Μου τελείωσες!

Ήρθε ο καινούργιος χρόνος. Ήρθε κι ο καινούργιός μου εαυτός, που αποφάσισε ότι δεν έχεις θέση στη ζωή μου. Δε θέλω τίποτα από σένα, πια. Γι’ αυτό και δε θα απαντήσω στις κλήσεις σου  ούτε στα μηνύματά σου.

Δε θα σε χαιρετήσω αν βρεθούμε σε μια κοινή παρέα. Ούτε θα φορέσω ένα ψεύτικο χαμόγελο και θα μιλάμε σαν φίλοι. Να σου λέω και να μου λες για το πόσο καλά περνάμε. Ζήσαμε πάρα πολλά μαζί για να μπω στη διαδικασία να παριστάνω πως δεν τρέχει τίποτα. Σιχαίνομαι να υποκρίνομαι. Το ξέρεις καλά αυτό.

Πολύ απλά, δε γουστάρω να ξαναδώ το πρόσωπό σου μπροστά μου. Ναι, εκείνο το αναθεματισμένα πανέμορφο βλέμμα σου που με οδήγησε σε μια πλάνη. Το γέλιο σου, που μου έδινε ελπίδες ότι θα ζήσω μια ξεχωριστή ιστορία μαζί σου. Τα λόγια σου, που με έκαναν να πετάω στα σύννεφα. Κι εγώ ακούμπησα πάνω σου κάθε μου επιθυμία.

Δεν αξίζεις ούτε μια θέση στις αναμνήσεις μου. Ναι, το σκέφτηκα καλά. Γιατί αν το αφήσω να συμβεί, θα τρέχω πίσω σου κι η αξιοπρέπειά μου είναι πιο δυνατή απ’ τα συναισθήματά μου. Ίσως αν το άξιζες και να το έκανα. Αλλά δεν το αξίζεις. Αυτή είναι η αλήθεια.

Δεν είμαι σκληρός κι απολίτιστος. Δεν είμαι δραματικός. Δεν αντιδρώ υπερβολικά. Δε μιλάει το μεθύσι του ξεχασμένου μας έρωτα. Ούτε οι σκέψεις μου, που κάθε νύχτα πότιζαν το διψασμένο μου μυαλό με ελπίδες. Στημένο το παιχνίδι μας, στημένοι κι εμείς. Με μια σημαδεμένη τράπουλα να ξεγελά τις συνειδήσεις μας.

Έχω κάθε δικαίωμα να βγάλω όσους ανθρώπους θέλω απ’ τη ζωή μου. Να πω ότι δεν τους χρειάζομαι πια. Έχω κάθε δικαίωμα να επιλέγω εγώ τα μονοπάτια που θα χαθώ μέσα τους. Ακόμα κι αν σημαίνει ότι πρόκειται να πονέσω. Μ’ αρέσει ο πόνος, ξέρεις. Με μαθαίνει πώς να βιώνω το κάθε συναίσθημά μου. Με βοηθάει στο να καταλαβαίνω την κάθε πτυχή μου.

Και μη μου ζητήσεις άλλη μια ευκαιρία. Δε θα στη δώσω. Ποτέ δεν το έκανα με κανέναν άνθρωπο αυτό. Ή εκτιμάς αυτό που έχεις ή το χάνεις. Οριστικά κι αμετάκλητα. Τι νόημα θα έχει, άλλωστε, να επιτρέπουμε σ’ ένα λάθος να επιστρέφει ξανά και ξανά. Κανένα.

Δε θέλω να ακούσω τη συγγνώμη σου ούτε τις δικαιολογίες σου που θα τις έχεις ντύσει με κάποιο παράπονο. Δεν ξεγελιέμαι απ’ τα περιτυλίγματα. Είμαι σκληροπυρηνικός οπαδός της ουσίας. Χρόνο για χάσιμο δεν έχω. Κι έχω μόνο μία ζωή να ζήσω. Δε γίνεται να της προσφέρω συνεχώς χαμένες ανάσες. Θα πνιγώ.

Μη μου ευχηθείς ποτέ για τα γενέθλια ή τη γιορτή μου. Ούτε τα τυπικά. Και μη σου περάσει απ’ το μυαλό να μου στείλεις κάποιο «μεθυσμένο» μήνυμα, λέγοντάς μου πόσο λυπάσαι για όλα όσα έγιναν μεταξύ μας και θέλεις να επανορθώσεις.

Αποφάσισα να σε αγνοήσω. Να σε μπλοκάρω απ’ την καρδιά μου. Θα ξεκόψω κάθε συζήτηση για σένα με τους φίλους μου. Υπολογίζω τον εαυτό μου πιο πολύ απ’ τον καθένα.

Κι αν μου πεις ότι φέρομαι σαν μικρό παιδί, που βγάζει μπροστά τον εγωισμό του για να μη με αντιμετωπίσει μήπως κι έρθει σε δύσκολη θέση, θα σου απαντήσω ότι είμαι πολύ πιο έξυπνος απ’ όσο υποθέτεις. Διαφορετικά, δε θα ανεχόμουν τα παραμύθια σου για τόσο καιρό. Γιατί μέσα απ’ αυτά κατάλαβα πωώς είναι να κατανοούμε το παιχνίδι ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να αγαπάει πραγματικά.

Είμαι ένας άνθρωπος που ερωτεύεται με όλη του την ψυχή. Τόσο απλό και κατανοητό. Κι όταν δεν παίρνω πίσω αυτό που δίνω, φεύγω. Έχω τη δύναμη να δω την πραγματικότητα ακόμα κι αν είμαι σε αδύναμη θέση.

Χωρίς ντροπή, λοιπόν, σε διαγράφω οριστικά κι αμετάκλητα.

Δε θα υπάρξει τίποτα που να σε θυμίζει. Ούτε καν μια μικρή σκέψη στην άκρη του μυαλού μου.