6 σημάδια πως εξωτερικεύεις ανασφάλειες που σου κάνουν κακό

Αρκετά απ’ τα προβλήματα με τ’ οποία παλεύουμε στη ζωή οφείλονται στις ανασφάλειές μας, οι ίδιες που αγκαλιάζουν σφιχτά τη λύπη. Η λύπη, είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κρατήσει στάσιμους ή να μας γυρίσει πολλά βήματα πίσω. Κι είναι η προσκόλλησή μας σ’ αυτήν που μας κάνει να μην μπορούμε να επεκτείνουμε τις ικανότητές μας, ώστε να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν πως προβάλλεις συνεχώς μέσα σου ανασφάλειες κι αυτές φαίνονται στη συμπεριφορά και στις αποφάσεις σου. Και δυστυχώς, οδηγούν σε άγχος και προβλήματα.

1. Αντιμετώπιση ανθρώπων ή καταστάσεων με φθόνο

Ο φθόνος δεν είναι ένας εξωτερικός παράγοντας. Δηλαδή, δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με το πώς βλέπεις τους άλλους, αλλά αφορά κυρίως την αντίληψη που έχεις για σένα. Όταν φθονείς κάποιον εμφανίζεις μπροστά σου μια αντανάκλαση όλων αυτών που αρνείσαι για τη ζωή σου. Στην πραγματικότητα στερείς ευκαιρίες απ’ τον εαυτό σου. Με το να θες οι άλλοι να μην έχουν πράγματα/κατακτήσεις που τους κάνουν ευτυχισμένους εμποδίζεις την εξέλιξή σου. Η λαχτάρα, για να καταφέρεις ν’ αποκτήσεις ό,τι επιθυμείς δεν επιτυγχάνεται μέσω του φθόνου. Εστιάζοντας στο τι χρειάζεσαι πραγματικά και στο τι μπορείς να καταφέρεις, αυτομάτως βγάζει απ’ την εξίσωση τη σύγκριση και την υποτίμηση. Φθονώντας προβάλεις όλα όσα δεν μπορείς ν’ αποδεχτείς μέσα σου και προσπαθείς να τα ελέγξεις και να τα κατακρίνεις σε άλλους ανθρώπους.

2. Προσέλκυση συντρόφων που γνωρίζεις πως μακροπρόθεσμα θα βλάψουν τον ψυχικό σου κόσμο

Οι ερωτικές σχέσεις πέρα από έλξη απαιτούν και συνειδητότητα. Όταν επιλέγεις διαρκώς να εμπλέκεσαι με συντρόφους που ‘ναι συναισθηματικά ανώριμοι, νάρκισσοι, αδιάφοροι ή απρόθυμοι να δημιουργήσουν μια σχέση που θα στηρίζεται σε γερά θεμέλια, είναι σαν να προσπαθείς να διορθώσεις μια τοξική προηγούμενή σου σχέση που ξέρεις πολύ καλά πως δεν έχει τη δυνατότητα να διορθωθεί. Εάν αυτό συμβαίνει συχνά πρέπει ν’ αναρωτηθείς γιατί σ’ ελκύουν αυτού του είδους οι άνθρωποι. Μήπως υπάρχει ένας ασυνείδητος λόγος που δε θες να τον φέρεις στην επιφάνεια; Μήπως έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση ή αυτοεκτίμηση; Δεν προσελκύουμε πάντα αυτό που είμαστε. Υπάρχουν φορές που μας πείθουν ότι είμαστε κάτι που αποδεδειγμένα δεν έχει καμία ομοιότητα μ’ εμάς.

