Οι γνώσεις φαίνονται αβίαστα δεν επιδεικνύονται σκόπιμα

Η γνώση είναι το μάτι που φυλάει, που ερευνά, που συγκρίνει, που σκέφτεται, που περιμένει, που αρπάζει το φως, που προσθέτει στους περασμένους αιώνες το βάρος των καινούριων και σαν υπομονετικός φρουρός του χρόνου αποσπά ένα-ένα απ’ το σύμπαν τα αιώνια μυστικά του, έλεγε ο Ανρί Λακορντέρ.

Αν καθίσεις και διαβάσεις προσεκτικά τα παραπάνω θα διαπιστώσεις πως η γνώση σου παρέχει τη δυνατότητα να κρατηθείς από κάπου, ώστε να προχωρήσεις στη ζωή σου με ρωμαλέα κι ασφαλή βήματα. Δεν είναι σωρευτική, αλλά αυξάνεται εκθετικά. Αναβαθμίζει τη συλλογικότητα, την κριτική σκέψη και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Είναι εύκολο να τη συναντήσεις, αρκεί να το θελήσεις.

Βρίσκεται παντού: Στο σχολείο, σε μια βιβλιοθήκη, στις καθημερινές συναναστροφές, ακόμα και στον «δρόμο». Από κάτι που σου φαίνεται ασήμαντο μπορείς να διδαχτείς πολλά. Κι αν μοιάζει δυσνόητη στην αρχή, στο τέλος θα σε ανταμείψει με το να μάθεις να ξεχωρίζεις τη διαφορά μεταξύ της ποιότητας και της ποσότητας. Στην πραγματικότητα, καμία πληροφορία δεν είναι άχρηστη.

Όσα περισσότερα γνωρίζεις, τόσο πιο εύκολα θα ανοίξεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες. Εντοπίζεις νέες δεξιότητες για να εξασκήσεις το μυαλό σου και συνήθειες για να διαμορφώσεις τον χαρακτήρα σου. Και ποιος δεν αγαπάει να ακούει εκείνους που έχουν κάτι νέο να μοιραστούν σεβόμενοι την κάθε γνώμη. Αυτό δεν προέρχεται από τίποτα άλλο πέρα από το ζήλο τους να απορροφούν την κάθε στιγμή της ζωής. Δεν έχει σημασία αν δεν είναι κάτι σπουδαίο για το ευρύ κοινό. Αυτό που μετράει είναι πως ψάχνονται συνεχώς. Από εκεί ξεκινάει κι η εξέλιξή μας.

Εάν δε δύνασαι να πεις κάτι ουσιαστικό μπορεί και να ‘ναι απογοητευτικό. Η μάθηση σε βοήθα να κοινωνικοποιηθείς καλύτερα και σου δίνει την ευκαιρία να μοιραστείς με αυτοπεποίθηση αυτό που πιστεύεις. Επίσης, υπάρχει και το πλεονέκτημά της αποτελεσματικής επικοινωνίας, ως εκ τούτου, οι υπόλοιποι αρχίζουν να σε παίρνουν στα σοβαρά.

Κι όλα αυτά είναι μαγικά. Αρκεί να τα χρησιμοποιείς σωστά και δίκαια. Ο σκοπός της είναι να σε κάνει άριστο άνθρωπο. Όχι απλά έναν πολύ καλό επιστήμονα, επιχειρηματία, υπάλληλο, καλλιτέχνη κλπ. Αλλά, να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να αποκτήσεις ευγένεια, ωριμότητα, συμπόνοια, κατανόηση και να βρεις τις ισορροπίες ανάμεσα στο συναίσθημα και στη λογική. Να ανακαλύψεις πλήρως τον εσωτερικό σου κόσμο, με λίγα λόγια.

Σε καμιά περίπτωση δεν στοχεύει στην υποτίμησή των συνάνθρωπών σου.  Η έπαρση δεν υπάρχει στο λεξικό της. Άλλωστε, θα ήταν και τελείως άσκοπο, αφού ο ρόλος της είναι συγκεκριμένος και ξεκάθαρος.

Δυστυχώς, συναντάμε πολλούς που αρέσκονται να «ντύνουν» την αμάθειά τους με λέξεις-πυροτεχνήματα. Γίνονται εριστικοί κι αγγίζουν τα όριά της αγένειας και της γραφικότητας. Κάνουν πως τα ξέρουν όλα, ενώ γνωρίζουν ελάχιστα.

Υπάρχουν κι αυτοί που είναι πραγματικά μορφωμένοι. Όμως, έχουν την τάση να εξουσιάζουν τη γνώση κι όχι να την υπηρετούν. Επιζητούν συνεχώς να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Δε θα διστάσουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα κι αυτό τους κάνει επικίνδυνους. Δε θα πει κανείς ότι δε μόχθησαν ή ότι δε θυσίασαν πράγματα. Τι να το κάνεις, όμως, που δεν κατανοήσαν τις βασικές της αξίες.

Και φυσικά οφείλω να αναφερθώ και σε εκείνους τους υπέροχους και γοητευτικούς ανθρώπους που αξίζουν το θαυμασμό όλων μας. Έμαθαν να παραδέχονται τα λάθη τους, να απεχθάνονται το καθετί ψεύτικο και να συμπεριφέρονται με ταπεινότητα. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα τους ξεφεύγει και θα σε ρωτήσουν αν το γνωρίζεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα σου δώσουν να καταλάβεις ότι τέλειος δεν είναι κανένας. Θα σε βοηθήσουν και θα βοηθηθούν από σένα.

Γι’ αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη –ειδικά στη σημερινή εποχή– να κυριαρχήσει ξανά η απλότητα σε όλους τους τομείς. Να μάθουμε να μιλάμε και να αναφέρουμε αυτά που γνωρίζουμε εκεί που πρέπει. Πιστεύω πως υπάρχουν στιγμές που καλό θα ήταν να περιττεύει η πολυτέλειά του θαυμαστικού.