«Ναι σιγά, μην μείνετε μέχρι τον καφέ!», είπε με ειρωνικό ύφος το Μαράκι.
«Γιατί; Για έναν καφέ θα βρεθούμε, έτσι απλά να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες και μετά ο καθένας σπίτι του.», είπα εγώ με σιγουριά κιόλας!
«Εντάξει κουκλίτσα μου, αν το πεις ακόμα μία φορά θα το πιστέψεις και εσύ στο τέλος», είπε το Μαράκι με το σταθερό, συνηθισμένο, ειρωνικό υφάκι της.
Πόσο μου την σπάει αυτό, όταν η κολλητή σου ξέρει την κάθε κίνησή σου και δεν μπορείς να της κρυφτείς! Προσπαθείς να αντισταθείς, να αρνηθείς, να πεις όχι τέλος πάντων και πάντα έχεις ένα στο κεφάλι σου, που συνηθίζεται να είναι το κολλητάρι σου, η οποία σου υπενθυμίζει ποια είσαι και τι αδυναμίες έχεις.
Τελικά ναι, συνήθως ο καφές με τους πρώην, καταλήγει στο κρεβάτι, και δεν το λέει μόνο το Μαράκι αυτό αλλά όλοι σχεδόν το έχουν επιβεβαιώσει. Μόνο εγώ προσπαθούσα να διαψεύσω αυτή την συνήθεια. Καταβάθος, για να είμαι ειλικρινής ήξερα ότι κάπου εκεί γύρω θα καταλήγαμε, αλλά δεν το παραδέχτηκα, μόνο και μόνο για να την σπάσω στην κολλητή. Τώρα όμως με τί μούτρα πας και λες στο Μαράκι ότι για ακόμα μία φορά είχε δίκιο; Έλα μου ντε! Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν είναι ανάγκη να της το πώ, θα φαίνεται στο πρόσωπό μου, λες και θα έχω μία τεράστια ταμπέλα κολλημένη στο μέτωπό μου που θα γράφει «Εχες δίκιο».
Ο καφές τελικά ήταν, είναι και θα συνεχίζει πιστεύω να είναι η δικαιολογία για να ξανασυναντηθούν τα δύο χωρισμένα κορμιά στα παλιά συνηθισμένα λημέρια που την βρίσκανε. Έχω μία ερώτηση όμως, Γιατί; Γιατί μετά από ένα χωρισμό, αφού περάσουν κάτι μήνες το σεξ είναι διαφορετικό; Γιατί να έχεις την αίσθηση ότι είναι ήταν η καλύτερή σας φορά; Tόσο καιρό που ήμασταν μαζί τι κάναμε; Παίζαμε τους γιατρούς σε κινέζικη μεταγλώττιση και δεν το ΄χω καταλάβει;
Αφού το πράγμα θα πάει από μόνο του, δε χρειάζεται να σπρώξει ούτε να προσπαθήσει κανείς. Αυτά τα δύο τυπάκια που λέτε, που κάθονται «αραχτοί και λάιτ» και πίνουν το καφεδάκι τους, στο πίσω μέρος του μυαλού τους άλλα έχουν, αλλά μην τους διαψεύσει κανείς, θα αντιδράσουν θα ορμήσουν, θα χλευάσουν αλλά στο τέλος δε θα ξέρουν πού να πάνε για να κρυφτούνε.
Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, σωστά; Υπάρχουν οι πρώην που δε θα ήθελαν να ξαναειδωθούν ποτέ στη ζωή τους. Που αν βρεθούν έστω και τυχαία σε απόσταση 100 μέτρων, είναι άξιοι να προκαλέσουν τον Γ΄ Παγκόσμιο, μάλλον γιατί δεν έχουν βάλει όλα τα άπλυτα στην μπουγάδα. Ή εκείνοι που όντως κατάφερουν να γίνουν φίλοι και να μπορούν να τα λένε χαλαρά. Αλλά αυτό απαιτεί και κάποιο χρόνο, έτσι;
Εν τέλη, ας το εμπεδώσουμε και ας το χωνέψουμε επιτέλους, οι ισχυρογνώμων. Ο καφές ή το γνωστόν για ένα ποτάκι είναι πρόφαση για κάτι άλλο. Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να αρκεστούν στο ρόφημα, αν αφήσατε την φλόγα να σιγοκαίει μέσα σας για τα απέναντι μάτια. Προσοχή, αφήστε τις δικαιολογίες για τους άλλους, όχι στα κολλητάρια σας, αυτοί σας έχουν κοσκινίσει καλά τόσα χρόνια, μην κοροϊδευόμαστε τώρα μεταξύ μας.
Επιμέλεια Κειμένου Χρυσώς Καλούδη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Χρυσώ Καλούδη
