Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο απ’ το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης. Τo ζευγάρι βιώνει στιγμές ονειρεμένης ευτυχίας. Τα πάντα φαίνονται να είναι ρόδινα στην αρχή. Κυριαρχεί η επιθυμία να γνωριστείς καλύτερά με τον άνθρωπό σου, να βρεις κοινά γνωρίσματα και να μοιραστείς μια σχέση απόλυτου έρωτα και πάθους. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Όσο περνάει ο καιρός ωστόσο, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα υπάρξουν φορές που κάποιες προσδοκίες ίσως διαψευσθούν. Τότε, θα αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της η ζήλια.
Αν κι οι δυο έχουν χτίσει δυνατούς χαρακτήρες δε θα υπάρξει πρόβλημα αφού έχουν τον τρόπο να την κάνουν να λειτουργήσει ευεργετικά γι’ αυτούς, αποτελώντας κίνητρο ώστε να γίνουν καλύτεροι. Δε θα θεωρήσουν τους εαυτούς τους δεδομένους. Θα διεκδικήσουν ερωτικά ο ένας τον άλλον φροντίζοντας ταυτόχρονα να εξελίσσονται και να επιδιώκουν το καλύτερο δυνατό.
Αντιλαμβάνονται τη ζήλια ως ένα σημάδι για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κάθε δυσάρεστη κατάσταση που θα παρουσιαστεί. Έχουν την κοινή πεποίθηση ότι το κάθε πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Δύσκολα θα επιτρέψουν στη ρουτίνα να πάρει το πάνω χέρι. Μ΄αυτόν τον τρόπο θεωρούν ότι κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον της σχέσης χωρίς να πιέζουν καταστάσεις και να πιέζονται οι ίδιοι.
Τι γίνεται όμως στη περίπτωση ενός ζευγαριού όπου η γυναίκα ή ο άντρας ζηλεύει υπερβολικά; Αρχίζουν τα ζόρια. Οι ανασφάλειες δημιουργούν τους καβγάδες. Αυτός που ζηλεύει υπερβολικά έχει συνεχώς άγχος, εκνευρίζεται με το παραμικρό κι αμφισβητεί το καθετί. Φοβάται ότι γίνεται θύμα, ότι ξεγελιέται κι ακούει ψέματα. Δε στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα, πλάθει μύθους. Αρχίζει να ερμηνεύει την πραγματικότητα λανθασμένα.
«Πνίγει» τον άνθρωπό του καθώς απαιτεί να ελέγχει το κάθε βήμα του. Πολλές φορές ξεφεύγει με αποτέλεσμα να κάνει ακραία πράγματα προκειμένου να ξεσκεπάσει υποτιθέμενες ύποπτες συμπεριφορές με κινήσεις απόγνωσης. Χάνεται η εμπιστοσύνη μεταξύ τους κι η ελευθερία να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Η σχέση γίνεται προβληματική. Ο έρωτας μεταβάλλεται σε βάσανο. Ό,τι κι αν κάνεις για να αποδείξεις την αφοσίωσή σου το παρεξηγεί. Φέρεσαι γλυκά, τρυφερά και πιστεύει ότι το κάνεις για να ρίξεις στάχτη στα μάτια. Αντιδράς με αδιαφορία τότε αμέσως το χρησιμοποιεί σαν απόδειξή μιας υποθετικής απιστίας.
Ο φόβος της εγκατάλειψης τρελαίνει το μυαλό, αδυνατεί να το διαχειριστεί. Αποσυντονίζονται κι οι δυο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί μια σταθερή κι ουσιαστική σχέση.
Κι όμως μπορείς να ανατρέψεις μια τέτοια κατάσταση. Χρειάζεται απλά να τον πείσεις να ασχοληθεί με άλλα πράγματα που αγαπάει. Να του δείξεις πως παραμένεις εκεί, δε φεύγεις. Να φτάσει στο σημείο εκείνο που θα βρεθεί απέναντι στα συναισθήματα, στις αβεβαιότητες, στις ανησυχίες και στους φόβους. Να ξεφύγει απ’ την εμμονή να σκέφτεται συνέχεια με ποιους μπορεί να είσαι, να ελέγχει τα άτομα που κάνεις φίλους στο Facebook, πού κάνεις Like, να κοιτάει ποιοι σε καλούν στο κινητό σου ή με ποιους ανταλλάσσεις μηνύματα.
Φέρνοντάς τον λίγο στη θέση σου για να αισθανθεί πώς νιώθεις εσύ όταν σε θεωρεί ανάξιο εμπιστοσύνης, ίσως καταλάβει ότι χρειάζεστε κι οι δύο λίγη ελευθερία. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται, δεν είναι δεδομένη. Μέσα από έναν ήρεμο διάλογο μπορείς να αναγνωρίσεις από πού προέρχονται όλες αυτές οι ανασφάλειες, πείθοντάς τον ότι δεν ταλαιπωρείσαι μόνο εσύ απ’ όλο αυτό. Να τον καθησυχάσεις δείχνοντας όσο πιο πολύ γίνεται ότι είναι το ιδανικό για σένα.
Σκέψου ότι τα κάνει αυτά ίσως επειδή φοβάται μη σε χάσει. Αν τελικά είναι αυτός ο λόγος μπορεί να διορθωθεί με υπομονή, επιμονή και καλή θέληση. Αν όχι, τότε δεν είναι καταστροφικό το ενδεχόμενο ενός χωρισμού.
Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα είμαστε μ’ έναν άνθρωπο για όλη μας τη ζωή μαζί. Αυτό κατακτιέται σε βάθος χρόνου, όσο επίπονο κι αν είναι. Η «κακή» ζήλια είναι χειρότερη ακόμα κι απ’ τη μοναξιά.
Επιμέλεια Κειμένου Δημήτρη Μπότη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
