Νομίζω ότι τη διαφορά ανάμεσα στη ξεπέτα και τη σχέση μπορούμε να την κατανοήσουμε όλοι.
Κατ’ εμέ είναι πολύ ξεκάθαρα τα όρια και δύσκολα ξεπερνιούνται.
Δεν μπορείς τον άνθρωπο που επιλέγεις για ένα πήδημα να τον δεις διαφορετικά, διότι σε μια τέτοια κατάσταση δεν αφήνεις περιθώρια για κάτι τέτοιο.
Δε γνωρίζεσαι, δε δείχνεις πτυχές του χαρακτήρα σου, δε δίνεις τίποτα ουσιαστικά πέρα από το κορμί σου, κι αυτό συνήθως μεθυσμένο ή προς ικανοποίηση των φυσικών αναγκών και μετά ένα απλό «γειά σου, πέρασα καλά».
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που κάποια σημάδια αυτής της επαφής σου δείχνουν πως –γιατί όχι;– όλο αυτό θα μπορούσε να έχει προοπτικές για κάτι παραπάνω.
Μπορεί να πιαστείς από μια μικρή λεπτομέρεια, όπως το να βάλει τη μουσική που σου αρέσει στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας από το μπαρ στο σπίτι για να βγάλετε τα μάτια σας.
Πιάνοντας συζήτηση πάνω σε αυτό ενδέχεται να λάβεις τις απαντήσεις που σου αρέσουν.
Άλλωστε με τις κουβέντες έρχονται οι άνθρωποι κοντά, όπως ορθά έχει αναλύσει ο Γιώργος Γλαύκος.
Θες δεν θες παρατηρείς τον τρόπο που κινείται στο χώρο, προσέχεις λεπτομέρειες στις κινήσεις του που σου κάνουν το κλικ.
Σε περίπτωση που η όλη φάση γίνεται στο σπίτι του ενός, μπορείς να μάθεις και να καταλάβεις πολλά για τον χαρακτήρα του άλλου.
Από τη διακόσμηση, μέχρι την καθαριότητα ή το αντίθετο.
Από τις ταινίες που έχει στη ταινιοθήκη του μέχρι την εικόνα που έχει wallpaper στην οθόνη του υπολογιστή του.
Δεν λέω πως κρίνουμε έτσι έναν άνθρωπο ή μια ενδεχόμενη σχέση, αλλά αν μη τι άλλο πέντε βασικά συμπεράσματα μπορείς να τα βγάλεις.
Αν το σπίτι του έχει τη διακόσμηση του Φλωρινιώτη και το δικό σου είναι σε απλές λιτές γραμμές, ε τότε όσο κι αν έλκονται τα ετερώνυμα, προφανώς δεν μπορείτε να κάνετε χωριό, τα έχει πει κι ο Βασίλης.
Το βασικότερο από όλα όμως είναι νομίζω να μπορείτε να πείτε δυο κουβέντες πριν και μετά το σεξ.
Δεν χρειάζεται να αναλύσετε τις ζωές σας και ποιες καταστάσεις σας οδήγησαν στη ξεπέτα, απλά να υπάρχει μια κάποια συνεννόηση ενηλίκων μπροστά σε βασικές καταστάσεις της ζωής κι όχι απλώς «ήσουν καύλα, θέλω να σε ξαναπάρω» ή «με πήδηξες τέλεια, τα ξαναλέμε την άλλη Τρίτη».
Προσοχή, δεν είναι ο σκοπός της ξεπέτας η σχέση.
Θυμάστε το άκυρο που έφαγε η Κάρι Μπράντσο στο γνωστό Sex and the City όταν προσπάθησε να βγει ραντεβού με το fuck buddy της. Ξενέρωσε τόσο με τις διαφορές τους που έχασε και το σεξ που είχαν μία στο τόσο.
Λέμε απλώς ότι κάποιες φορές μπορεί να συμβεί, εάν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις, και ενώ συνήθως πρώτα σου γαμάει το μυαλό και μετά πέφτετε στο κρεβάτι, εδώ να γίνει το αντίθετο.
Κι ίσως υπάρχει και μια άλλη ομορφιά κι ένα διαφορετικό παραμύθι σε μια σχέση που ξεκινάει δίχως προσδοκίες, δίχως απαιτήσεις, δίχως βία, δίχως τις ανασφάλειες και τις φοβίες που κουβαλάμε συνήθως από προηγούμενες σχέσεις και προβάλλουμε στις επόμενες.
Ελεύθερα, απλά και δίχως ταμπού.
Ισως γιατί είναι «γραφτό» ή ίσως γιατί πολλές φορές όταν ξεκινάει μια ελεύθερη σχέση με όρκους και μεγαλες δηλώσεις, η ζωή μας κρίνει περιπαιχτικά το μάτι και το παιχνίδι ξεκινάει.
Αν με ρωτάτε, θεωρώ πως για να υπάρξει σχέση πρέπει να υπάρξει πρωτίστως συζήτηση και φλερτ, ύστερα κρεβάτι και πάει λέγοντας.
Αλλά εγώ είμαι λίγο της παλιάς σχολής, κι αυτό είναι η δική μου γνώμη μόνο.
Όμως αν δεν παίξεις, πώς θα μάθεις;
Συντάκτης: Βούλα Ραπτούδη
