Οι άνθρωποι στην εποχή μας προσπαθούν να προσαρμοστούν και να εναρμονίσουνε τις ανάγκες τους σε μια ζωή όπου τα πάντα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Σε μια πραγματικότητα που συνεχώς γεμίζει με άγχος και νευρικότητα την καθημερινότητα των ανθρώπων δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για όνειρα, λένε οι ρεαλιστές.
Κάποιες στιγμές αισθάνονται ότι αυτό στην ουσία ενδεχομένως διαστρεβλώνει την αλήθεια. Γνωρίζουν ότι μπαίνουν σ’ έναν λαβύρινθο γεμάτο από εικονικές επιλογές, από αβάσταχτες ευθύνες , από απατηλές ευτυχίες και λάθος επιδιώξεις. Ωστόσο, στη μάχη της επιβίωσης χρειάζονται σταθερά βήματα για να τα καταφέρουν κι αυτός είναι ο πρωταρχικός τους στόχος. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σε βοηθάει να είσαι ακριβής και πειθαρχημένος για να πας μακριά, αρκεί να μην ξεπεράσεις τα όρια. Οι αξίες και τα ιδανικά χρειάζονται το ρεαλισμό τους για να σταθούν και να γίνουν προσιτά.
Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά. Οι αποκαλούμενοι «ονειροπόλοι». Λειτουργούν καθαρά με βάση το συναίσθημα. Τους αρέσει να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα. Βρίσκονται συνέχεια στο δικό τους κόσμο. Η φαντασία έχει το πάνω χέρι. Τους επιβάλλει να κινούνται με διαφορετικούς ρυθμούς σε σχέση με τους υπολοίπους. Απωθούν κάθε σκέψη του μυαλού, ακούνε τις προτροπές της καρδιάς. Ξέρουν καλά ότι αυτή η τεχνική πολλές φορές τους έχει πληγώσει.
Αγωνίζονται για μια διαφορετική αλήθεια. Παρ’ όλο τον πόνο, την αποκαρδίωση, τις αδικίες, τις κλάψες και τα αρνητικά συναισθήματα που συνήθως εισπράττουν, νιώθουν όμορφα γιατί ανακαλύπτουν μέσα απ’ όλα αυτά την αγάπη, την αφοσίωση, την επινόηση, την αλήθεια, την υπόληψη και την υπερηφάνεια. Βέβαια τις περισσότερες φορές, προσγειώνονται απότομα. Αυτό τους επηρεάζει όσο κι αν δε θέλουν να το δείξουν. Δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν. Αισθάνονται αδύναμοι να κάνουν εκείνο το βήμα παραπάνω ώστε να φτάσουν εκεί που επιθυμούν. Ό,τι με κόπο χτίζουν, εύκολα γκρεμίζεται.
Η λογική λέει ότι οι ονειροπόλοι θα βρεθούν με τους ονειροπόλους κι οι ρεαλιστές με τους ρεαλιστές. Βλέπουμε όμως να συμβαίνει το αντίθετο. Είναι οι ρεαλιστές που χρειάζονται τους ονειροπόλους γιατί χωρίς αυτούς δε θα μάθουν ποτέ να πετάξουν «ψηλά» κι οι ονειροπόλοι χρειάζονται τους ρεαλιστές για να μην προσγειωθούν ανώμαλα.
Επομένως χρειάζεται να βρεις εκείνη τη μαγική ισορροπία, τη μέση λύση. Είναι ωραίο να πετάς στα σύννεφα κι εξίσου όμορφο να προσγειώνεσαι ομαλά. Να μη φτάνεις στα άκρα, αλλά ούτε να παραμένεις αδρανής. Να αφήνεσαι στη δύναμη ενός ονείρου που δημιουργεί την αφετηρία. Κάθε συναίσθημα, κάθε πάθος, πόθος, χαρά, λύπη, όλα τα δημιουργείς εσύ. Καθημερινά πάσχισε να επιτυχείς όσο πιο ρεαλιστικούς στόχους γίνεται, αλλά μην ξεχνάς ότι είσαι εδώ για να ομορφαίνεις τη ζωή σου. Καθετί που αναζητείς, κάθε επιδίωξη σου έχει την προσδοκία να πάρει σάρκα κι οστά.
Ίσως να μη μείνεις απόλυτα ικανοποιημένος, αξίζει όμως να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις χαρά για τον εαυτό σου. Αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός σου. «Επιβάλλεται να πατάς γερά με τα δυο σου ποδιά στο έδαφος και το βλέμμα σου να παραμένει στραμμένο ψηλά στον ουρανό.»
Τα προβλήματα υπάρχουν για να βρεθούν λύσεις. Κοιτάς μέσα απ’ τη δική σου οπτική γωνία τα πράγματα που σου συμβαίνουν κι επιλέγεις σε τι αξίζει να δίνεις σημασία. Τα όνειρά μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Η δύναμη για να τα πραγματοποιήσουμε βρίσκεται μέσα στο μυαλό. Δεν είναι παράνομο να κάνεις ευχές στα αστέρια, ούτε να πιστεύεις στο σύμπαν, αρκεί να μη μένεις μόνο σ’ αυτά.
Κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι άσχημο να μην τα παρατάς. Απλά ονειρέψου, μόχθησε σκληρά, χαμογέλασε, νιώσε ευτυχισμένος. Δίνουμε για να πάρουμε. Συνήθως κάτι αφήνεις για να υποδεχτείς κάτι άλλο, κάτι θυσιάζεις για να βρεις κάτι διαφορετικό. Για να γίνει το οτιδήποτε πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος, οπότε ψάξε να βρεις το κλειδί της λογικής για να ανοίξεις την πόρτα της κάθε επιθυμίας σου.
Επιμέλεια Κειμένου Δημήτρη Μπότη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
