Και πώς να ξεκολλήσεις αν βρεθείς ανάμεσα σε δύο ανθρώπους;

Έρωτας. Δεν ξέρεις πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα και πώς θα έρθει στη ζωή σου. Τις περισσότερες φορές -άσχετα από το τι λένε- έρχεται από εκεί που τον περιμένεις, ελάχιστες οι φορές που εμφανίζεται απρόσκλητος. Γιατί, ας μην κρυβόμαστε, ο άνθρωπος είναι σχεδόν πάντα έτοιμος να ερωτευτεί. Είτε το ομολογεί είτε όχι. Γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τι πρόκειται να τον τραβήξει με τη δύναμη χιλιάδων μαγνητών και όταν το βρίσκει αφήνεται στην έλξη του.

Τι γίνεται ωστόσο, αν αυτός ο μικρός φτερωτός θεός έχει κέφια και σου δημιουργεί ένα δυσβάσταχτο δίλημμα; Να σε γοητεύσουν δύο άνθρωποι ταυτόχρονα κι εσύ να βρεθείς στη μέση. Δύο οι μαγνήτες που είναι στραμμένοι πάνω σου αλλά καθένας σε τραβάει σε αντίθετη μεριά. Δε μιλάμε για το να μπεις σε παράλληλη σχέση και με τους δυο, αυτό είναι κάτι άλλο και σίγουρα δείχνει διαφορετικά πράγματα για όποιον το κάνει. Άλλο να αναγνωρίζεις μια παρόρμηση και άλλο να υποκύπτεις σε αυτή με τρόπο εύκολο. Εδώ όμως μιλάμε για την περίπτωση που την ίδια χρονική στιγμή μπαίνεις στη διαδικασία να επιλέξεις τον έναν απ’ τους δυο. Ή και κανέναν τελικά.

Αν το δούμε με μια τελείως ρεαλιστική διάσταση το θέμα, δε γίνεται κι οι δύο να καλύπτουν απόλυτα τα θέλω σου. Αν αποτραβηχτείς και καθίσεις να σκεφτείς τελείως λογικά, θα δεις πως μπορείς σχετικά εύκολα να πάρεις μια απόφαση. Το δύσκολο είναι να κάνεις το βήμα, ώστε ν’ αντικρίσεις τι ακριβώς θέλεις. Να κοιτάξεις τον καθρέφτη μπροστά σου κατευθείαν στα μάτια χωρίς να κολλήσεις στις ατέλειες του ειδώλου του. Κι αυτό απαιτεί αυτογνωσία κι αυτοκυριαρχία, κυρίως επειδή εσύ έχεις τον τελικό λόγο. Και το σημαντικότερο είναι να μην κρυφτείς απ’ τον εαυτό σου.

Το πρώτο που χρειάζεται να γίνει είναι να σταματήσεις να δίνεις ψεύτικες ελπίδες και να παίζεις ένα παιχνίδι που δε θα έχει καμία ουσιαστική κατάληξη. Ίσως, πιστεύεις πως δεν τρέχει και κάτι αν φλερτάρεις και με τα δύο πρόσωπα, αλλά σκέψου, ίσως προσκολληθούν σε σένα και ίσως να επενδύσουν πάνω σου. Όταν θα έρθει η ώρα του να πεις το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι, ο ένας θα χαρεί κι ο άλλος θα πληγωθεί. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Πριν γίνει οτιδήποτε, σκέψου πως αυτά τα άτομα αξίζουν περισσότερα από το ήμισυ του ενδιαφέροντος και της προσοχής σου. Όπως θα ήθελες το ίδιο ακριβώς αν βρισκόσουν στη θέση τους. Στην περίπτωση που εσύ νοιαζόσουν πραγματικά για έναν άνθρωπο, πώς θα ένιωθες αν ήξερες πως είχες έναν ισχυρό ανταγωνιστή; Θα ένιωθες όμορφα αν γέμιζες με ανασφάλειες;

Σύμφωνοι, μοιάζει περίπλοκο. Η αμφιταλάντευση δημιουργεί κορεσμό. Χρειάζεται διορατική ματιά. Να δεις σε σύντομο χρονικό διάστημα τι ακριβώς επιθυμείς, για να το κάνεις όσο πιο απλό γίνεται. Ενδεχομένως να πρόκειται για έναν απλό ενθουσιασμό και τίποτα παραπάνω. Αν πάλι δεν μπορείς με τίποτα να βρεις την άκρη για το τι θα αποφασίσεις τότε μήπως θα ήταν καλύτερο να αφήσεις και τα δύο πρόσωπα μέχρι να ξεκαθαρίσεις; Και ίσως έτσι δεις πως είναι καλύτερα να προχωρήσεις παρακάτω.

Αξίζεις κι αξίζουν κάτι που θα ‘ναι ξεκάθαρο εξαρχής και δε θα χρειάζεται να περάσουν μήνες για να κατασταλάξει κάπου. Εάν κάθεσαι κι απαριθμείς συνεχώς τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά τους μπαίνεις σ’ ένα φαύλο κύκλο αρνητικότητας. Αρχίζεις να εστιάζεις στην εικόνα ψάχνοντας για ελαττώματα και αυτόματα σχεδόν πέφτει και η αυτοπεποίθησή σου. Στο τέλος, θα καταλήξεις να χάσεις την ηρεμία σου.

Ακόμη κι αν δε διαμαρτύρονται και σου αφήνουν ελευθερία να κινηθείς όπως χρειάζεσαι, δε σημαίνει πως δεν μπορεί να υποφέρουν από την κατάσταση. Και από ένα σημείο και μετά είναι μαθηματικά βέβαιο πως θ’ αρχίσουν να φέρονται εγωιστικά κι αυτό θα έχει αντίκτυπο στη δική σου ψυχοσύνθεση μακροπρόθεσμα. Το φλερτ μπορεί να μοιάζει ακίνδυνο απ’ τη μεριά σου, αλλά αυτό ενδεχομένως να μη συμβαίνει κι από τη μεριά των άλλων ατόμων.

Μας χαρακτηρίζουν οι επιλογές μας κι οι αποφάσεις μας. Εννοείται ότι δεν πρέπει να παίρνονται γρήγορα και χωρίς σκέψη. Θα ήταν μεγάλο λάθος να συμβαίνει το παραπάνω. Από την άλλη ωστόσο, είναι επιβεβλημένο να έχουμε σκάψει βαθιά μέσα μας για να κατανοήσουμε τις πραγματικές ανάγκες κι επιθυμίες μας, να τις επεξεργαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, έτσι ώστε όταν βγούμε στον κόσμο να γνωρίζουμε ακριβώς προς τα πού θέλουμε να κινηθούμε. Να κοιτάμε εναλλάξ τον καθρέφτη και την εικόνα που απλώνεται μπροστά μας και να έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε και στα δύο τα πιο δυνατά σημεία.

Και όταν γίνει αυτό, τότε άξαφνα τα διλήμματα θα λιγοστεύουν και δε θα γινόμαστε ευάλωτοι στις περιστάσεις που απαιτούν μια καθαρή, ηθική και τίμια λύση. Θα βλέπουμε τις απαντήσεις μπροστά μας πιο καθαρά από ποτέ.