Ένας απ´τους πιο ισχυρούς συνδυασμούς που κάνουν το μυαλό μας να κατανοεί και ν’ αντιλαμβάνεται πιο αποτελεσματικά τον κόσμο γύρω μας, είναι εκείνος της ευφυίας με της σοφίας. Η ευφυΐα μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να επιλύουμε προβλήματα και να μαθαίνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Απ´την άλλη πλευρά, η σοφία μας προσφέρει την άνεση να εφαρμόζουμε με υπομονή, σύνεση και κρίση αυτά που έχουμε διδαχτεί απ´τις εμπειρίες μας.

Η μία είναι υποσύνολο της άλλης. Συμπληρώνονται αρμονικά, αφού η ευφυΐα οδηγεί σε αποφάσεις που δίνουν άμεση λύση σε κάτι που μας απασχολεί, εντούτοις πολλές φορές δεν έχει ληφθεί υπόψη το σύνολο των παραγόντων μιας κατάστασης. Σ´αυτό το σημείο εισέρχεται η σοφία, η οποία το πρώτο πράγμα που παράγει, είναι η ενθάρρυνση ν’ αξιολογούμε τα δεδομένα που έχουμε και να καταλαβαίνουμε τα ενδεχόμενα αποτελέσματα ή τις συνέπειες των πράξεών μας. Ακολουθούν 7 χαρακτηριστικά εκείνων των ανθρώπων που συνδυάζουν ευφυΐα με σοφία.

 

1. Είναι συνειδητοποιημένοι κι ήρεμοι

Έχουν περάσει από διάφορα στάδια μέχρι να πειστούν ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος, για να επικοινωνήσεις πειστικά αυτά που θέλεις, είναι να διακρίνεσαι από σεβασμό, σαφήνεια, ηρεμία, ωριμότητα κι αυτοέλεγχο -τόσο ως προς τα λεγόμενά σου όσο κι ως προς τις πράξεις σου. Όταν ένας άνθρωπος είναι θορυβώδης, υπερόπτης, επικριτικός, εγωκεντρικός κι αγενής τότε τις περισσότερες φορές αντιδρά μ´ επιθετικό τρόπο κι αφαιρεί τη δυνατότητα απ’ τον εαυτό του να εκφράσει τις σκέψεις του μ’ ελεύθερο κι εποικοδομητικό τρόπο. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς, είναι η απέχθεια ή η αδιαφορία που προκαλεί στους γύρω του.

 

2. Δημιουργούν τον εσωτερικό τους κόσμο έχοντας ως βάση την αντικειμενικότητα

Η παρατήρηση των πτυχών της κοινωνικής ζωής αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι για τη διαμόρφωση του εσωτερικού τους κόσμου. Προσδίδει αξία στην ικανότητα τους να εισέρχονται στο νόημα των ερεθισμάτων που τους προσφέρονται κι αποφασίζουν αν θα τα δεχτούν ή όχι. Δεν πιστεύουν τυφλά σε ό,τι τους «σερβίρεται», αλλά αξιολογούν με λογική και κριτική σκέψη. Αντιστέκονται στον πειρασμό ν’ ακολουθούν στα πάντα την πλειοψηφία κι αμφισβητούν στερεότυπα και δόγματα που δεν έχουν ορθολογική προσέγγιση. Αναζητούν την αλήθεια έτσι όπως ακριβώς είναι, κι όχι όπως την παρουσιάζουν πολλοί άνθρωποι για ν’ αποκτήσουν προσωπικό όφελος.

 

3. Δε βιάζονται, για να βρουν την κατάλληλη απάντηση σε μια ερώτηση

Γι’ αυτούς η κάθε ερώτηση, είναι εξίσου σημαντική με την κάθε απάντηση. Δε βιάζονται να μιλήσουν, επειδή θεωρούν ότι η απάντηση απαιτεί συλλογισμό κι ανάλυση. Σπάνια θα βασιστούν στην πρώτη σκέψη που θα τους έρθει στο μυαλό, αντιθέτως προτιμούν να εξετάσουν προσεκτικά τις διάφορες πτυχές της ερώτησης (πώς, τι, γιατί) και με βάση τις γνώσεις τους να διασφαλίσουν ότι δε θα υποπέσουν σ’ ένα σοβαρό λάθος με την απάντηση που θα δώσουν. Επίσης, θα χρησιμοποιήσουν το «δε γνωρίζω» αν διαπιστώσουν ότι δεν έχουν όλα τ’ απαραίτητα στοιχεία, για να ν’ απαντήσουν.

