Όταν συναντήσεις την ευτυχία εισάγεται ένα όμορφο χάος στη ζωή σου. Πιστεύεις ότι θα κρατήσει για πάντα και τίποτα δεν μπορεί να στην πάρει απ’ τα χέρια σου. Απογειώνει κάθε σου αίσθηση κι επιθυμία. Αμφισβητείς κάθε φωνή που σου λέει να προσέχεις.

Η ευτυχία είναι υπέροχη κι επικίνδυνη. Σου χαρίζει τις πιο όμορφες στιγμές, αλλά και τις πιο ανώμαλες προσγειώσεις. Ευτυχώς ή δυστυχώς, θα κάνει πολλές στάσεις. Δε θα σε συντροφεύει αδιάκοπα. Θα υπάρξουν αρκετοί άνθρωποι που θα σε πληγώσουν. Αυτό γίνεται για να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο και να μην επαναπαύεσαι.

Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή που θα χρειαστεί να δεις και το άλλο της πρόσωπο, σου επιβάλλουν να το θεωρήσεις ως αδυναμία και να την κρύψεις όσο πιο καλά γίνεται. Σου λένε ότι μόνο τις ευτυχισμένες στιγμές είναι αναγκαίο να τις προβάλεις ακόμα κι αν δεν υπάρχουν. Ναι, έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Να θεωρούμε πως αν φανείς ευάλωτος, θα σε κατασπαράξουν.

Γεμίσαμε με εγωιστές και παθολογικούς ψεύτες που χειρίζονται συναισθήματα κι εξαπατούν συνειδήσεις. Εσύ, όμως, που έχεις αποφασίσει να είσαι απλά ο εαυτός σου και να γεύεσαι την κάθε στιγμή αξίζει να νιώθεις ολοκληρωμένος.

Η ψυχή σου ξεχειλίζει από καθαρές προθέσεις. Κι αυτό είναι ευλογία. Δε διστάζεις να αφήνεις τίποτα στην τύχη και παλεύεις. Τα δάκρυά σου είναι εξίσου σημαντικά με τα χαμόγελά σου. Και το δείχνεις. Χωρίς ίχνος ντροπής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η καρδιά δεν μπορεί να πλαστογραφήσει κάθε συγκίνηση. Αντίθετα δυναμώνει μέσα απ’ αυτή. Αυτό σε κάνει να ξεχωρίζεις και διαγράφει απ’ το λεξικό της ζωής σου κάθε λέξη που υποτιμά τη νοημοσύνη σου.

Να είσαι περήφανος για τον πόνο σου. Για κάθε δάκρυ, για κάθε δοκιμασία, γι’ όλες τις ξάγρυπνες νύχτες και τις γεμάτες από ανησυχία μέρες σου. Αφήνοντάς τον να βγει προς τα έξω θα μάθεις να νοιάζεσαι, να επενδύεις στην ουσία και να κυνηγάς οτιδήποτε την ελκύει.

Η αγάπη είναι κάτι απλό κι εύκολο για σένα. Σου αρέσει να την δίνεις και να την μοιράζεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Αποφασίζεις πώς αισθάνεσαι και τι θέλεις να πραγματοποιήσεις πιο πολύ. Αυτό οδηγεί σε μια ελεύθερη προοπτική ζωής.

Η κάθε σου πληγή δίνει τη δυνατότητα να ακούσεις και να εμπιστευτείς όλο και πιο πολύ τη διαίσθησή σου. Αντικατοπτρίζει τα όνειρά σου χωρίς να τα αλλοιώνει. Κερδίζει περισσότερα πράγματα, εκείνος που δε βάζει όρια στην ευτυχία του. Χωρίς να τον ενδιαφέρει ότι μέχρι να βρει φως στο τούνελ θα υποφέρει για λίγο καιρό.

Γι’ αυτό, αντί να κρύβεσαι προσπάθησε να διδάξεις στους γύρω σου την ανεκτίμητη αξία του πόνου. Μη σε φοβίζει αυτό που λέω. Ξέρω ότι μέσα σου κι εσύ το πιστεύεις. Απλά θεωρείς ότι θα χάσεις τον καιρό σου. Δεν είναι έτσι, όμως.

Φαντάσου να ζούσες σ’ έναν κόσμο που θα υπήρχε μόνο μία εποχή. Το καλοκαίρι. Ακούγεται εντυπωσιακό, το ξέρω. Μα, σκέψου ότι χωρίς το χειμώνα δε θα επιβίωνες για πολύ. Υπάρχει πάντα ένας λόγος πίσω απ’ ό,τι περνάμε. Μπορεί κάποιες φορές να αργούμε να τον ανακαλύψουμε, αλλά δε χάνει ποτέ το νόημά του.

Οι αυθεντικοί άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να είναι αυθεντικοί στο πέρασμα του χρόνου κι οι υποκριτές θα εξακολουθούν να λένε παραμύθια για τη δήθεν ευαισθητοποίησή τους. Είναι εμφανές ότι εθιστήκαν σ’ έναν τρόπο ζωής που δεν αρμόζει σ’ έναν άνθρωπο που έμαθε να σέβεται τον εαυτό του. Εσύ δεν έχεις κανένα λόγο να τους επιτρέψεις να σε επηρεάσουν.

 

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη