Τι μπορεί να μου προσφέρει ένας άνθρωπος, ώστε να δημιουργήσουμε μια καλή σχέση; Έχει γίνει μια τόσο συνηθισμένη ερώτηση κι απαντάμε αμέσως κρατώντας μια μεγάλη λίστα με όλα τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας. Σχεδόν όλοι έχουμε μια τέτοια λίστα. Μόνο που μέσα απ’ τις εμπειρίες μας καταλαβαίνουμε πως υπάρχει ακόμη μια σημαντική ερώτηση που αρκετά συχνά την παραβλέπουμε: Τι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς;
Είναι στη φύση μας να κοιτάζουμε για ορισμένες ιδιότητες, αξίες και χαρακτηριστικά κι αυτά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο όταν ερωτεύομαστε κι αγαπάμε. Ωστόσο, η διατήρηση σταθερών σχέσεων που βασίζονται στον σεβασμό και στην εκτίμηση, δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο μ’ αυτά που εμείς ψάχνουμε. Αφορά -πολλές φορές περισσότερο-σε αυτά που δίνουμε με γνήσιες προθέσεις κι αληθινές προθέσεις.
Ενδεχομένως, το εγωιστικό κομμάτι του εαυτού μας να μας εμποδίζει να το δούμε, αλλά τα πάντα είναι θέμα αμοιβαίας ενέργειας. Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν έχουν τη δυνατότητα να αισθανθούν οποιαδήποτε ενέργεια μεταδίδουμε κι αν αυτή συγκλίνει με τα λεγόμενά μας και τις πράξεις μας. Ας παραβλέψουμε για μια στιγμή τις ερωτικές σχέσεις κι ας σκεφτούμε τις φιλικές ή τις κοινωνικές. Ακόμη κι ως φίλοι μπορεί να ‘χουμε ορισμένα στάνταρ, αλλά αναζητάμε υποστήριξη, πίστη, ευγένεια, παρουσία, βοήθεια, αγάπη, εμπιστοσύνη κ.λπ. Έννοιες που δεν έχουν τιμή, αλλά αξία.
Επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στις απαιτήσεις μας που ξεχνάμε ότι κι άλλοι χρειάζονται ακριβώς τα ίδια ή και περισσότερα. Ίσως μ’ άλλη μορφή απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει. Αν όλοι απαιτούμε και κανείς δεν είναι έτοιμος να χαρίσει, όμως, η αγάπη γίνεται ματαιωμένη. Το σημαντικότερο, είναι να δίνουμε ό,τι πιο καλό έχουμε μέσα μας. Φυσικά, όχι με το κόστος να εξαντλήσουμε τον εαυτό μας. Έχοντας κατά νου, ότι υπάρχει μια λεπτή ισορροπία, γιατί δεν μπορεί κανείς να συνεχίσει να προσφέρει απλόχερα αν δεν έχει φροντίσει τον εαυτό του.
Το κυριότερο είναι να μη νιώθουμε ξένοι με τον εσωτερικό μας κόσμο. Να κατανοούμε όλα εκείνα που μας κάνουν ευτυχισμένους και να τα πραγματοποιούμε. Όταν λέω να μην αισθανόμαστε ξένοι με τον εσωτερικό μας, εννοώ να τον περιποιούμαστε και ν’ αναδεικνύουμε όλες τις εξαίρετες πτυχές του. Κι υπάρχουν πολλές. Όταν το καταφέρουμε, τότε έχουμε πολλά να διδαχθούμε. Η γενναιοδωρία καλών συναισθημάτων προσελκύει ηρεμία κι ευτυχία. Οι όμορφες σκέψεις, η γενναιοδωρία, η χαρά κι η ευτυχία πηγάζουν από μέσα μας. Είναι θέμα επιλογής κι όχι τύχης.
Μια ιστορία που πάντα μου δημιουργεί ένα αίσθημα γαλήνης κι αισιοδοξίας, αφορά ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που πορεύονται μαζί στη ζωή για πάνω από 40 χρόνια. Αφού τους γνώρισα καλά δεν άντεξα και κάποια στιγμή τους ρώτησα για το ποιο είναι το μυστικό τους. Κι οι δυο μου απάντησαν πως προσφέρουν πολλά ο ένας στον άλλον. Συνέχεια. Γιατί πολλά απ’ αυτά που δίνουμε στην αγάπη, είναι πιο σημαντικά απ’ αυτά που ζητάμε απ’ αυτήν. Ακόμα κι αν είναι μικρά πράγματα.Όταν ο ένας δεν είναι σε θέση να δώσει, τότε ο άλλος αναπληρώνει το κενό που δημιουργείται, δίχως να δυσανασχετεί. Υποσχεθήκαν πως θα βρίσκονται συντονισμένοι με τις ανάγκες τους και δε θα κρύψουν ποτέ τίποτα κάτω απ’ το χαλί. Το πιο ωραίο, όμως, είναι ότι παραμένουν επαρκείς με το μέσα τους. Αυτό τους ωθεί να επιλέγουν ο ένας τον άλλον κάθε μέρα. Αυτή τη στάση ζωής την πέρασαν και στα παιδιά τους. Κι είναι τρομερά υπερήφανοι γι’ αυτό.
Συμπερασματικά, νομίζω πως αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη στη ζωή ενός ανθρώπου. Να γεμίζει την ψυχή του προσφέροντας. Αρκεί να έχει καταφέρει να συμφιλιωθεί με την ιδέα της ανυστερόβουλης αγάπης. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μας έχει κάνει ο σημερινός τρόπος ζωής να φαίνεται.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
