Οι δυνατοί για τους δυνατούς είναι έμπνευση

Καθημερινά συναναστρεφόμαστε αρκετούς ανθρώπους. Κάποιους τους γνωρίζουμε πρώτη φορά, κάποιους άλλους τους έχουμε κάνει κομμάτι της ζωής μας. Ανάμεσά τους υπάρχουν αυτοί που θεωρούμε δυνατούς. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στη μυϊκή τους διάπλαση, αλλά στον ισχυρό χαρακτήρα και στη γοητευτική προσωπικότητά τους. Για να καταλάβουμε, λοιπόν, ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά ενός δυνατού ανθρώπου, θα πούμε ότι είναι αυθεντικός, ειλικρινής, χαρισματικός και συμπονετικός.

Έχει την ικανότητα ν’ αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής με αποφασιστικότητα, προνοητικότητα, αυτοπεποίθηση και τόλμη. Αντέχει την όποια πίεση κι εργάζεται σκληρά για επιτύχει τους στόχους του. Αρνείται να γίνει υποχείριο άλλων, δεν τρομάζει όταν βρεθεί μπροστά στον ανήφορο της αλλαγής, δεν σπαταλά χρόνο με το ν’ ασχολείται με καταστάσεις κι ανθρώπους που δεν τον σέβονται, δεν πασχίζει να ικανοποιήσει τους πάντες κι αξιοποιεί στο έπακρο τα προτερήματά του. Τα λάθη του γίνονται πολύτιμα μαθήματα και δεν επαναλαμβάνονται. Τα βιώματά του διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης του κι η οξυδέρκειά του -που με κόπο έχει σφυρηλατηθεί- τον βοηθά να παραμένει κατασταλαγμένος ως προς τις επιθυμίες του. Επίσης, η ευγένεια, η ενσυναίσθηση, η αγάπη κι η χαρά, είναι πολύτιμοι σύμβουλοί του.

Υπάρχει ένα κοινωνικό στερεότυπο που αναφέρει πως ένας δυνατός άνθρωπος δεν μπορεί να συνυπάρξει μ’ έναν εξίσου δυνατό. Είτε αφορά στο επαγγελματικό περιβάλλον, είτε στις φιλικές κι ερωτικές σχέσεις. Κι αυτό γιατί η ιδιοσυγκρασία τους δεν επιτρέπει να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα παρέα με κάποιον που τους μοιάζει. Ίσως, επειδή φαίνονται ανεξάρτητοι κι ακραία ανταγωνιστικοί. Κι, όμως, δεν είναι τόσο ανεξάρτητοι ή ανταγωνιστικοί όπως πιστεύεται. Μέσα τους ακμάζει η ανάγκη της αλληλοβοήθειας και της συντροφικότητας. Να μπορούν να στηρίζονται σ’ έναν δυνατό φίλο. Σ’ έναν ικανό συνάδελφο. Σε μια στιβαρή ερωτική σχέση.

Δύο άνθρωποι με ισχυρούς χαρακτήρες έχουν επίγνωση του ποιοι είναι. Ως εκ τούτου, όχι μόνο μπορούν να συνυπάρχουν, αλλά να αλληλοεμπνέονται και να συνεργάζονται. Εμβαθύνουν στην καλλιέργεια των σκέψεων τους, των σκοπών τους, των δυνατοτήτων τους. Φροντίζουν τις αδυναμίες τους και δε λοιδορούνται. Βλέπουν πως το πρόσωπο που στέκεται απέναντί τους θέλει να χαράσσει τον δικό του δρόμο κι αυτό δεν τους ενοχλεί. Αντιθέτως, επιθυμούν να γίνουν συνοδοιπόροι σ’ αυτό το ταξίδι της επίγνωσης και να προχωρούν μαζί ως ισότιμα μέλη, για να μοιράζονται εμπειρίες που θα τους ωφελούν.

Ένας πραγματικά δυνατός άνθρωπος δε θα επιδιώξει να «πατήσει» πάνω στον συνοδοιπόρο του, για να δυναμώσει, επειδή ενδυναμώνεται από μια αντάξια παρουσία, χωρίς να αισθάνεται πως απειλείται η εξέλιξή του. Δε ζει για ν’ αποδείξει τον πειθαρχημένο εαυτό του δείχνοντας ότι είναι πιο ικανός, πιο άξιος, πιο έξυπνος, πιο δημιουργικός. Αντιθέτως, κάνει το παν ώστε ν’ αναπτυχθεί απ’ την ανταλλαγή ιδεών.

Θαρρώ πως είναι καιρός να ξεκινήσουμε ν’ αλλάζουμε την οπτική μας πάνω σε κάποια θέματα, να σταματήσουμε να κατασκευάζουμε παντού «εχθρούς» και ν’ αντιληφθούμε πως μέσα απ’ την υπομονή, την παρατηρητικότητα και την αντίληψη μπορούμε να βρούμε αυτούς που θα μας παρακινήσουν για να γίνουμε ευτυχισμένοι κι επιτυχημένοι. Αρκεί να ρίξουμε μια πιο βαθιά ματιά στο τι σημαίνει αυτή η δύναμη που έχουν κάποια άτομα και να την εκτιμήσουμε αντί να τη φθονήσουμε.

Θα μου πεις τώρα πως στη σημερινή εποχή κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να επιτευχθεί μ’ όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας. Πλέον, δύσκολα μπορείς να εμπιστευτείς και ν’ ανοιχτείς. Σχεδόν όλοι θα το εκμεταλλευτούν. Ναι, ισχύει ως ένα σημείο. Όπως ίσχυε σε κάθε εποχή. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Όμως, ο μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά. Σαφώς κι εκεί έξω υπάρχουν οι άπληστοι, οι υπερόπτες, οι κακεντρεχείς, οι φθονεροί, οι μίζεροι. Απ’ την άλλη πλευρά, ωστόσο, στέκουν οι τίμιοι, οι σοφοί, οι αισιόδοξοι, οι καλοί της ιστορίας. Τα πάντα είναι θέμα επιλογών.

Κανένας μας δε γεννιέται δυνατός. Γινόμαστε όταν οικοδομούμε τη γνώση της ζωής παρέα με κάποιον άλλον, όταν ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον να γίνουμε η ήρεμη δύναμη, όταν στεκόμαστε δίπλα σ’ εκείνους τους ξεχωριστούς κι ανοίγουμε τους ορίζοντές μας. Όταν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, αλλά έχουμε τη θέληση να βρεθούμε στο ίδιο πνευματικό και νοητικό ύψος και να χτίσουμε έναν ισχυρό δεσμό.