Οι νύχτες μου δεν είναι πλέον μοναχικές

Οι περισσότερες ερωτικές σχέσεις μοιάζουν μ’ ένα βιβλίο. Στο μυαλό σου θα αποτυπωθούν κυρίως η πρώτη κι η τελευταία σελίδα. Η αρχή και το τέλος.  Κι αν φαίνεται εύκολο να γράψεις τα πρώτα κεφάλαια, είναι τρομερά δύσκολο να βρεις την τελευταία πρόταση πριν το κλείσεις και το αφήσεις στη βιβλιοθήκη των αναμνήσεών σου.

«Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου πλέον.»

Με αυτή την πρόταση γράφεται ο δικός μου επίλογος στην ιστορία μας. Αυτές οι λέξεις αντήχησαν στο μυαλό μου, καθώς παρακολουθούσα την τελευταία αμυδρή σκέψη μου για σένα να χάνεται. Ο πόθος μου για σένα, όλα αυτά που μοιραστήκαμε, οι νύχτες που σε σκεφτόμουν και στοίχειωναν τα όνειρά μου χωρίς να με αναγνωρίζω, έχουν εξαφανιστεί. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η νέα πραγματικότητα ήρθε για να μείνει. Ήσουν ο κόσμος μου για χρόνια. Η παρουσία σου συνυφασμένη με τις λέξεις μου και τις πράξεις μου. Το όνομά σου είχε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την παράσταση.

Αλλά τώρα, όταν σε σκέφτομαι, δεν είσαι τίποτα παραπάνω από μια ξεθωριασμένη φωτογραφία. Κάποτε σου είχα χαρίσει όλο μου το είναι. Τώρα νιώθω χαρούμενος που δεν υπάρχεις πια στην ψυχή μου.

Σε αυτό το ταξίδι, συνειδητοποίησα ότι φεύγω από σένα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σε αγάπησα. Ξαφνικά και έντονα. Ήταν όμορφα στην αρχή, μα στη συνέχεια είδα μπροστά μου ένα μονοπάτι που έπρεπε να το ακολουθήσω. Θα με έβγαζε από το λήθαργό της πλάνης που έντεχνα είχες κατασκευάσει. Δεν είχες μάθει ποτέ να κατοικείς στο «πολύ» κι εγώ με τη σειρά μου δεν είχα μάθει να ζω στο «λίγο».

Ήταν η διαίσθησή μου που μου έλεγε ότι κάτι δε γίνεται σωστά. Κι αυτή πάντα γνωρίζει και σε προειδοποιεί για το αδιέξοδο που υπάρχει μπροστά σου. Μου έλεγε ότι θα κέρδιζα πολλά με την απουσία σου ακόμα κι αν με πονούσε. Είναι άσχημο να λειτουργείς με γνώμονα τον κυνισμό και το ρεαλισμό, αλλά καμιά φορά βοηθάει αρκεί να μην υπάρξει η υπερβολή.

Φοβήθηκα για μια στιγμή πως δε θα τα κατάφερνα να σε ξεπεράσω και θα συνέχιζα να τρέφω αισθήματα για σένα. Ότι μπορεί να ερωτευόμουν ξανά και ξανά, αλλά ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου θα παρέμενε σ’ εσένα. Δε θα μου επέτρεπε να προχωρήσω οριστικά και να απελευθερωθώ. Κι αυτό ήταν το πιο τρομακτικό στην όλη ιστορία.

Ωστόσο, ο χρόνος με βοήθησε δείχνοντάς μου μια διαδρομή που μέχρι και σήμερα δεν ήξερα ότι υπήρχε. Μου έδωσε να καταλάβω πως αξίζω κάτι πιο δυνατό που θα με ολοκλήρωνε σαν άνθρωπο.  Κάτι που με εσένα δε θα επιτύγχανα ποτέ.

Αποφάσισα να κάνω όλα εκείνα που θα άλλαζαν τη ζωή μου. Το κυριότερο όμως ήταν ότι κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη κι αυτή τη φορά δε χαμογέλασα ειρωνικά, ούτε τον κατηγόρησα για κάτι.

Μέσα μας έχουμε πάρα πολλές κρυμμένες άμυνες. Μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε κάθε στιγμή που θα έχουμε πραγματικά ανάγκη από κάπου να πιαστούμε. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε πριν είναι να καθαρίσουμε το μυαλό μας από κάθε βασανιστική σκέψη. Να αποκλείσουμε οτιδήποτε που ενδεχομένως μας κρατάει πίσω.

Οι νύχτες μου δεν είναι πλέον μοναχικές κι οι μέρες μου δεν είναι πλέον άδειες χωρίς εσένα. Ξέφυγα από τα δεσμά μια ψεύτικης αγάπης. Η απουσία σου μου αποκάλυψε μια ξεχασμένη ομορφιά που θα με οδηγήσει σε μια νέα ζωή. Αυτά που κέρδισα από σένα ήταν πώς να γίνω περισσότερο δυνατός, πιο ολοκληρωμένος και να μη χάσω την αυθεντικότητά μου.

Ελπίζω να καταλαβαίνεις πόσο ουσιαστικά είναι όλα αυτά. Την ώθηση που θα μου δώσουν για να βρεθώ εκεί που θέλω. Θα σου φανεί περίεργο, αλλά σ’ ευχαριστώ για όλα αυτά. Εύχομαι να τα ανακαλύψεις και τότε θα καταλάβεις ότι ο έρωτας δε βρίσκεται στα μακρινά και στα αβέβαια.