Δε θα σε κάνει ευτυχισμένο ό,τι σου λείπει

Κάπου είχα διαβάσει ότι τα μικρά καθημερινά πράγματα κρύβουν τις χαρές της ζωής που τόσο ποθεί ο άνθρωπος. Τώρα θα χαμογελάσεις και θα προσπαθείς να καταλάβεις το πραγματικό νόημα της ευτυχίας. Σίγουρα δε θα την βρεις σε ό,τι σου λείπει. Γιατί μπορεί κάποτε να το αποκτήσεις, μπορεί κι όχι.

Κοίταξε γύρω σου. Υπάρχει μια ατέλειωτη ομορφιά έξω απ’ τους τοίχους του σπιτιού σου. Θα δεις ένα σιντριβάνι που σπάει τη ρουτίνα σου με όνειρα, κτήρια διαφορετικών αποχρώσεων που κρύβουν από μια ιστορία κι άνθρωποι που μεταδίδουν συναισθήματα.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να ξέρεις να χρησιμοποιείς τα μάτια σου. Έχεις πολλά προβλήματα που πρέπει να λύσεις, σύμφωνοι, αλλά χρειάζεται μόνο μια ματιά εκεί έξω ώστε να συνειδητοποιήσεις πόσο ευγνώμων αξίζει να είσαι για όλα αυτά που ήδη έχεις.

Πήγαινε σ’ ένα πολυσύχναστο μέρος. Σ’ ένα πάρκο, ας πούμε. Θα δεις τόσους πολλούς ανθρώπους, που μοιάζουν όπως εσύ. Σου είναι άγνωστοι οι περισσότεροι, αλλά έχετε τις ίδιες επιθυμίες.

Θα αντικρίσεις παιδιά να παίζουν, χωρίς να τα απασχολεί αν είναι Δευτέρα ή αν το καλοκαίρι τελειώνει. Είναι απίστευτα ενθουσιασμένα. Οι φωνές τους σου θυμίζουν ότι η αιωνιότητα βρίσκεται στις στιγμές. Ακόμα κι αν πέσουν στην ώρα του παιχνιδιού, κι αν χτυπήσουν, σηκώνονται αμέσως και συνεχίζουν με την ίδια λαχτάρα.

Στο πίσω μέρος, εκεί, λίγο πιο απόμερα, θα συναντήσεις ένα ερωτευμένο ζευγάρι και στα βλέμματά τους θα νιώσεις πώς είναι να παγώνει ο χρόνος. Δίπλα τους περνάει ένας ηλικιωμένος και μόλις τους βλέπει χαμογελάει, γιατί ξέρει πως η ζωή είναι τόσο μικρή για να την σπαταλάς σε οτιδήποτε έχει το χρώμα της θλίψης.

Όταν θα στρίψεις το κεφάλι σου προς την άλλη μεριά, σε μια άκρη, υπάρχουν εκείνοι που κοιμούνται εκεί. Είναι αυτοί που η ζωή δεν τους φέρθηκε και τόσο ωραία. Κάποιοι έφυγαν απ’ την πατρίδα τους χωρίς να το θέλουν και κάποιοι άλλοι κατέληξαν εκεί επειδή η οικονομική κρίση τους στέρησε τα αυτονόητα. Δε θέλουν να τους κρίνεις ούτε να τους λυπηθείς. Μόνο να τους βοηθήσεις, αν θες, με όποιον τρόπο μπορείς.

Φεύγοντας, κι έχοντας αποτυπωθεί όλες αυτές οι εικόνες στο μυαλό σου, θα βρεθείς έξω από ένα νοσοκομείο. Θα περάσει από δίπλα σου ένας γιατρός που θα σιγοτραγουδάει. Πριν λίγο είχε σώσει μια ζωή. Ένας άλλος είναι λυπημένος. Έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει σ’ αυτόν τον κόσμο έναν άλλο άνθρωπο, χωρίς επιτυχία. Θα σκύψεις το κεφάλι και θα προχωρήσεις.

Φτάνοντας στη γειτονιά σου, θα ακούσεις ξαφνικά κάποιον να σου μιλάει. Είναι ο γείτονάς σου. Πριν ένα μήνα σου μίλαγε για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε κι εσύ το είχες ξεχάσει. Θα σου ανακοινώσει ότι είναι πλέον τελείως καλά.

Όταν μπεις στο σπίτι σου, θα χτυπήσει το τηλέφωνό σου. Ο κολλητός σου αρχίζει να σου λέει για το αμάξι που είδε χτες και θα ήθελε να το αγοράσει, για την κακή του τύχη που δεν κατάφερε να πάει φέτος διακοπές και για τα προβλήματα που έχει με τα ερωτικά του.

Δε θα του πεις τα ίδια, όμως, αυτή τη φορά. Κάτι άλλαξε μέσα σου και θα φροντίσεις όλα αυτά που είδες, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να μην ξεθωριάσουν. Θα πας και θα καθίσεις απέναντι από έναν καθρέπτη. Παρατήρησε πόσο πιο γεμάτος αισθάνεσαι τώρα.  Πόσο πιο ήρεμο και γαλήνιο έχει γίνει το βλέμμα σου.

Τελικά, η ευτυχία βρίσκεται σε όλα αυτά που έχουμε και πολλές φορές δεν τα εκτιμάμε. Ξέρεις κάτι; Κανένας μας δεν είναι τέλειος και μεταξύ μας δε θα γίνει ποτέ. Έχει τη δυνατότητα, ωστόσο, να κατανοήσει ότι τα πιο απλά είναι κι ο θησαυρός μας.

Δε σου λέω κάτι καινούργιο. Τα έχεις ακούσει και τα έχεις διαβάσει άπειρες φορές. Ίσως τα γράφω για να τα επαναφέρω κι εγώ στη μνήμη και την καθημερινότητά μου.