Στις μέρες μας τα πάντα δείχνουν να κινούνται με φρενήρεις ρυθμούς και δε θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες κι οι συζητήσεις μας. Πλέον, αρκούμαστε σε τυπικές λέξεις και πολλές φορές δεν υπάρχουν ούτε αυτές. Όμως τίποτα καλύτερο απ’ τις βαθιές κι ουσιαστικές συζητήσεις. Ολοένα και περισσότερο βλέπουμε πως μονοπωλεί την καθημερινότητα οτιδήποτε αντί να προσφέρει ζεστασιά δημιουργεί το εντελώς αντίθετο. Ψυχρότητα. Μια κατάσταση που ατονεί τις ερωτήσεις με αποτέλεσμα να χάνονται στη μετάφραση οι απαντήσεις.
Μεγάλο ρόλο παίζει και το γεγονός ότι πολλοί πλέον δείχνουν να συμβιβάζονται με τη ρηχότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορούν ν´ αποχωριστούν τον εγωισμό τους. Ακούγεται σκληρό, αλλά αν παρατήσεις προσεκτικά γύρω σου θα το διαπιστώσεις. Δικαιολογίες για να κρυφτούν υπάρχουν πολλές, αλλά ελάχιστες αντανακλούν την αλήθεια. Φυσικά υπάρχει στη μέση κι ο φόβος έκθεσης των σκέψεών σου. Είτε επειδή ανησυχείς πως μπορεί να μη γίνουν απόλυτα κατανοητές είτε επειδή μπορεί να περάσουν αδιάφορες. Και κάπως έτσι εγκλωβιζόμαστε σε μια ανιαρή παράσταση που δε μας εκφράζει.
Δεν προσφέρει τίποτα η μετριότητα των αντιλήψεων. Ρωτάς έναν άνθρωπο να σου πει πώς είναι. Η συνηθισμένη απάντηση είναι ένα σκέτο «καλά». Τα λόγια σου πρέπει να γεννούν συνεχώς νέες ιδέες και ν´ ανοίγουν νέους ορίζοντες. Να βγεις έξω απ´ τη ζώνη άνεσής σου και να σταματήσεις να ανακυκλώνεις συνηθισμένα θέματα. Δε θα ήταν προτιμότερο από ένα απλό «τι κάνεις;» να ρωτήσεις τον συνομιλητή πώς κοιμήθηκε το βράδυ; Αν αντί για «ποιο είναι το προγράμμα της ημέρας σου;» το προχωρούσες λίγο περισσότερο και να ρωτούσες «περιλαμβάνει κάτι ιδιαίτερο η μέρα σου;» Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Το μόνο που λείπει είναι η διάθεση για ουσιαστική επικοινωνία.
Ειδικά όσον αφορά στον έρωτα τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Κλασικές ατάκες, ανούσια κλισέ κι επιφανειακές προσεγγίσεις απομονώνουν περισσότερο τους ανθρώπους αντί να τους «λύνουν». Η όλη ιστορία κρύβεται σ´ εκείνες τις μεγάλες συνομιλίες που φανερώνουν τους κόσμους τους. Εκεί που ξετυλίγονται προσωπικά βιώματα. Σαν μια αυτοβιογραφία, στην οποία θα ειπωθούν τα πάντα. Μια κουβέντα στην οποία οι ερωτήσεις του συνομιλητή προς εσένα θα ‘ναι πρωτότυπες κι εσύ θα μπορέσεις να εκφράσεις τις σκέψεις.
Το ξεκίνημά σου. Η παιδική σου ηλικία. Το μέρος που γεννήθηκες. Τα εφηβικά σου χρόνια. Τι σου αρέσει και τι όχι. Να μιλήσεις για την οικογένειά σου, τους φίλους σου, για το πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια. Να μοιραστείς τι σε εξιτάρει στο έρωτα, αν αγαπήθηκες όσο θα ´θελες, ποιες σκέψεις σε κρατούν ξύπνιο τη νύχτα και τι σε κάνει να κοιμάσαι ήρεμα. Ποια ήταν η πρώτη σου στιγμή χαράς που θυμάσαι και θλίψης. Να πεις αν χάνεις ποτέ τον εαυτό σου.
Ν´ ανοιχτείς και να κάνεις κουβέντα για τις φιλοδοξίες σου, αυτές που σπάνια αναφέρεις. Τις ενδόμυχες. Να μιλήσεις για τις ελπίδες, τα όνειρα και τους στόχους σου. Να πεις αν αποδέχεσαι τις ανασφάλειές σου, αν ζεις ευτυχισμένος με τις ατέλειές σου, πώς βίωσες το παρελθόν και τι σου λείπει στο παρόν. Να αποκαλύψεις τα μέρη που θα ήθελες να επισκεφτείς.
Μοιράσου τα ενδιαφέροντά σου και τα αγαπημένα σου βιβλία, φαγητά, τραγούδια, παραστάσεις, αξιοθέατα, χόμπι κι ό,τι άλλο σου αρέσει. Ανέλυσε όλα τα ζητήματα που αφορούν τον περίγυρό σου. Πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, οικονομικά ζητήματα. Όλα όσα γνωρίζεις για σένα. Κάθε μικροσκοπική πτυχή της προσωπικότητάς σου. Θα δεις ότι δεν είναι δύσκολο. Θα έρθεις κοντά με ανθρώπους που ξεχώρισες.
Κι ύστερα κάθισε κι άκουσε τον καθένα προσεκτικά. Θα θελήσει να σου ανοιχτεί, όπως έκανες κι εσύ. Όλα αυτά απαιτούν χρόνο, Αυτός είναι κι ο ιδανικός τρόπος για να χτιστεί μια ειλικρινής σχέση. Στο χέρι μας είναι με απλούς τρόπους που δεν κοστίζουν τίποτα ν´ αναθεωρήσουμε καταστάσεις και να συμβάλουμε στην επαναφορά όλων εκείνων που βλέπαμε σε παλιότερες εποχές και θαυμάζαμε.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
