Μπορεί να μηδενίσει τις τάσεις εξουσίας η αγάπη;

Το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να βιώσεις είναι να μπεις σε μια σχέση όπου ο ένας απ´ τους σας θα προσπαθεί να υπερτερεί πάντα και να κρατάει τα ηνία της. Του είναι πιο απλό έτσι να μπορεί να την προσαρμόσει στις δικές του ανάγκες. Ο εγωκεντρισμός, ωστόσο, είναι πολύ κακός σύμβουλος. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί τίποτα ουσιαστικό κι όλο αυτό γρήγορα εξασθενεί. Επειδή, η ιδανική μορφή αγάπης απαιτεί μηδενική δύναμη, προβολή κι εξουσία. Αν ανατρέξεις στη βιβλιογραφία της φιλοσοφίας του έρωτα ή αν καθίσεις κι επαναφέρεις στη μνήμη διαφορά παραδείγματα που έχει συναντήσει στον περίγυρό σου θα στο επιβεβαιώσουν.

Κι αν αναρωτιέσαι αν σου έχει συμβεί ποτέ, τότε είναι εύκολο να βρεις την απάντηση. Αν υπήρχε στη ζωή σου, δε θα είχε χρειαστεί ποτέ να πεις τη λέξη «αντίο». Ναι, είναι εκείνος ο έρωτας που τον βιώνεις ολοκληρωτικά κι απόλυτα, χωρίς να σε προδώσει να τον προδώσεις, επειδή θα είχε χτιστεί κάτι ανεπανάληπτα δυνατό που δε θα το αποχωριζόσουν ποτέ και που όμως δε ζήτησε ηγετικό ρόλο κι αυτό και τον απέκτησε.

Κι αυτό θα έπρεπε να επιδιώκεις και σου αξίζει. Κάτι που δε θα το έκρυβες, αλλά θα το διατυμπάνιζες παντού. Δε θ´ ακολουθούσες μια σκιά. Θα γινόσουν το φως που θα έδινε ζωή στον κόσμο σου (σας). Παρά τις οποίες απόψεις που προσπαθούν ν´ αλλοιώσουν την πραγματική αξία της αγάπης σήμερα, επιβάλλεται να τις αγνοείς και να παραμένεις αισιόδοξος πως θα βρεθεί. Από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Απ´ τη δυναμική της αισιόδοξης σκέψης.

Δυο άνθρωποι που θα δημιουργήσουν μαζί μια ιστορία γεμάτη από χαμόγελα, αφοσίωση, καθαρά βλέμματα, εμπιστοσύνη, αλληλοκατανόηση, αλληλοσεβασμό στο συναισθηματικό και στο πρακτικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Δυο παρουσίες που θ´ αντιμετωπίζουν κάθε είδους κλονισμών, προβλημάτων και θ´ απολαμβάνουν τις ευτυχισμένες στιγμές όπως ακριβώς τις επιθυμούν. Αυτός ο τύπος αγάπης είναι πανίσχυρος κι άκρως λειτουργικός. Και ανεξάρτητα απ´ το πόσο μακριά ταξιδέψεις, θα σε ακολουθεί παντού.

Δε σου απαγορεύει κανείς να φανταστείς τον ιδανικό άνθρωπο. Αυτόν που θα είναι προτεραιότητα. Που θα βρίσκεται δίπλα σου τις πιο δύσκολες μέρες σου. Που θα σ´ ακούει προσεκτικά. Να μοιάζει μ´ αυτό που επιθυμούσες απ´ την εφηβική σου ηλικία. Φυσικά και χρειάζεται να δημιουργήσεις στο μυαλό σου για το πώς θα μοιάζει, διαφορετικά δε θα γνωρίζεις πού ακριβώς να ψάξεις. Θα πηγαίνεις στα τυφλά. Άφησε τον εαυτό σου να δημιουργήσει λίστες, οδηγίες και προσδοκίες. Να επιμένει για το «σωστό» και να μην καταδέχεσαι τίποτα λιγότερο.

Φυσικά κι υπάρχει εκεί έξω αυτό που αναζητείς. Αρκεί να ‘σαι διατεθειμένος να επενδύσεις στην αμοιβαιότητα. Ίσως, αυτό είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την κλειδαριά της επιτυχίας. Να μην αποδέχεσαι ό,τι σε κάνει να συμβιβαστείς με απώτερο στόχο να το φέρεις στα μέτρα σου, αλλά να βρεις τον καθρέφτη σου. Τα παραπάνω δεν ανήκουν σε καμία σφαίρα επιστημονικής φαντασίας όπως πολλοί θα τολμήσουν να πουν.

Όλοι έχουμε απογοητευτεί. Αν δε γινόταν αυτό, δε θα μαθαίναμε κιόλας. Σ´ αυτό το σημείο να εστιάσεις. Στη γνώση των αποτυχιών σου. Γιατί για να φτάσεις το συγκεκριμένο σημείο σημαίνει πως έγινες -ηθελημένα ή άθελά σου- θύτης ή θύμα κάποια στιγμή στη ζωή σου. Ήθελες να έχεις τον έλεγχο ή φοβόσουν μήπως τον χάσεις κι έτσι διατηρούσες έναν παθητικό ρόλο. Δε λειτουργεί έτσι, όμως. Οι κανόνες είναι απλοί. Για ν´ αφεθείς πρέπει να σού αφεθούν και για να σου αφεθούν πρέπει να αφεθείς. Μπορεί να μη γίνει στον ίδιο χρόνο. Κι αυτό είναι ως ένα σημείο λογικό. Η διορατική ματιά βοηθάει σ´ αυτό.

Το τέλειο άτομο υπάρχει, απλά ίσως να μην υπάρχει το τέλειο σε μια συνεχή και μόνιμη κατάσταση έτσι ώστε να παραμένει στον χρόνο ανέγγιχτο.  Αρκεί να έχεις την υπομονή να το διακρίνεις μέσα σε όλο αυτό το χάος που μας έχει κυριέψει. Και φυσικά όταν βρεθεί, να κάνεις μια βουτιά απολαμβάνοντας όλα όσα κρύβει στον βυθό του. Μηδενική δύναμη και μηδενική εξουσία. Όχι γιατί πρέπει, μα γιατί θα καταλάβεις πόσο αβάσιμες είναι τελικά μπροστά στην αγάπη.