Καλησπέρα κυρίες και κύριοι, σήμερα θα μιλήσουμε για τους φαφλατάδες-πολυλογάδες-βαρετούς μέχρι αηδίας. Αρχίζω λοιπόν και λέω πως έχω βαρεθεί τις αερολογίες σας. Όχι μόνο εγώ, αλλά και το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού. Έλεος!
Γιατί βρε παιδιά μου, νομίζετε πως δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τις ντομάτες που μας ταΐζετε συχνά-πυκνά; Γιατί, επίσης πιστεύετε ότι όλα αυτά που λέτε ενδιαφέρουν όχι μόνο τους τρεις βλάκες που σας «ακούνε», αλλά κι όσους βρίσκονται σε απόσταση καλής ακοής. Λοιπόν συνεχίζω, κάθε φορά που βλέπω μηνύματα ή αναπάντητες απ’ τα μικρά μου φαφλαταδάκια, όχι μόνο τρέχω να κρυφτώ, αλλά φροντίζω να έχω μπαγλαρώσει όλες τις πόρτες, παράθυρα και χαραμάδες του σπιτιού.
Όχι πως δεν είναι συμπαθητικά ανθρωπάκια, απλά όπως έχουμε όλοι τα ελαττώματά μας, αυτοί το έχουνε σε πιο ανεβασμένο volume και στην 24ωρη ενοχλητική, κουραστική πολυλογία. Πω ρε φίλε, ειδικά τις ώρες στο τηλέφωνο, νομίζεις πως θα εκραγεί το ακουστικό στο τύμπανό σου, αφού σε έχει πάρει τηλέφωνο απ’ τις 3 το μεσημέρι και κοντεύει 6.
Άσε τις χαμένες κλήσεις που έχεις απ’ τα άλλα τα παιδιά και τη μάνα σου, που η καημένη είναι αγία σε σύγκριση με τους φαφλατάδες φίλους σου. Τουλάχιστον η μάνα σου θα σε «πρήξει» για την υγεία σου, οι άλλοι θα κάνουν download ό,τι πιο άκυρο μπορεί να υπάρχει μόνο και μόνο για να συνεχίσουν την πλήξη που νιώθουμε.
Έχω ένα ερώτημα όμως, ρε χρυσά μου παιδιά, βρε γλυκά μου προσωπάκια, δεν έχετε καταλάβει ακόμη ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι εναντίον σας; Έχετε καταντήσει κουραστικοί, ενοχλητικοί φαφλατάδες. Στο λεξιλόγιο έχει αποτυπωθεί πλέον μικρού μεγέθους φωτογραφία σας στην επεξήγηση για τον όρο φαφλατάς. Άλλη μία ερώτηση, στο σπίτι, σας φιμώνουν με σχοινιά; Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς όλη αυτή λογοδιάρροια.
Να ντύνεσαι, να στολίζεσαι, να βγαίνεις έξω για ποτό, να ακούς τα καψουροτράγουδα και να χεις έτοιμο το μαχαιράκι για τις φλέβες και το αριστερό σου τύμπανο να βουίζει γιατί όλο και κάτι θυμήθηκε στη μέση του γλεντιού ο φιλαράκος σου. Αφού, ρε φιλέ, δεν ακούω μέσα σ ’αυτό τον χαμό, γιατί συνεχίζεις να απαγγέλεις τις μαλακίες σου. Άσε με να ακούσω τα κλαψοτράγουδά μου, μια φορά που τα έχω ανάγκη, κλάψου κάπου άλλου επιτέλους.
Το καλύτερο όμως δεν το έχουμε αναφέρει ακόμη. Αφού τους έχω ακούσει, υποστεί για ώρες κι ώρες, συμβουλέψει μέχρι και για το αβγό του στρουθοκαμήλου, αυτοί κύριοι, συνεχίζουν ακμαιότατα για τα δικά τους και μόνο. Συγγνώμη ρε καλό μου, για τις επόμενες 3 ώρες που θα είμαστε για καφέ –όπως γίνεται δύο φορές την εβδομάδα τα τελευταία δύο χρόνια– θα μιλάμε μόνο για σένα; Ποιος είσαι ρε; Ο Αρχιεπίσκοπος με τις προφητείες του;;
Αλλά εγώ φταίω, δε φταίει κανένας άλλος. Παίρνω πίσω τις ζαλάδες που μου έχετε δημιουργήσει και τρέχω μακριά. Ούτε σε χιλιόμετρο δε θα ήθελα να ξανακούσω τα βαρελάκια που εκτοξεύονται απ’ το στόμα σας. Το «Όχι» του Μεταξά το κάνω forward και το στέλνω σε κάθε σας μήνυμα κι ενοχλητική κλήση. Νισάφι πια, μπείτε για λίγο στο mute, βαρεθήκαμε να σας ακούμε.
Επιμέλεια Κειμένου Χρυσώς Καλούδη: Πωλίνα Πανέρη.
Συντάκτης: Χρυσώ Καλούδη
