Όταν σοβαρεύει η σχέση ή το προχωράς ή το τελειώνεις

Στον έρωτα, το βασικότερο στοιχείο που καθορίζει την εξέλιξη των συναισθημάτων σου είναι η σχέση σου με τη δέσμευση. Το πώς έχεις διαχειριστεί το νόημά της. Αν τη θεωρείς κάτι φυσιολογικό ή τρομάζεις στην ιδέα της. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Θα καταλάβεις αν συμβεί το επόμενο βήμα, απαλλαγμένος από τους φόβους και τις ενοχές ή θα αρκεστείς στο «βλέποντας και κάνοντας».

Όταν την τρέμεις, θέλεις να τρέξεις μακριά απ’ τις καταστάσεις που σε πνίγουν. Μόνο που έτσι, χάνεις και τις όμορφες στιγμές. Κάθε φορά που συναντάς κάτι που σου φαίνεται ιδανικό απλά το βιώνεις επιδερμικά. Και στη συνέχεια ενεργοποιείται ο μηχανισμός του πανικού. Αρχίζεις να χάνεις τον εαυτό σου κι οδηγείσαι σε αδιέξοδα. Δεν είπε κανένας ότι η δέσμευση είναι κάτι απλό. Όλοι συμφωνούμε μ’ αυτό. Τα επίπεδά της είναι πολλά και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του συμβιβασμού.

Κι όμως, δεν είναι ζήτημα εμπιστοσύνης. Εμπιστεύεσαι και λειτουργείς φυσιολογικά, απλώς σε βασανίζει ότι θα χάσεις την ελευθερία σου. Σκέφτεσαι ότι οι υποχωρήσεις που ενδεχομένως πρέπει να πραγματοποιήσεις, ίσως σε κάνουν ευάλωτο. Δεν εξοικειώθηκες ποτέ με το χάος μιας σχέσης και πνίγεσαι με τη ρουτίνα.

Όταν κρίνεις, λοιπόν, να κάνεις ακόμη μια προσπάθεια ν’ αγαπήσεις ξανά, χωρίς να έχεις ξεπεράσει τα κολλήματά σου, όλα σου φαίνονται ιδανικά στην αρχή. Αυτός ο άνθρωπος που θα εμφανιστεί απροσδόκητα στη ζωή σου, θα σε μαγέψει. Νιώθεις ότι βρήκες κάποιον ξεχωριστό. Πιστεύεις πως θα σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα. Κι αυτό δεν είναι κακό. Ωστόσο, υπάρχουν ευδιάκριτα όρια. Για να σε κατανοήσει, επιβάλλεται να τον νιώσεις κι εσύ.

Επιχειρείς να τον εξιδανικεύσεις, αφήνοντας στην άκρη καθετί αρνητικό. Ακολουθείς μια συγκεκριμένη τακτική που πιστεύεις ότι μέχρι τώρα σ’ έχει βοηθήσει. Μπορεί και να ισχύει, μπορεί κι όχι. Αυτό μόνο εσύ το γνωρίζεις. Βλέπεις τι συμβαίνει με τους γύρω σου κι είσαι είσαι απόλυτος στις απόψεις σου. Δύσκολα αποδέχεσαι καμία αντίθετη άποψη.

Σύμφωνοι, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου πει τι θα κάνεις στη ζωή σου. Οι γνώμες των άλλων είναι καθαρά συμβουλευτικές, αλλά καλό είναι να τις φέρνεις στα μέτρα σου. Τα λόγια κι οι πράξεις μας είναι αναγκαίο να βρίσκονται σε αρμονία. Η πραγματικότητα είναι σκληρή, δεν παύει, όμως, να είναι λυτρωτική. Κάποια στιγμή, η σχέση αυτή– αν όλα πάνε καλά- θα εξελιχθεί. Η δέσμευση θα σου χτυπήσει την πόρτα. Κι εκεί έχεις δυο επιλογές. Προχωράς ή το τελειώνεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που το δίλημμα αυτό συνταράζει το είναι σου. Το έχεις αντιμετωπίσει πάλι. Αν αποφασίσεις ότι ο φόβος δεν ξεπερνιέται, επιλέγεις μια ενδιάμεση λύση. Να σας «ταλαιπωρήσεις», ώστε να το κάνεις πιο εύκολο. Μην κρυβόμαστε, σχεδόν όλοι το έχουμε νιώσει στο πετσί μας αυτό.

Ο πιο εύκολος τρόπος για να γίνει όσο πιο αναίμακτα γίνεται, είναι να ανακαλύψεις ψεγάδια στο χαρακτήρα του. Ακόμα κι αν είναι μικρά, τα γιγαντώνεις. Πράγματα που δεν τους έδινες σημασία προηγουμένως, ξαφνικά αποκτούν υπόσταση. Πρέπει οπωσδήποτε να βρεις κάτι για να κρατηθείς. Ας γνωρίζεις ότι αυτό είναι δείγμα της αποτυχίας σου. Ενδόμυχα ξέρεις ότι διαστρεβλώνεις την αλήθεια. Δεν ήρθες ποτέ στη θέση του. Δε θα μάθεις αν άξιζε ν’ αφεθείς πάνω του. Αρνήθηκες να δεις τη σχέση σας μέσα από τη δική του οπτική γωνία όταν έφτασες στο σημείο που χρειαζόταν να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Να γίνει η πολυπόθητη υπέρβαση.

Κι αυτό το «ίσως την επόμενη φορά» είναι το μεγαλύτερο ψέμα.  Μ’ αυτό τρέφουμε τη φοβία μας κι εθιζόμαστε να λατρεύουμε τους φαύλους κύκλους. Αυτούς που ποτέ δε θα κλείσουν. Δεν το κατακρίνω, γι’ αρκετούς είναι μια συνειδητή στάση ζωής. Απλά δεν είναι σωστό να ταυτιζόμαστε με τον ρόλο του θύματος, αλλά να αποδεχόμαστε αυτόν του θύτη.