Δεν ξαναγεννιέται ο έρωτας μέσα απ' την επανάληψη

Έρωτες του παρελθόντος· κάτι που έχει απασχολήσει τους περισσότερους ανθρώπους κάποια στιγμή στη ζωή τους. Και όλα τα αναπάντητα ερωτήματα αρχίζουν να φτιάχνουν μια ομίχλη στο μυαλό τους. Άραγε να επιστρέψω πάλι σ´αυτή τη σχέση ή όχι; Κι αν τελικά έκανα εγώ τα πιο πολλά λάθη; Μήπως υπερέβαλα χωρίς λόγο, τελικά; Η ανασφάλεια σταθερά σε κοιτά από μια γωνία, έτοιμη να αποτρέψει τα θέλω σου μέσα απ´ τις δεύτερες σκέψεις.

Τις περισσότερες φορές οι καταφατικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι και το μεγαλύτερο λάθος. Μια επιστροφή που σε βάθος χρόνου δε θα έχει να σου προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Ποιος είναι ο λόγος, όμως, που αναπολείς έναν άνθρωπο που ζήσατε παρά πολλά, αλλά στο τέλος έληξε άδοξα; Τι είναι αυτό που σε καλεί να κοιτάξεις προς τα πίσω και να σε φέρει σε έναν φαύλο κύκλο πάλι, ενώ γνωρίζεις πως δε θα λειτουργήσει;

Επειδή οι άνθρωποι λατρεύουν να περιπλανιούνται στη λούπα της συνήθειας. Δε θέλει προσπάθεια το πισωγύρισμα. Ακούραστα έρχεται και διατηρεί ζωντανή μέσα σου την ελπίδα πως θ´αλλάξουν όλα αυτή τη φορά. Ωρίμασα, έμαθα πολλά και τα πάντα θα ´ναι διαφορετικά, λες στον εαυτό σου. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ψευδαίσθηση που σε οδηγεί στα μονοπάτια μιας ακόμα ήττας.

Φυσικά κι υπάρχουν κάποιοι που έχουν αλλάξει πραγματικά κι η προσπάθεια επαναπροσέγγισης μπορεί ν´ αποδώσει και να μην είναι χάσιμο χρόνου. Όμως, οι εξαιρέσεις του κανόνα είναι ελάχιστες. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τίποτα δε θα δουλέψει σωστά. Ανεξάρτητα απ´ το πόσο σκέφτεσαι αυτόν τον άνθρωπο ακόμα, το πόσο τον νοιάζεσαι, ίσως και να τον αγαπάς. Τίποτα δε θα ´ναι το ίδιο πια. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, όσο κι αν σου κακοφαίνεται, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το πιο σημαντικό είναι να μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται μια σανίδα σωτηρίας μιας σχέσης ζητάει απλώς μια επιβεβαίωση ύπαρξης επειδή είναι προτιμότερο από ένα τέλος. Όταν ερωτεύεσαι χάνεις κάθε αντικειμενικότητα. Η νοοτροπία σου αλλάζει, αλλά το παρελθόν είναι ωφέλιμο γι’ αυτόν, όχι για σένα. Όταν σου χτυπήσει την πόρτα κι ανοίξεις θα νιώσεις νιώσεις χαρά. Θα περπατήσει δυναμικά, επιτρέποντάς να μιλήσετε μόνο για το πού έφταιξες εσύ. Ενώ ξέρεις πως δεν είναι έτσι. Θα βάλεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα ξανά και ξανά. Επειδή σε χρειάζεται τώρα κι εσύ αντλείς ευχαρίστηση από αυτό. Οι ανάγκες του αντικαθιστούν τις δικές σου συνειδητά. Επιλογή ξεκάθαρη κάνεις, μα δεν το βλέπεις.

Αφήνεσαι επειδή δείχνει εύκολο. Ξέρει τα πάντα για σένα και δε χρειάζεται να συστηθείς απ´την αρχή με κάτι καινούργιο. Παρά τις άσχημες αναμνήσεις, υπάρχουν εξίσου καλές στιγμές. Εκείνες που γέλασες σαν μικρό παιδί, τα ταξίδια που κάνατε, οι βαθύτερες κι ευάλωτες πλευρές της προσωπικότητας που είδε και τις φρόντισε.

Δεν υπάρχεις σ´ αυτόν τον κόσμο για να ψάχνεις ποιος θα πάρει θάρρος από τις ανασφάλειές σου. Χρειάζεσαι ένα δυνατό εσωτερικό τράνταγμα για να ξυπνήσεις. Θα στο δώσουν οι φίλοι σου που δε χαϊδεύουν αυτιά. Η οικογένειά σου που ζητά να σε βλέπει ευτυχισμένο. Το αντάμωμα με το χτες είναι μια προσωρινή λύση. Αρκεί να συνειδητοποιήσεις ότι τα συναισθήματά σου τα μοιράζεις εκεί που θα βρεις ανταπόδοση και γαλήνη. Το εύθραυστό τους πρέπει να φυλάσσεται μέσα στο κουτάκι της σοφίας, όχι του ιδεατού και μη αληθινού.

Ο έρωτας δεν έχει να κάνει με τις επαναλήψεις, αλλά με το καινούργιο και το ξεχωριστό. Είναι ανούσιο να ελκύεσαι απ´ ό, τι σε αποδόμησε. Αγάπησε το μελλοντικό εαυτό σου. Πάρε το ρίσκο και διάλεξε τη δύσκολη επιλογή. Τα εύκολα συνηθίζονται γρήγορα και σε αδειάζουν, αφήνοντας πίσω μια αίσθηση αδιαφορίας. Κράτησε το μάθημα κι άνοιξε τα φτερά σου προς την αξιοπρέπειά σου. Όταν τη συναντήσεις τότε θ´ αναθεωρήσεις κι ενδεχομένως να βρεις αυτό που πραγματικά σου λείπει. Η γεύση του παλιού σου φαίνεται οικεία. Το θέμα είναι, ωστόσο, πως κάτι που έχει μείνει αρκετό καιρό εκτός ψυγείου δεν είναι καλό να το ξαναζεστάνεις. Εκεί έξω υπάρχουν άπειρες νέες γεύσεις που περιμένουν να τις δοκιμάσεις.