Είναι από εκείνες τις φορές που η καρδιά σφίγγεται καθώς περιφέρομαι στα μοναχικά μονοπάτια των σκέψεων μου. Λίγο πριν, σιγουρεύτηκα ότι δεν έχω τίποτα να κερδίσω και τίποτα να χάσω από σένα πια. Η τελευταία βασανιστική νύχτα νομίζω πως είναι απόψε. Οι αναμνήσεις γίνονται η κινητήριος δύναμη για να προχωρήσω μπροστά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Τόσα λόγια ανείπωτα ξεχύνονται σαν χείμαρρος πλέον, τόσο καιρό παρέμεναν κλειδωμένα.
Υποχωρείς μπροστά στην αλήθεια κι ας ξέρεις ότι ενώ χρειάζεσαι να πεις κάτι, ενώ θεωρείς ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, αρκείσαι τελικά μόνο σε κάτι τετριμμένες λέξεις που γνωρίζεις ότι απλώς θα εξευτελίσουν τα συναισθήματά σου. Με ευκολία θα μπορούσα να σου πω ένα σκέτο αντίο, όμως θα κατέστρεφα καθετί που έζησα μαζί σου.
Γι’ αυτό λοιπόν, φέρνω στο μυαλό μου όλες τις κατεκτημένες μας στιγμές. Εκείνες που σε αγάπησα, εκείνες που δεν πάσχιζα να μη σε συγχωρήσω γνωρίζοντας ότι μετά δε θα κατάφερνα να συγχωρήσω τον εαυτό μου και θα σου ευχηθώ κάποια στιγμή να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Να είναι όμορφο σαν και σένα, να ανακαλύψει κάθε πτυχή σου, να ταξιδέψετε μαζί σε ονειρεμένους κόσμους. Η ανάσα του να γίνεται ανάσα σου καθώς θα κοιτάζεστε στα μάτια μέσα σ’ ένα έρημο δωμάτιο μακριά απ’ τα αδιάκριτα βλέμματα. Κάθε μέρα σας να είναι ξεχωριστή, κάνοντας αυτά που αποτύχαμε να πραγματοποιήσουμε εμείς.
Ελπίζω η αναμονή να είναι γλυκιά και κυρίως να έχεις βρει μέσα σου τι ζητάς από μια σχέση. Αυτό σε εμπόδιζε μέχρι τώρα για να κάνεις το βήμα παραπάνω. Το ομολόγησες, αν θυμάσαι.
Όταν το βρεις φρόντισε να μην το χάσεις. Φανέρωσε όλες σου τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τα ελαττώματα πριν να είναι αργά. Μην ψάχνεις το ιδανικό, δημιούργησέ το όσο πιο περίτεχνα γίνεται. Έπειτα, ακολούθησέ το. Ίσως να είναι το λιμάνι που θα ανακαλύψεις την ευτυχία. Μην κρατήσεις τίποτα για σένα, αφέσου ολοκληρωτικά. Κάνε αυτούς που σ’ αγαπάνε να θυμούνται τα όμορφα, όχι τα άσχημα. Υπάρχουν και παραμύθια χωρίς κακό λύκο.
Δε σε συμβουλεύω ούτε προσπαθώ να το παίξω υπεράνω. Μη σε παραξενεύουν τα παραπάνω. Έτσι έχω συνηθίσει να πορεύομαι μέχρι τώρα. Έμαθα να χάνω και να κερδίζω χωρίς να κρύβομαι.
Θα μπορούσα να σου ευχηθώ να βρεις ό,τι αξίζεις. Δε θα το κάνω γιατί θεωρώ ότι κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να είναι μόνος του στη ζωή. Πονάει λίγο αυτό, το ξέρω. Ίσως μιλάει ο εγωισμός μου τώρα. Αν το εννοώ ή όχι, μόνο εγώ είμαι ικανός να το απαντήσω.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το «λίγο» δε συμβαδίζει ποτέ με το «πολύ» όσες υποχωρήσεις κι αν κάνεις. Τα αληθινά δε χτίζονται με συνεχείς συμβιβασμούς. Τρέφει αυταπάτες όποιος το πιστεύει. Ο έρωτας έχει τους δικούς του νόμους και κανόνες, δεν έχει το αλάθητο ωστόσο. Ακροβατεί επικίνδυνα, γι’ αυτό δεν τιθασεύεται. Μοιάζει με μια παράσταση που παίζεται από ηθοποιούς άμαθους σε απαιτητικούς ρόλους.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι τα σωστά και τα λάθη, χωρίς αυτά δε θα μαθαίναμε ποτέ πώς είναι να αγγίζουμε τα σύννεφα και πώς να φτάνουμε στον πάτο. Κάτι έμαθα, κάτι θα θυμάμαι από σένα όπως κι εσύ από μένα. Σε κάθε ιστορία, οι ρόλοι είναι πάντα ευδιάκριτοι. Συνήθως παίρνουμε ό,τι δίνουμε. Εγώ θα θυμάμαι τον καλό σου εαυτό, τις υποσχέσεις που πραγματοποιήθηκαν και τα χαμόγελά σου.
Θα συνεχίσω να πέφτω με τα μούτρα σε καθετί μου ιντριγκάρει το μυαλό. Με τα φρένα σπασμένα θα τρέχω παίρνοντας όλα τα ρίσκα. Όπου με βγάλει, λίγη σημασία έχει.
Ξημέρωσε, μια καινούργια μέρα ξεκινά. Θα μας βρει σε διαφορετικούς δρόμους κυνηγώντας κάτι καινούργιο κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό. Δε θα γίνουμε ξένοι ούτε φίλοι. Η αγάπη διαχωρίζεται απ’ το μίσος με μια πολύ λεπτή γραμμή. Όταν κάτι τελειώνει, δε σκίζουμε τη σελίδα, αλλά γυρίζουμε στην επόμενη. Ξεκινάμε να γράφουμε εκεί ένα νέο κεφάλαιο.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
