Το «είναι οι περιστάσεις λάθος» δεν κάνει τη χυλόπιτα καλύτερη

Μια ερωτική απόρριψη είναι εξ’ ορισμού μια μεγάλη απογοήτευση. Οι λόγοι που συμβαίνει είναι αρκετοί. Είτε δεν αρέσεις στον άλλον, είτε υπάρχει έλξη αλλά τα θέλω σας δεν ταυτίζονται, είτε οι περιστάσεις είναι λάθος. Κι αν για τα δύο πρώτα τα πράγματα δείχνουν ξεκάθαρα κι απλά, για την τρίτη περίπτωση δεν ισχύει το ίδιο.

Σκέφτεσαι πως αφού ταιριάζετε κι αλληλοσυμπληρώνεστε σαν χαρακτήρες, πώς είναι δυνατόν να μην μπορείτε να προσπεράσετε κάθε δυσκολία και να γκρεμίσετε ό,τι σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σας; Αν υποθέσουμε πως δεν πρόκειται για ουτοπία η θυμόσοφη ρήση που αναφέρει ότι: «αν δύο άνθρωποι θέλουν ο ένας τον άλλον πραγματικά, τίποτε δεν πρόκειται να τους εμποδίσει απ’ το να τα καταφέρουν» τότε τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί αυτός που απορρίφθηκε θα έχει βρει ένα γερό πάτημα ώστε να μην μπορεί να ξεκολλήσει.

Αν το δούμε τελείως ρεαλιστικά το θέμα, θα διαπιστώσουμε πως μπορεί και να ισχύει η παραπάνω ρήση σε κάποιες περιπτώσεις. Όχι όμως σε όλες. Όπως και σε διάφορες άλλες πτυχές της καθημερινότητας, έτσι και στον έρωτα, υπάρχουν καταστάσεις που μας υπερβαίνουν. Υπάρχουν κάποια εμπόδια που βρίσκονται μισό μέτρο πιο ψηλά από το πιο δυνατό μας άλμα. Ό,τι κι αν σκεφτούμε, με όση υπομονή και θέληση κι αν οπλιστούμε, τελικά δε θα είναι αρκετά για να εμφανίσουν μπροστά μας το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Σκέψου πόσες φορές αποπειράθηκες να πετύχεις σ’ ένα μικρό ή και μεγαλεπήβολο στόχο και τελικά δεν απέδωσε καρπούς η προσπάθειά σου. Όχι επειδή δεν είχες τις ικανότητες. Και τις ικανότητες είχες κι η κατάλληλη προεργασία είχε γίνει, κάτι όμως απρόβλεπτο μπήκε μπροστά και δε σου επέτρεψε να τον κατακτήσεις. Ακούγεται κι είναι σκληρό. Οποιονδήποτε χαρακτηρισμό κι αν βάλεις κανένας δε θα σου πει πως έχεις άδικο, ίσα-ίσα που θα πάρεις και πολλά εύσημα. Αλλά ίσως να μη σου αρκούν. Να φαντάζουν σαν το χαλί που απλώνουμε στο πάτωμα για να καλύψει το σπασμένο πλακάκι. Ωστόσο μην τα υποτιμάς, πρόκειται για το ηθικό τρόπαιό σου.

Στην αρχή, μοιάζει ως δισεπίλυτο αίνιγμα. Όλα τα περί περιστάσεων ακούγονται στα αυτιά σου σαν φτηνές δικαιολογίες που θεωρείς ότι ειπώθηκαν για να σου χρυσώσουν το χάπι και αυτό σε θυμώνει. Οι πολύ συγκεκριμένοι λόγοι που πέσαν στο τραπέζι ακούγονται ξαφνικά αόριστοι. Κρατιέσαι αιχμάλωτος σε μια αλληλουχία υπερανάλυσης. Και κάπου εκεί κάνει την εμφάνισή του και ο εγωισμός που σε παίρνει από το χέρι και σε οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Παρακάλια και χιλιοειπωμένες συζητήσεις, αντίστοιχες με τους μονολόγους που έκανες στο κεφάλι σου ψάχνοντας για μια άκρη. Αυτές με τη σειρά τους καταλήγουν σ’ έναν κύκλο ατέρμονης κι επίπονης εσωτερικής πάλης. Γελιέσαι θεωρώντας πως κάτι μπορεί ν’ αλλάξει μέσα απ’ όλη αυτήν τη διαδικασία ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι η διαρκής δραματοποίηση μιας κατάστασης ποτέ δεν οδηγεί εκεί που θέλουμε.

Σύμφωνοι, το να χωνέψεις μια ερωτική απόρριψη μοιάζει Γολγοθάς. Οι περισσότεροι έχουμε συναντήσει -έστω μία φορά στη ζωή μας- τις συμπληγάδες πέτρες. Κάποιοι τα κατάφεραν σχετικά εύκολα να περάσουν ανάμεσά τους και κάποιοι πάλεψαν άγρια με τον ίδιο τους τον εαυτό μέχρι να θριαμβεύσουν. Ωστόσο, τίποτα δε θα αλλάξει αν δεν αντικρίσεις την αλήθεια. Οι πιθανότητες ν’ ανατραπούν τα δεδομένα και να γίνει η πολυπόθητη ευχή σου πραγματικότητα είναι ελάχιστες. Το γνωρίζεις καλά. Προχωράς μπροστά και δεν κοιτάζεις πίσω. Δεν υπάρχει και τίποτα να δεις.

Γι’ αυτό μην το πάρεις προσωπικά. Δίπλα σου πάντα θα παραμονεύει ο έρωτας. Κι οι συνθήκες αυτήν τη φορά μπορεί και να ‘ναι ευνοϊκές. Ίσως τότε καταφέρεις να χωρέσεις στο νου σου πως ο εγωισμός είναι ένας γνωστός που έρχεται απλά και μόνο για να απαλύνει τον πόνο κρύβοντάς τον. Να στον θεραπεύσει όμως δεν μπορεί. Αυτό θα το αναλάβει ο χρόνος.