Μια ανατολή που θα φέρει τη λύτρωση. Μέχρι τότε, όσο κι αν το αρνείσαι, δεν μπορείς να φύγεις. Δεν είναι επιλογή πια. Οι ψυχές μπλέχτηκαν, οι δρόμοι έγιναν ένας. Προσπάθησες να απομακρυνθείς, αλλά τίποτα δε στάθηκε αρκετό για να σβήσει αυτό που νιώθεις. Ξέρεις πως δεν οδηγεί πουθενά. Ξέρεις πως είναι λάθος, αλλά δεν μπορείς να το σταματήσεις. Περιμένεις. Ένα μήνυμα, μια λέξη, μια κίνηση.
«Θα έρθει η ώρα μας», σκέφτεσαι. Γιατί είναι η ανατολή σου. Γιατί είναι το φως σου. Γιατί έτσι έπεισες τον εαυτό σου πως πρέπει να γίνει. Όσο και να προσπάθησες να φύγεις, τίποτα δε στάθηκε ικανό να σταματήσει αυτό το πάθος. Κι ας ξέρεις ότι οδηγεί σε αδιέξοδο, γαμώτο, δεν μπορείς να το σταματήσεις. Πάντα περιμένεις εκείνο το μήνυμα. Εκείνο το μήνυμα που, χωρίς να το ξέρει, σου δίνει ζωή. Περιμένεις. «Θα έρθει η ώρα μας», σκέφτεσαι, για να περάσει κι αυτό το βράδυ αγωνίας.
Περιμένεις σαν μικρό παιδί το κάτι παραπάνω. Κι αν δεν έρθει, δεν πειράζει, έχεις υπομονή. Αφού στο τέλος θα είστε μαζί, με όσα «μαζί» μπορούν να χωρέσουν ανάμεσά σας. Καμιά φορά σε πιάνει η ανασφάλεια, αλλά ποτέ δεν είναι πιο δυνατή από την επιθυμία σου να μείνεις. Είναι αυτός ο άνθρωπός σου. Θα γίνουν όλα όπως πρέπει όταν είναι η ώρα. Δεν κουράζεσαι να περιμένεις.
Η ανατολή θα έρθει. Θα ξημερώσει μια μέρα ο δικός σας κόσμος. Όλα θα είναι αλλιώς. Το πάθος θα γίνει αγάπη. Στο χρωστάει και λίγο η ζωή, σκέφτεσαι. Δεν πειράζει που σήμερα περίμενες για το τίποτα τελικά. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Ίσως αύριο να πάει καλύτερα.
Καμιά φορά σε πνίγει όλο αυτό, αλλά δεν πειράζει. Υπάρχει πολύς χρόνος και χώρος για δικαιολογίες. Ίσως να κατηγορείς και τον εαυτό σου που σκέφτεται αρνητικά. Είναι αυτά τα βράδια που δε σ’ αφήνουν να δεις κάτι άλλο. Είναι αυτή η αγκαλιά που, Θεέ μου, είναι το απόλυτο καταφύγιό σου. Είναι αυτή η μυρωδιά που μοιάζει με ναρκωτικό. Είναι τα μάτια που ζωγραφίζουν τον πόθο, τον έρωτα. Δεν μπορεί να κάνεις λάθος.
Εδώ είναι το λιμάνι. Έχεις όλα όσα θες στα χέρια σου. Θα το δει, θα το καταλάβει. Και θα έρθει η μέρα που θα γίνουν όλα όπως πρέπει για να είστε μαζί. Να είστε ο ένας για τον άλλο και μόνο. Δε θα είναι μόνο ένα παθιασμένο κρεβάτι. Θα είναι τα πάντα. Ο κόσμος σου θα γίνει ο κόσμος σας και το αντίστροφο. Θα καταλάβει, δεν μπορεί. Θα νιώσει. Θα δει ότι είστε φτιαγμένοι να είστε μαζί.
Κάπως έτσι μοιάζουν οι σκέψεις σου εκείνο το βράδυ που περίμενες και δεν ήρθε.
Είναι που έχεις αφήσει ολόκληρη την ψυχή σου σ’ αυτά τα χέρια. Και δε σε νοιάζει. Το έχεις πάρει απόφαση, ακόμα κι αν υπάρχουν οι «μαύρες» μέρες, ότι είναι ο έρωτας της ζωής σου. Θα έρθει η ανατολή. Θα έρθει η λύτρωση. Όλα τα άσχημα θα τελειώσουν. Όλα θα στρώσουν. Δεν μπήκε τυχαία στη ζωή σου. Ό,τι και να γίνει, όσα λάθη και να βλέπεις… ελπίζεις πάντα για το φως. Γιατί δεν ένιωσες ποτέ ξανά έτσι. Γιατί είναι το διαφορετικό. Το μοναδικό. Αυτό που ήθελες πάντα στη ζωή σου. Δε σε πειράζει να είναι και λίγο λάθος. Γιατί στο τέλος, θα είναι το πιο σωστό πράγμα που έχεις κάνει ποτέ.
Δε μένεις λοιπόν σε αυτό, αφού το βράδυ που θα έρθει, θα νιώσεις την καρδιά να τρελαίνεται. Θα νιώσεις τα σώματα να καίγονται και δε θα σε νοιάζουν τα υπόλοιπα. Θα είσαι ένα βήμα πιο κοντά στο απόλυτο.
Έχεις λίγη υπομονή ακόμα. Θα έρθει η ανατολή.
Συντάκτης: Χριστίνα Τσαβλίδου
