Μήπως σε ελκύει το «λάθος»;

Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα ακούσεις την εξής φράση: «πάλι λάθος άνθρωπο ερωτεύτηκα». Το πιθανότερο είναι να το ´χεις βιώσει κι εσύ, αφού οι πραγματικά τυχεροί άνθρωποι που δεν έχουν πέσει ποτέ πάνω σε μια ατελέσφορη επιλογή νομίζω είναι ελάχιστοι. Κι η εύλογη ερώτηση που γεννάται μέσα απ’ αυτό αφορά το γιατί να συμβαίνει.

Καταρχάς, πρόκειται για μια εμπειρία που αν δεν επαναλαμβάνεται διαρκώς έχει να σου δώσει ουσιαστικά πράγματα για τον εαυτό σου. Μαθαίνεις, κυρίως, τι πρέπει ν´ αποφύγεις την επόμενη φορά. Από αυτό το σημείο αρχίζει και ξετυλίγεται το κουβάρι της εξερεύνησης των αιτιών που επέλεξες το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Εισχωρείς βαθύτερα στη μνήμη σου κι επαναφέρεις στο προσκήνιο το τι ένιωθες τη στιγμή που αφέθηκες στη γοητεία του. Έλλειψη αυτοπεποίθησης; Άσχημη συγκυρία; Αυτά μπορούν να δικαιολογηθούν μόνο αν το μάθημα δε σου έγινε πάθημα. Αλλά, αν συμβαίνει συχνά, τότε δεν ξέρεις κι εσύ τι πραγματικά ζητάς. Δεν έχεις ορίσει συγκεκριμένα στάνταρ στο μυαλό σου για το τι είναι αυτό που σ´ ελκύει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ψάχνεις εκεί που στο τέλος θα γίνεις το θύμα.

Θα μου πεις τώρα ότι δεν είναι κι εύκολο να το αναγνωρίσεις από τη στιγμή που ο έρωτας σε «τυφλώνει». Θα συμφωνήσω, απλά υπάρχουν και ξεκάθαρα σημάδια που τ´ αγνοείς και συνεχίζεις να γιγαντώνεις το λάθος μ´ αυτόν τον άνθρωπο και δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς εύκολα από αυτόν. Ας βάλουμε στην άκρη τη διαίσθηση. Πολλοί δεν την υπολογίζουν καν. Όμως δε γίνεται να μη βλέπεις πως απ´ την αρχή της σχέσης λες τους προβληματισμούς σου χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία. Αρχίζεις να του μοιάζεις υιοθετώντας κάποιους τρόπους ζωής που ´ναι έξω απ´ τα δικά σου προσωπικά στοιχεία του χαρακτήρα σου. Είσαι μαζί του μόνο επειδή νόμιζες ότι δε θα βρεις κάτι καλύτερο. Σου ζητάει σπάνια συγνώμη και ρίχνει όλο το φταίξιμο πάνω σου. Η συμπεριφορά του απέναντί σου μπροστά σε γνωστούς και φίλους πολλές φορές δεν είναι η πρέπουσα. Δεν αισθάνεσαι άνετα να συζητήσεις μαζί του για το τι θες ερωτικά. Φιλτράρεις όλες τις λέξεις και τις σκέψεις σου μην τυχόν και δεν του αρέσουν.

Όλα τα παραπάνω τα λέω, για ν´ αναδείξω τη σημασία που έχει η αυτογνωσία. Να δεις πόσο κοντά και πόσο μακριά ταυτόχρονα βρίσκονται το σωστό με το λάθος. Αναρωτήσου. Τι γίνεται άραγε με την υπεκφυγή απ´ τα πραγματικά σου ιδανικά; Τι συμβαίνει με όλο τον καταπιεσμένο θυμό σου; Πόσο ψυχοφθόρα είναι η αυτοκαταστροφή. Με λίγα λόγια, μπλοκαρισμένη ισχύς.

Είναι δύσκολο να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Είναι εύκολο, όμως, να κολλήσεις στην εικόνα του άλλου ατόμου, αρνούμενος  ν´ αντικρίσεις την πραγματικότητα. Σαν να σκέφτεσαι ότι ο καθρέφτης είναι σπασμένος. Επειδή δεν παίρνεις την εικόνα που επιθυμείς. Αλλά όχι, ο καθρέφτης δεν είναι σπασμένος. Δεν ήταν ποτέ. Λειτουργεί πολύ καλά.

Και σου δείχνει τι ταιριάζει σε σένα. Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους προσπέρασες, τους απέρριψες ενώ είχες δει κοινά σημεία επαφής, τους κράτησες σαν δεύτερες και τρίτες επιλογές κι όχι σαν προτεραιότητες και τους έχασες. Για σκέψου πόσες φορές είπες «καλός είναι μωρέ, μου συμπεριφέρεται όμορφα, με νιώθει, με καταλαβαίνει. Όμως, δε βλέπω αυτό το κάτι παραπάνω που θα με εξιτάρει.»

Άρα, αυτό που σε εξιτάρει είναι το λάθος. Η ανθρώπινη φύση φημίζεται για την αμφιθυμία και την πολυπλοκότητά της. Γι’ αυτό και μας χαρακτηρίζουν οι επιλογές μας. Δύσκολα ξεφεύγουμε απ´ το ουσιαστικό νόημά τους. Πορευόμαστε κρατώντας στα χέρια μας όλα αυτά που νομίζαμε ότι θα μας πάνε παραπέρα κι αποδείχτηκαν μάταια κι εκείνα τα όμορφα που αργήσαμε να τα αποδεχτούμε, αλλά μας χάρισαν τη σιγουριά που πάντα ονειρευόμασταν. Ασφαλώς κι υπάρχουν άτομα που βρίσκονται κοντά στα θέλω σου. Αρκεί να δεις κι εσύ ως πού μπορείς να φτάσεις για να τους προσεγγίσεις.