Όσο πιο γενικόλογος τόσο πιο αυτοκαταστροφικός

Αν υπάρχει κάτι βέβαιο σ’ αυτή τη ζωή είναι η διαφορετικότητα των ανθρώπων. Όλοι μας είμαστε μοναδικοί κι ο καθένας έχει τα δικά του προτερήματα κι ελαττώματα. Που ναι μεν σε γενικές γραμμές έχουν κοινά σημεία, όμως τα εξατομικεύουμε σύμφωνα με τον ψυχισμό μας και τις εμπειρίες μας. Άπαντες θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Είτε αφορά τις σκέψεις μας, είτε τα λεγόμενά μας, είτε την εξωτερική εμφάνισή μας, είτε τα πεπραγμένα μας. Εφόσον γίνεται για να καλυτερεύουμε θεωρείται χρήσιμο. Διότι γνωρίζουμε πως το παν είναι ο (αυτό)σεβασμός.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν τα δικά μας γνωρίσματα έρχονται σε αντίθεση μ’ εκείνα των συνανθρώπων μας που έχουν μια τελείως αλλιώτικη στάση ζωής. Εμάς μας παρουσιάζεται ως μακρινή και ξένη, ωστόσο γι’ αυτούς είναι οικεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαμορφώνουμε απόψεις που έχουν ως επιδίωξη να προκαλέσουν εντύπωση, στιγμιαίο κρότο ή να καταφρονήσουν έναν χαρακτήρα. Στην πρώτη περίπτωση χάνεις τη διαπίστωση, άρα και το νόημα. Στη δεύτερη χάνεις την αξιοπρέπειά σου.

Ποιος είναι ο λόγος που αρεσκόμαστε να γενικεύουμε και να κρίνουμε με βάση αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια; Οι ανασφάλειές μας, πρωτίστως. Όταν δεν τις έχεις καθυποτάξει, τότε ο μόνος τρόπος για να τις αντέξεις είναι να τις εκσφενδονίσεις από μέσα σου, με άμεσο αντίκτυπο σ’ αυτόν που βρίσκεται απέναντί σου κι έχετε διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων. Η οποία μπορεί να σε βρει σύμφωνο σε κάποια σημεία και σε κάποια άλλα, όχι. Είναι κι απόλυτα φυσιολογικό. Εμείς επιλέγουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα προσπεράσουμε. Σύμφωνοι.

Απ’ την άλλη, όταν πασχίζεις να καπηλευθείς μια κατάσταση για να προβάλεις ικανότητες στις οποίες ενδεχομένως υπερτερείς και να νιώσεις πιο αξιόλογος, δεν είναι καλό για σένα. Βγάζεις προς τα έξω μια άσχημη εικόνα που τείνει να γενικεύει, βασιζόμενος αποκλειστικά στην ψευδαίσθηση της υπεροχής σου. Μια υπεροχής που τις περισσότερες φορές είναι υποκειμενική.

Ασυνείδητα ή συνειδητά θα έχουμε πει μέσα μας πως ένας συνάνθρωπός μας είναι σαν όλους τους άλλους. Μόνο που αυτός ο άνθρωπος είναι σαν εσένα και μοιράζεστε τον ίδιο κόσμο. Το να βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα ή και να κατηγορείς κάποιον μόνο και μόνο επειδή βίωσες κακές εμπειρίες στο παρελθόν από κάποιους άλλους που του έμοιαζαν σε κάνει εγωιστή και ρηχό.

Αν παρατηρήσεις με αντικειμενική ματιά τον εαυτό σου θα δεις πως μπορείς να διορθώσεις αρκετές πτυχές σου που κατά βάθος δε σ’ αρέσουν, έχοντας ως βάση την αποφυγή στερεοτύπων. Ειδάλλως θα συνεχίσεις να ‘σαι μέρος του προβλήματος, αντί να γίνεις η λύση. Μια λύση που είναι απλή και πλήρως κατανοητή. Σχεδόν τα πάντα στη ζωή έχουν να κάνουν με το πώς κι αν τα προσέχουμε, τα κατανοούμε, τ’ αντιλαμβανόμαστε. Η συμπεριφορά μας απέναντι σε ό,τι ζούμε, είναι θέμα αντίληψης. Κι οφείλει να ‘ναι πάντα ειδική, όχι γενική.

Σε όλες τις περιπτώσεις, να γυρεύεις τις λεπτομέρειες που τις κάνουν να διαφέρουν. Δηλαδή, μια εξωστρεφή λειτουργία αφομοίωσης που σε ωθεί να μπεις στη θέση του άλλου, πριν μιλήσεις. Να τον ακούσεις, να περάσεις χρόνο μαζί του για να δεις ότι έχει ανάγκες. Όπως εσύ. Έχει βιώματα. Όπως εσύ. Έχει επιθυμίες. Όπως εσύ. Καλό, ωραίο και φρόνιμο θα ‘ταν να μη γινόμαστε αυτό που κατά βάθος απαιτούμε να παρακάμψουμε. Ξέρουμε πως δε θα μας προσφέρει τίποτα ουσιαστικό. Στο τέλος θα ‘ναι εις βάρος μας. Ας μη στεκόμαστε στη μεγάλη εικόνα. Συνήθως παραπλανά. Ας εστιάσουμε στ’ αθέατα, ας τ’ αποκρυπτογραφήσουμε κι ας τα φανερώσουμε.

Το όφελος αυτού; Ο πλούτος της σοφίας, της συναίσθησης και της ευφυΐας. Σήμερα τον έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε. Είτε το ομολογούμε είτε όχι. Η αναγνώριση των σφαλμάτων μας είναι το πρώτο βήμα για να εξελιχτούμε προς το ευκταίο. Αν συμβεί, τότε τα υπόλοιπα βήματα θ’ ακολουθήσουν, δίχως να μας κουράσουν ιδιαίτερα. Ψάχνοντας βαθιά μέσα μας ξηλώνουμε την υποκρισία και την ευαισθητοποίηση που κρατά έως ότου ξυπνήσει το τέρας του εγώ μας.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!