Η φυγή είναι προτιμότερη απ' την υποτίμηση

Ο σεβασμός είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα στοιχεία που πρέπει να υπάρχει ώστε να χτιστεί μια ουσιαστική κι ειλικρινής ερωτική σχέση. Το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι το καταλαβαίνουν όταν είναι πια αργά. Κι οι ευκαιρίες θα χάνονται. Δε γνωρίζω αν είναι λίγες ή πολλές. Όσες κι αν είναι, δεν έχεις την επιλογή της αιωνιότητας, για να τις αφήνεις να περνούν αβίαστα.

Η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί. Όσο κι αν αισθάνεσαι δυνατά συναισθήματα για έναν άνθρωπο. Ίσως να βλέπεις σ’ αυτόν όλα εκείνα που δε σου δοθήκαν στο παρελθόν και πιστεύεις πως δεν μπορείς να τα βρεις αλλού. Να κάνει πράγματα που σου χαρίζουν στιγμές ευτυχίας. Να σου παρέχει μια σχετική ασφάλεια. Αλλά, έχει δώσει την απαραίτητη σημασία στο να ανακαλύψει πλήρως το χαρακτήρα σου;

Ναι, υπάρχει κι αυτή η ουσιώδης παράμετρος. Να δείχνει ότι σε εκτιμάει και σε σέβεται. Κυρίως, όλα εκείνα που αφορούν τον εσωτερικό σου κόσμο κι είναι αθέατα. Αν βλέπεις ότι δεν παίρνει σοβαρά την άποψή σου σ’ ένα θέμα και σε προσβάλλει. Αν δείχνεις ενδιαφέρον για καταστάσεις που φαίνονται ασήμαντες για εκείνον και προσπαθεί να σε πείσει ότι κακώς εστιάζεις σ’ αυτές. Αν σου ζητάει να κάνεις κάτι που σε ξεπερνάει κι επιμένει, τότε έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που δε σε αντιμετωπίζει σοβαρά. Αυτά είναι μερικά σημάδια που δείχνουν ασέβεια προς το πρόσωπό σου.

Αυτές οι στιγμές μπορεί να εμφανίζονται συχνότερα απ’ ό,τι θέλεις να παραδεχτείς. Προσπαθείς να τις ξεχάσεις με την ελπίδα της αλλαγής συμπεριφοράς. Η πραγματικότητα είναι, όμως, ότι δε σ’ αγαπάει πραγματικά. Κι η φυγή είναι προτιμότερη απ’ την υποτίμηση του εαυτού σου.

Σεβασμό δείχνεις όταν ακούς κάθε άποψη, ακόμα κι αν διαφωνείς. Επιβάλλεται να λαμβάνεις υπόψη τα συναισθήματα ενός ανθρώπου επιλέγοντας να μην κάνεις πράγματα που θα τον πληγώσουν. Ωστόσο, πολλές φορές, στην αναζήτηση του έρωτα επιτρέπεις να αφήνεις το χαρακτήρα σου να αλλοιωθεί. Και κάπου αρχίζεις να χάνεις το παιχνίδι. Στο τέλος, η ήττα θα είναι μεγάλη. Και καμία δικαιολογία δε θα είναι ικανή να σε λυτρώσει.

Σου λένε ότι στην αγάπη πρέπει να συμβιβάζεσαι. Μπορεί να είναι και σωστό. Αλλά, υπάρχουν κι όρια. Πέφτεις στην παγίδα και λες ότι ίσως είναι καλύτερα να μη βλέπεις τα λάθη επειδή είσαι σίγουρος ότι ανακάλυψες το ιδανικό. Αυτή η άποψη δεν ισχύει. Ιδανικό είναι να βλέπεις την αντανάκλασή σου στα μάτια του ανθρώπου σου. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε επέλεξες τη λάθος παράσταση, εκείνη που θα έχεις το ρόλο του θεατή. Που δεν έχει τη δυνατότητα να παρέμβει πάρα μόνο να χειροκροτεί.

Αξίζεις το σεβασμό κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Καλύτερα να απολαμβάνεις τη μοναξιά σου πάρα να γίνεσαι κάτι που ποτέ σου δε φανταζόσουν. Μη θυσιάζεις τα ιδανικά σου, την αξία σου, την προσωπικότητά σου σε κάποιο άτομο που σου προσφέρει μόνο ένα κομμάτι του. Που δε σου αφήνεται ολοκληρωτικά κι απόλυτα.

Σταμάτησε να πιστεύεις ότι πρέπει να θυσιάσεις πολλές απ’ τις  επιθυμίες σου στο βωμό μιας σχέσης που σε βαλτώνει. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που πραγματικά σ’ αγαπά και σε κάποιον που απλά σ’ έχει ερωτευτεί. Κι εκεί θα βρεις την αλήθεια. Δεν έχει σημασία αν πονάει, γιατί ο πόνος είναι πάντα προσωρινός. Η ευτυχία σου δεν είναι. Υπάρχει για να συντροφεύει συνεχώς. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι σε εγκατέλειψε.

Γι’ αυτό, αν δε σε σέβεται ο άνθρωπος που αγάπησες, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση απ’ το να βρεις αυτό που πραγματικά θα σου δώσει την ευκαιρία να γνωρίσεις την ξεχωριστή πλευρά του έρωτα.