3. Εμμονή με την εικόνα σου στον καθρέπτη

Εκεί έξω -κι ειδικά στη σημερινή εποχή που ενθαρρύνεται μόνο ένα είδος ομορφιάς- υπάρχουν αρκετοί που ισχυρίζονται ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι αυτή που ανοίγει πολλές πόρτες. Όμως, από πίσω κρύβεται η ενδυνάμωση της προσωπικότητας  που ‘ναι μια βαθύτερη και πιο σύνθετη διαδικασία. Το να σε φροντίζεις (σωματικά, πνευματικά και νοητικά) είναι ευλογία, επειδή εξυψώνεις τα θέλω σου. Αντιμετωπίζεις διαφορετικά τον κόσμο σου. Με περισσότερη ηρεμία, σοφία κι οξυδέρκεια. Ωστόσο, όταν εμμονικά ασχολείσαι μόνο με την εξωτερική σου εμφάνιση δείχνεις ότι συμβιβάζεσαι με την επιφανειακή προσέγγιση της ζωής. Στην ισορροπία βρίσκεται η λέξη-κλειδί. Δηλαδή, να σου έχεις δώσει την ελευθερία να την προσέχεις, χωρίς να ‘σαι αυστηρός κι απόλυτος με το «περιτύλιγμά» σου. Ο καθρέπτης δείχνει μόνο ένα σημείο της ύπαρξής σου και δεν καθορίζει όλα τα υπόλοιπα.

4. Επανάληψη του ίδιου λάθους συνειδητά

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως ζεις ένα ατελείωτο déjà vu. Κι αυτό αφορά συνήθως καταστάσεις που δεν είναι ευχάριστες. Δεν ευθύνεται η ζωή που συμβαίνει. Το κύριο φταίξιμο το έχουν τα λάθη που δεν έγιναν μάθημα. Ή έγιναν προσωρινά. Ύστερα πήρε τα ηνία η κοντή μνήμη. Η συνειδητοποίηση ότι εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε την ίδια άσχημη κατάσταση, είναι ένα σημάδι πως υπάρχει μια λανθασμένη εκδοχή της πραγματικότητος που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Βοηθάει πολύ η ταξινόμηση των αρνητικών και θετικών βιωμάτων μας. Να ξεχωρίζουμε τι μας δίνει αγάπη, ασφάλεια, εμπιστοσύνη, ανταπόκριση, ανιδιοτέλεια, ωριμότητα. Και τι μας αποσπά την προσοχή και μας προκαλεί αναστάτωση, απέχθεια, φόβο κι ένταση.

5. Καταστολή του παραμικρού αισθήματος χαράς

Απ’ οποία πλευρά κι αν το δεις, θα διαπιστώσεις πως είναι αδύνατο να κυριαρχεί πάντα το δυσάρεστο. Αν κοιτάζεις τ’ άσχημα πρέπει να κάνεις το ίδιο και στις ευχάριστες στιγμές. Επειδή, συχνά τις υποσκελίζουμε. Ανοίγοντας τον εαυτό σου στη δεκτικότητα και στην ευγνωμοσύνη, σταματάς να βλέπεις τα πάντα μαύρα κι άραχνα. Εκείνη η στιγμή που σου πρόσφερε ένα συνειδητό χαμόγελο έχει τη δυνατότητα να γιγαντωθεί και να σου αφαιρέσει σκέψεις που δε σου επιτρέπουν να χαρείς. Σίγουρα η καθημερινότητά μας δεν είναι απλή κι εύκολη. Ωστόσο, δεν είναι δικαιολογία να πνίγεις συναισθήματα κι αισθήματα ευτυχίας. Έστω και μικρής. Πίστεψέ με, δεν είναι τόσο αυτονόητα, για να μην τους προσθέτεις την αξία που τους αναλογεί.

6. Επιλογές με μοναδικό γνώμονα το τι θα πουν οι άλλοι

Σε κάθε νέο ξεκίνημα -είτε αφορά τον επαγγελματικό τομέα, είτε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις- μας ενδιαφέρει ν’ ακούσουμε τις γνώμες κάποιων ανθρώπων. Είναι θεμιτό, γιατί υπάρχουν μερικοί που μπορούν να μας τονίσουν κάτι που μας διέφυγε και να μας προφυλάξουν ή μέσα απ’ τις εμπειρίες τους να μας κάνουν πιο αποτελεσματικούς και σίγουρους. Φυσικά και δε γίνεται απ’ όλους, αφού θα υπάρξουν κι εκείνα τ’ άτομα που θ’ αρκεστούν σ’ αερολογίες. Ο καλύτερος σύμβουλός σου, βέβαια, είναι η διαίσθησή σου και τ’ αντικειμενικά στοιχεία που έχεις συγκεντρώσει πριν κάνεις το επόμενο βήμα. Διασφαλίζοντας ότι οι κρίσεις των υπολοίπων δε σ’ επηρεάζουν περισσότερο απ’ όσο είναι υγιές και λογικό.