Οι αναμνήσεις είναι η σκιά της ευτυχίας μας

Οι αρνητικές αναμνήσεις κάποιες στιγμές μπορεί να γίνουν ένα βασανιστήριο για τον εαυτό σου. Να σε οδηγήσουν απλά σε μια σκιά που θα σε εμποδίζει να δεις την ευτυχία. Οι σκέψεις που τις ακολουθούν είναι συχνά αναξιόπιστες και μπορούν να αλλάξουν την αλήθεια, να εφεύρουν και να θυμηθούν πράγματα που στην ουσία δε συνέβησαν ποτέ. Όλο αυτό μεγεθύνει κι εντείνει το αρχικό γεγονός.

Επιλέγεις κάτι που βίωσες και προσπαθείς να φέρεις στη μνήμη σου την παραμικρή λεπτομέρεια. Το σωστό είναι η κάθε ανάμνηση να ταιριάζει απόλυτα με αυτό που έζησες και να διαιωνίζει, να προσθέτει, να ενισχύει και να αναδεικνύει όσο πιο όμορφα γίνεται την ιστορία αυτή.

Με το να σκέφτεσαι πιο πολύ απ’ ό,τι πρέπει έχει σαν αποτέλεσμα να τις παραμορφώνεις κι όχι να τις βοηθάς. Κινδυνεύεις να γίνεις ένα ξεθωριασμένο αντίγραφο του πρωτοτύπου. Το μυαλό πολλές φορές έχει την τάση να οξύνει και να σκουραίνει την πραγματικότητα. Μια άμυνά του είναι κι ο εγωισμός.

Αλλά πώς μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι το «καλύτερο» αντίγραφο, το πιο αυθεντικό όταν έχεις ταξιδέψει τόσο μακριά απ’ το πρωτότυπο; Σκέψου το εξής. Σε μια δύσκολη μέρα στο κλείσιμο ενός κύκλου, ακούς ένα τραγούδι του οποίου οι στίχοι κι η μελωδία έχουν σημασία για σένα. Αυτό που επέλεξες να συμβεί είναι να ταυτιστείς μαζί του. Αλλά δε θυμάσαι αρκετά ώστε να μπεις στο νόημά του εκείνη τη στιγμή.

Δεν μπορείς να αισθανθείς αν κατά τη διάρκεια του τραγουδιού αύξησες την ένταση κρύβοντας τα συναισθήματά σου, γνωρίζεις όμως πως το έκανες. Κάλυψες ωστόσο κάθε πληροφορία προσπαθώντας να μην επηρεάσει την κρίση σου. Καλύτερα θολή όραση, λες, πάρα να δω ξεκάθαρα κάτι που μπορεί να με τσακίσει στιγμιαία.

Ήθελες απλά να γίνεις ένας κομπάρσος, ξεχνώντας πως είσαι ο πρωταγωνιστής. Απόμακρος, σιωπηλός κι όχι αντικειμενικός. Κι αυτό απωθεί το νου να σου δώσει όλα εκείνα που χρειάζεσαι ώστε να δεις το λιμάνι που πρέπει να πας. Να χαρτογραφήσει τη διαδρομή για να μη δυσκολευτείς.

Όλοι ζούμε διάφορες καταστάσεις που μας σημαδεύουν. Βρίσκεσαι στην κορυφή κι απότομα πέφτεις χαμηλά στο έδαφος χωρίς καν να το καταλάβεις. Έχεις τις προοπτικές για να ζήσεις τις όμορφες και μαγικές πτυχές της ζωής καθώς κι εκείνες που δεν είναι όπως τις είχες φανταστεί.

Οι αναμνήσεις υπάρχουν ώστε να μιλάς γι’ αυτές κι όχι να βασίζεσαι πάνω σ’ αυτές. Η αφήγησή τους θα πρέπει να γίνεται με τον πιο χαρούμενο τρόπο που μπορείς. Να μπεις μέσα σ’ αυτές αν θέλεις, μόνο όμως για να δεις την αλήθεια και να μη ζεις καταπιεσμένος.

Οι πληγές, οι απογοητεύσεις κι ο θυμός που σου δημιούργησε το παρελθόν μπορεί να τροφοδοτήσουν την καθημερινότητά σου με ευχάριστα γεγονότα. Ξέρεις, η μνήμη σου εμφανίζει μπροστά σου και στιγμές ευτυχίας μετά από μια κουραστική κατάσταση. Επιτυχίες και συγχαρητήρια που δέχτηκες. Αποσπάσματα εντόνων στιγμών έρωτα που σε «έκαψαν» και σε απογείωσαν.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να σταματήσεις να είσαι ευάλωτος στις αρνητικές αναμνήσεις. Είναι σαν ένας λαβύρινθος όπου επιλέγεις να μπεις γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να βγεις από εκεί είναι ελάχιστες. Κι αν καταφέρεις να βρεις την έξοδο, θα έχεις κάνει απλώς ακόμα έναν φαύλο κύκλο.

Να κρατάς εκείνες που σου δίνουν την ευκαιρία να προχωρήσεις μπροστά χωρίς να φοβάσαι τίποτα. Βάλε στη βιβλιοθήκη του μυαλού και της καρδιάς σου αυτές που μπορούν σου φανούν χρήσιμες και θα σε ωφελήσουν. Άφησε σε μια γωνιά εκείνες απ’ όπου μπορείς να πάρεις πράγματα όταν τα χρειαστείς.

Βρες την αφορμή εκείνη ώστε να κάνεις μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα απ’ ό,τι σκέφτηκες ότι είσαι ικανός να κάνεις. Αυτός είναι στην ουσία ο ρόλος τους.