 

4. Βάζουν όρια στις παρορμήσεις τους

Οι παρορμήσεις έχουν μια γοητεία που πολλές φορές γίνεται εθιστική. Αν δεν ελεγχθούν, τότε μπορεί να οδηγήσουν σε λάθη κι αμετάκλητα γεγονότα. Γι’ αυτό κι αναγνωρίζουν τις πραγματικές τους ανάγκες κι επιθυμίες. Ύστερα δρουν με βάση τι έχουν να κερδίσουν. Δεν είναι συναισθηματικά στυγνοί, ούτε ζουν σε μια γυάλα κι ούτε αποφεύγουν το ρίσκο. Νιώθουν όπως όλοι. Με τη μόνη διαφορά, ότι γίνεται διάκριση μεταξύ των βραχυπρόθεσμων επιθυμιών και των μακροπρόθεσμων στόχων τους. Η ισορροπία μεταξύ της λογικής και του συναισθήματος, είναι εκείνη που τους οδηγεί, δίχως να τους καταπιέζει.

 

5. Δεν πιστεύουν στην τύχη

Θεωρούν πως η τύχη είναι μια αόριστη έννοια που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, να κατανοηθεί, να ελεγχθεί και να προβλεφθεί, ενώ η προσπάθεια, η ξεκάθαρη οπτική κι ο μόχθος είναι έννοιες που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν πάνω σ’ αυτές και να παράγουν αποτελέσματα, εφόσον υπάρχει αφοσίωση και μεθοδικότητα. Είναι πεπεισμένοι πως οι περισσότερες καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή τους, είναι αποτέλεσμα των επιλογών και της συμπεριφοράς τους. Πως ο χαρακτήρας κι η προσωπικότητά τους παίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο για την κατεύθυνσή που θα διαλέξουν να πορευθούν.

 

6. Περνούν χρόνο με τον εαυτό τους

Έχουν στο καθημερινό τους πρόγραμμα την επιλογή να ξεφεύγουν απ’ τα προβλήματα της καθημερινότητας. Συνδέονται με τις σκέψεις τους μυαλού τους, ώστε ν’ ανακαλύψουν νέους ορίζοντες. Δηλαδή, εστιάζουν σε πράγματα που θέλουν να συμπληρώσουν -καθώς τους είχαν διαφύγει-, ανανεώνουν την εσωτερική τους ευημερία, απομακρύνουν εξωτερικές επιρροές που τους κρατάνε στάσιμους, βρίσκουν καινούργιους τρόπους έκφρασης κι εξέλιξης. Όλα αυτά τα χρησιμοποιούν ως ένα χρήσιμο εργαλείο για την προκοπή του νου και τη γαλήνη της ψυχής τους.

 

7. Ακούν με προσοχή τις απόψεις των άλλων, ιδίως αν αυτές διαφέρουν απ’ τις δικές τους

Γνωρίζουν πολύ καλά πως ο κάθε άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο έχει διαφορετικές εμπειρίες, πεποιθήσεις, εξηγήσεις και παρατηρήσεις που τον καθοδηγούν στο να εκφέρει τις προσωπικές του απόψεις. Αυτό τους κάνει πρόθυμους ν’ ακούσουν και να συμβάλλουν αποφασιστικά να γίνει ένας διάλογος όπου δε θα υπάρχουν ακρότητες. Αν διαφωνούν μ’ αυτές θα το κάνουν ξεκάθαρο και θα επιχειρηματολογήσουν. Αν όχι, τότε θα έχουν μάθει κάτι καινούργιο και θα το δείξουν. Ξέρουν πως δεν όλα άσπρο ή μαύρο στη ζωή. Σε πολλά θέματα υπάρχουν ποικίλες αποχρώσεις που τονίζουν τις λεπτομέρειες. Και τελικά, οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά.

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου