Εδώ είμαστε! Τώρα αρχίζουν τα ωραία. Πάρτε θέση, έτοιμοι, φύγαμε. Όλοι μας περιμέναμε εκείνη την ιερή ημέρα που θα κλείναμε τα 18 και θα γινόμασταν επίσημα ενήλικες, αλλά ας σταθούμε στο επίσημα -γιατί στα αλήθεια κανένας 18άρης δε θεωρεί τον εαυτό του ενήλικα κι ώριμο από έναν αριθμό και μόνο.
Στην πραγματικότητα η γλύκα αυτής της ηλικίας δεν έχει να κάνει με κανόνες συμπεριφοράς κι ενηλικίωσης, έχει να κάνει με ελευθερία και μια νέα ζωή που σε περιμένει να τη βουτήξεις απ’ τα μαλλιά.
Τέλος η σχολική ζωή, που παρ’ όλο σου είχε κάνει τη ζωή ποδήλατο, εκεί δημιούργησες τις πιο ωραίες αναμνήσεις. Τώρα αρχίζει κάτι πρωτόγνωρο για τα δεκαοχτώ σου χρόνια, η φοιτητική ζωή! Άνοιξε τα φτερά σου και πετάξε όσο πιο μακριά μπορείς. Εκμεταλλεύσου όλες τις ευκαιρίες που θα σου δοθούν, αλλά προσοχή και πάντα με μέτρο.
Όσον αφορά τα αγοράκια μας τώρα, που με το κλείσιμο του σχολείου οι πύλες του στρατοπέδου θα είναι ανοιχτές να τους υποδεχτούν, δε χάθηκε κι ο κόσμος -ακόμα μέχρι και σήμερα ακούω τις περιπέτειες του παππού μου και του μπαμπά μου απ’ όταν ήταν στρατιώτες. Αυτές οι ιστορίες τους δεν τελειώνουν ποτέ, κάτι που θα κάνετε κι εσείς μόλις απολυθείτε. Όλα για το «αμύνεσθαι περί πάτρης», στολή, άρβυλα κι άντε και καλοί πολίτες.
Εσείς τώρα, οι νέοι οδηγοί, προσεχτικά στους δρόμους. Τώρα που πήραμε άδεια οδήγησης, μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, δεν είμαστε ο Schumacher, νέα παιδιά είμαστε που μόλις μάθαμε σε τι εξυπηρετούν τα τρία πετάλια από κάτω.
Τώρα που είμαστε κι επισήμως οδηγοί του δρόμου, αλλά και του εαυτού μας πλέον, μπορούμε να ξεκινήσουμε όμορφα κι ωραία αυτή τη γλυκιά πορεία που λέγεται ζωή. Μην τυχόν και κανείς λοξοδρομήσει, υπάρχουν πινακίδες και χάρτες για όσους χαθούν κάπου στη διαδρομή.
Δεν είναι τυχαία ηλικία τα 18 και καλά θα κάνουμε να την εκμεταλλευτούμε σωστά. Όλα τα όνειρά μας θα αρχίσουν σιγά-σιγά να αποκτούν μορφή και να πραγματοποιούνται. Κυνηγήστε αυτό που ονειρεύεστε και μην αφήνετε καμία γνώμη κι αμφιβολία να σας μπουρδουκλώσει τις σκέψεις σας. Ρισκάρετε και παλέψτε με πάθος γι’ αυτό που αγαπάτε -μην ξεχνάτε ότι μία φορά γινόμαστε 18.
Για όσους στεναχωριούνται που τελειώνουν το σχολείο και νομίζουν ότι θα χάσουν τους σχολικούς τους φίλους, παιδιά μην ακούω χαζομάρες, θα με θυμηθείτε, η φοιτητική ζωή θα τα γιατρέψει όλα, προετοιμαστείτε γιατί τα πολύ ωραία έρχονται.
Το καλύτερο όμως δεν το αναφέραμε∙ μειώνεται η γκρίνια της μαμάς και τέλος στον νυχτόβιο μπαμπά που τρυπώνει συνεχώς στο δωμάτιό μας για να ελέγξει αν κοιμόμαστε. Όσον αφορά τη γιαγιά, συγγνώμη αλλά αυτή δε θα σταματήσει ποτέ να σε παίρνει πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ για να σε ρωτήσει αν έφαγες ή όχι -γιατί για αυτή θα είσαι για πάντα το μικρό της εγγόνι, μην της το χαλάσουμε το χατίρι!
Για να μην περιαυτολογώ, η γλύκα του να είσαι 18 δεν περιγράφεται, πρέπει να τη ζήσετε για να τη γευτείτε! Κι αν η ελευθερία των τύπων συνοδευθεί από αληθινή ανεξαρτησία, τότε σίγουρα η ωριμότητα δε θα είναι μόνο ένας αριθμός. Η ζωή εξάλλου είναι ωραία σε κάθε ηλικία, φτάνει να την εκμεταλλευτούμε σωστά και να μη συμβιβάζουμε τις επιθυμίες μας.
Επιμέλεια Κειμένου Χρυσώς Καλούδη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χρυσώ Καλούδη
