘χει, από εκεί και πέρα ό,τι προκύψει θα είστε σε θέση να το αντιμετωπίσετε.
Συντάκτης: Εβίτα Πίσσα
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
