Δεν έχει σημασία τι θέλεις αλλά πώς το θέλεις

Κάθε άνθρωπος έχει όνειρα, στόχους, φιλοδοξίες που του δίνουν ώθηση, ώστε να εξελίσσεται και να βελτιώνει πτυχές της προσωπικότητάς του. Κάποια φαντάζουν μακρινά κι ουτοπικά και κάποια άλλα μπορούν σχετικά εύκολα να πραγματοποιηθούν. Όσο ωριμάζεις τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς πως τα πάντα εξαρτώνται απ´ το πόσο θα προσπαθήσεις να πετύχεις όσο το δυνατόν πιο πολλά με το να παλέψεις δυναμικά γι’ αυτά παρά με το περιμένεις να στα εμφανίσει μπροστά σου μ’ έναν μαγικό τρόπο το σύμπαν. Το σύμπαν υπάρχει για να σε παροτρύνει σε θεωρητικό επίπεδο, το πρακτικό εναπόκειται στις δυνατότητές σου. Οι οποίες είναι στο χέρι σου αν θα αξιοποιήσεις ή όχι.

Ένας απ´ τους κυριότερους λόγους που τα παρατάς κάπου στη μέση της διαδρομής είναι πως ενώ έχεις φανταστεί τι ακριβώς ζητάς, δε γνωρίζεις πώς το θέλεις. Σύμφωνοι, είναι μια σπουδαία αρχή να καταφέρεις να σχεδιάσεις στο μυαλό σου κάτι και ν´ αποκτήσει μια αρχική μορφή. Για να ολοκληρωθεί, ωστόσο, επιβάλλεται να δεις και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της.

Ως γνωστόν, η επιτυχία δεν έρχεται άμεσα, αλλά σταδιακά. Το έχουν διδάξει φιλόσοφοι, το αναφέρουν ψυχολόγοι και το βλέπεις γύρω σου από ανθρώπους που πέτυχαν κάτι σημαντικό. Θα διαπιστώσεις πως απαιτεί αναγνώριση, προσήλωση, διαύγεια, επιμονή, υπομονή και θέληση. Ο καθένας μας κυνηγάει διαφορετικά πράγματα. Κι αυτό είναι φυσιολογικό. Όμως, υπάρχει κάτι κοινό που τα συνδέει όλα αυτά. Ο τελικός προορισμός.

Όλοι νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε πολλά βήματα μπροστά. Υπάρχουν δύο κατηγορίες που προσδιορίζουν το πώς κινούμαστε προς τους στόχους μας. Στην πρώτη ανήκουν αυτοί που τα πραγματοποιούν περπατώντας με γοργούς ρυθμούς, χρησιμοποιώντας τις ικανότητες, τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους. Στη δεύτερη συναντάμε εκείνους που βαδίζουν με αργά βήματα και βασίζονται στη σοφία, στη διορατική σκέψη και στη διαίσθηση.

Αν κι όλοι έχουν την ίδια επιθυμία, δηλαδή να προοδεύσουν, ορισμένοι κάνουν μια παύση ή σταματάνε επειδή οι περιστάσεις δεν τους ευνοούν. Χάνουν πίστη κι ορμή. Μπορεί να μην κάνουν κάτι λάθος, αλλά κουράζονται, ενδεχομένως να ψάχνουν και δικαιολογίες. Η κυριότερη είναι πως επαναπαύονται σ´ αυτά που έχουν αποκτήσει ήδη. Και κυρίως, αφορούν την καθημερινότητά τους. Έχουν μια «καλή» δουλειά, ένα ωραίο αυτοκίνητο, ένα σπίτι που ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Η ρουτίνα τους εξουθενώνει πνευματικά όσο περνάει ο καιρός, ωστόσο. Δέχονται περισσότερους συμβιβασμούς, ανέχονται να καταπιέζουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Μοιάζουν να έχουν χάσει εντελώς τη δυναμική τους. Οι επιθυμίες των εφηβικών τους χρόνων εξαφανίζονται.

Κι όμως, δεν είναι δύσκολο να ξαναβρείς αυτή τη χαμένη ορμή που είχες. Να ψαχτείς λίγο μέσα σου για να κατακτήσεις αυτά που θα σε ωφελήσουν και θα σε αναδείξουν. Ακόμη και στην περίεργη εποχή που ζούμε, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μπορείς να εκμεταλλευτείς τις περιστάσεις και ν’ ανασυγκροτήσεις του στόχους σου, έτσι ώστε όταν τελειώσει όλο αυτό να ´σαι έτοιμος για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Χρειάζεται χρόνος γι’ ανάγνωση και μάθηση. Να συζητήσεις με άλλους ανθρώπους και μέσα σ´ αυτούς σίγουρα θα υπάρχει κάποιος που θα εξελιχθεί σε μέντορά σου.

Ν’ αντιληφθείς ότι είναι απαραίτητο να δεις όλες τις οπτικές γωνιές μιας επιθυμίας σου πριν εισέλθεις στη διαδικασία να τη διεκδικήσεις. Πρέπει να γίνεσαι καλύτερος κάθε μέρα και ποτέ δεν πρέπει να το αφήνεις. Είναι απλοϊκό, και σ´ έναν κόσμο που φαίνεται να είναι υπερβολικά περίπλοκος, ίσως μια απλή προσέγγιση θα σε «ξεκλειδώσει» και θα βρεις ό,τι ψάχνεις. Μας το διδάσκει η ζωή μέσα από εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που -συνειδητά ή ασυνείδητα- μας διαφεύγουν. Δε θεωρείται έπαρση να θες να κατακτήσεις τις περισσότερες κορυφές. Αλαζονεία είναι να θέλεις να το κάνεις μόνος σου, δίχως καμία άλλη βοήθεια.