Ακόμη ένα βράδυ που είσαι εδώ. Γνώριζα την ώρα που θα έρθεις και σε περίμενα. Στέκεσαι πάλι στην ίδια θέση. Εγώ ακριβώς απέναντί σου. Ξέρεις ότι κάτι θέλω, κάτι αναζητώ. Κάνεις τα πάντα, ερμηνεύεις, εξηγείς για να καταφέρω να σε καταλάβω, για να μπορέσω να σ’ ακολουθήσω.
Φτάνω σ’ ένα σημείο που σε προσεγγίζω, αλλά χρειάζεται να βρω εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που μου διαφεύγουν και κάνουν τη διαφορά. Παρατηρώ συνεχώς το πρόσωπό σου προσδοκώντας ένα κοίταγμά σου. Να διαβάσω τις σκέψεις σου, να κλέψω κάποιες ανομολόγητες λέξεις απ’ το βλέμμα σου. Μοιάζει όλο αυτό σαν ένα μυστικό ραντεβού, μια συνωμοσία σιωπής. Διαισθάνομαι ότι αυτό είναι ένα διαφορετικό mind game.
Παραδίνομαι αβίαστα στην κάθε κίνηση που κάνεις, μήπως βρω την αδύναμη εκείνη στιγμή κι ανοίξω το βιβλίο της ψυχής σου. Δε μου λείπει το θάρρος. Χαμογελάς και ταυτόχρονα κλείνεις τα μάτια σου βασισμένη στην πολυπλοκότητα των συναισθημάτων σου. Ίσως θέλεις να προστατέψεις τον εαυτό σου που πληγώθηκε αρκετές φορές. Με το πέρασμα του χρόνου έγινε πιο κυνικός, δυσκολεύεται να πιστέψει τους ανθρώπους.
Πασχίζω να μου ανοιχτείς, όμως δεν τα καταφέρνω. Αναρωτιέμαι για όλα αυτά που σκέφτεσαι για εμάς και δε μου τα φανερώνεις, αν αισθάνεσαι αυτά που αισθάνομαι κι εγώ. Όχι από ανασφάλεια. Το κάνω ώστε να λύσω κάθε γρίφο σου, να αφομοιώσω τον τρόπο λειτουργίας σου.
Υποχωρώ κι απόψε. Λέω στον εαυτό μου ότι καλύτερα να μένω με ερωτηματικά απ’ το να δω κάτι που δε θέλω. Αυτόν το φόβο δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω προς το παρόν. Μένει ο θόρυβος απ’ τον ήχο της σιωπής που πάλλεται στ’ αυτιά μου.
Όσο περνάει ο καιρός σε γνωρίζω καλύτερα, η επιθυμία ν’ ανοίξω το μυαλό σου και να βγουν από μέσα του όλα εκείνα τα μικρά, τα σημαντικά, τα εύκολα και τα δυσεπίλυτα, με κυριεύει. Απαιτώ να αφαιρέσω τους ενδοιασμούς σου, τους επιφανειακούς συλλογισμούς, να ξετυλίξω το κουβάρι για να ταξιδέψω ευκολότερα σε μονοπάτια ανεξερεύνητα.
Εκεί όπου κανένας μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να πάει. Μέσα στους προσωπικούς σου λαβυρίνθους κρύβεται η αλήθεια και το ψέμα. Όταν μπω σ΄αυτούς κανένας δεν μπορεί να μου εγγυηθεί τίποτα, ίσως χαθώ. Το γνωρίζω καλά αυτό, αλλά δε με νοιάζει.
Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να δω, πόσο δυνατή είναι η αγάπη σου για μένα. Να κάνω μια βουτιά στα βαθιά νερά της, κι ας πνιγώ. Μου αρκούν οι εικόνες της, καθώς θα δοκιμάζουν τις αντιστάσεις μου. Μην ξεχνάς όμως ότι πέρα απ’ όλα τα άλλα είναι επίσης αιθέρια και διάφανη. Δεν κρύβει τίποτα και δεν κρύβεται ποτέ από κανέναν. Όπως όλα τα όμορφα συναισθήματα.
Ύστερα θα συνεχίσω την ενδοσκόπηση του μυαλού σου, θα σταθώ στις αντοχές του έρωτα που είναι αναπόσπαστη όψη της αγάπης, υποσύνολό της, ζωογόνος δύναμη. Όχι όμως στη διαδικασία, στην ουσία του κυρίως. Κανένας δεν πρέπει να στέκεται στη διαδικασία.
Τον αισθανόμαστε καθώς ανεβαίνει στο λαιμό μας, ένας κόμπος που δε λύνεται ποτέ. Απλόχερα γεννάει συναισθήματα που ξεχειλίζουν στις καρδιές μας. Ακόμη και στα αδιέξοδά του πάντα υπάρχει μια διέξοδος. Έχει απαντήσεις για όλα, καθώς πλέκει έναν ιστό γύρω μας.
Στο τέλος θα κατακλύσω το μυαλό σου με τις δικές μου σκέψεις. Να τις δεις όλες θέλω. Δε θα κρατήσω καμία για μένα. Αφηνιασμένες θα τρέχουν για να βρεθούν με τις δικές σου. Παρέα με τις στιγμές που δίνουν νόημα στις υπάρξεις μας. Αρκεί μία και μόνο στιγμή για να νιώσεις την πολυπόθητη ολοκλήρωση.
Ξέρω ότι κάθε ταξίδι στο μυαλό του ανθρώπου που αγαπάς εμπεριέχει ρίσκο. Δύσκολο το εγχείρημα και το πιθανότερο είναι ότι δε θα καταφέρω να βρω όλες τις απαντήσεις. Όμως το χρειάζομαι το ταξίδι αυτό.
Ας παίξουμε με ανοιχτά χαρτιά. Ας μη φοβηθούμε εκείνα που ενδεχομένως θα χάσουμε, ας ζήσουμε εκείνα που θα κερδίσουμε.
Επιμέλεια κειμένου Δημήτρη Μπότη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
