Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει: «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλο τον κόσμο τυφλό». Και πώς να διαφωνήσεις σε αυτό;
Στον κόσμο, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να επιστρέφουμε κακές συμπεριφορές.
Αυτό συμβαίνει, γιατί είμαστε πιο πρόθυμοι να ανταποδώσουμε το κακό, παρά το καλό που μας έκαναν. Αφού η ευγνωμοσύνη είναι βάρος (καθώς θεωρείς, λανθασμένα, ότι χρωστάς σε όποιον σου έκανε καλό), ενώ η εκδίκηση είναι ευχαρίστηση.
Σου προσφέρει μια ευχαρίστηση να βλέπεις να υποφέρει αυτός που σε πλήγωσε και σε πόνεσε.
Ας είμαστε ειλικρινείς.
Όσο καλοί και αγαθοί να το παίζουμε, αν έχουμε την ευκαιρία να ξεπληρώσουμε σε κάποιον το κακό που μας έκανε, πιθανότατα θα το κάνουμε.
Κι αν δεν το κάνουμε, θα φλερτάρουμε ακραία με την ιδέα της εκδίκησης.
Αλλά ρε συ, πόσο σε τσούζει για να θες να εκδικηθείς;
Δηλαδή, πόση αξία θες να δώσεις ακόμη, στο άτομο που σου έκανε κακό;
Το να ασχολείσαι μαζί του, ακόμη κι αν θες να του ανταποδώσεις ότι σου έκανε, είναι σπατάλη πολύτιμου χρόνου.
Χρόνος ίσον χρήμα και το χρήμα αποτελεί αξία. Αξία που δίνεις σε έναν άνθρωπο που δε θα έπρεπε.
Από την άλλη είσαι σίγουρος ότι η εκδίκηση σου θα μείνει αναπάντητη;
Έχεις ακουστά τις Κρητικές βεντέτες; Προφανώς κι έχεις. «Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες» είδες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου.
Αυτή η ταινία όμως αποτελούσε τη light εκδοχή μιας βεντέτας. Γιατί σε περίπτωση που δε γνωρίζεις, να σε ενημερώσω πως στη λεβεντογέννα έχουν ερημώσει ολόκληρα χωριά από εκδίκηση, η οποία συνήθως ήταν για κάποιο ηλίθιο λόγο.
Βέβαια θα μου πεις: «σιγά ρε Μήτσο, δεν θα κάνουμε και φονικό».
Με την απάντηση μου να έρχεται σαν πέλεκυς: «γιατί ρε συ λίγα φονικά έχεις ακούσει για εκδίκηση;».
Είναι επικίνδυνο παιχνίδι, το παιχνίδι της εκδίκησης.
«Αυτός που σε πλήγωσε, είτε ήταν πιο δυνατός, είτε πιο αδύναμος από εσένα. Αν ήταν πιο αδύναμος, λυπήσου τον. Αν ήταν πιο δυνατός, λυπήσου τον εαυτό σου». Τάδε έφη Γουίλιαμ Σαίξπηρ και νομίζω είναι απόλυτα κατανοητός.
Εύκολα μπορεί να αλλάξουν οι ρόλοι και να βρεθείς πάλι ο πληγωμένος. Πάλι ο αδικημένος.
Αν συμβεί αυτό θα σου αξίζει να κλαίγεσαι. Μόνο να μην σ’ακούμε οι υπόλοιποι. Προκάλεσες την τύχη σου. Τα ήθελες και τα έπαθες.
Όταν θέλεις να εκδικηθείς κάποιον το μόνο που καταφέρνεις είναι να του επιτρέπεις να συνεχίσει να σε πληγώνει.
Ναι μεν είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αλλά από αυτό το πιάτο θα τσιμπήσετε μεζέ και οι δύο πλευρές. Μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα δεν έχει σημασία.
Η εκδίκηση αποτελεί πάντα την αδύναμη ευχαρίστηση των στενών και ρηχών μυαλών. Αν στην ιδέα ότι μπορείς να προκαλέσεις μια αναταραχή στη ζωή ενός ανθρώπου, εφάμιλλη της αναταραχής που προκάλεσε αυτός στη δική σου νιώθεις ένα τσουτσούριασμα και ένα αίσθημα απόλαυσης, ψάξτο. Έχεις πολλά θέματα και πρέπει να τα λύσεις.
Έχει τόσο λογική το να επιστρέφεις το κακό που σου έκανε κάποιος, όσο λογική έχει το να δαγκώσεις το σκύλο που σε δάγκωσε.
Αν αναρωτιέσαι ακόμη. Καμία απολύτως λογική.
Ως πράξη αποτελεί μια ηλιθιότητα.
Θες όντως να εκδικηθείς;
Θες όντως να ενοχλήσεις σαν αγκάθι αυτόν που σου έκανε κακό;
Αν αυτό θες, κοίτα να είσαι και να δείχνεις καλά με τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχει πιο ηχηρή ανταπόδοση από αυτό.
Η εκδίκηση δεν είναι πάντα γλυκιά. Από τη στιγμή που ολοκληρωθεί, αισθανόμαστε κατώτεροι από το θύμα μας.
Ο καλύτερος τρόπος να ισοπεδώσεις αυτόν που προσπάθησε να σου κάνει ή σου έκανε κακό, είναι να του δείξεις ότι δεν σε επηρέασε καθόλου.
Πως δεν ταρακούνησε τους ρυθμούς της ζωής σου, πως δεν σε ενόχλησε όσο θα ήθελε, πως είναι τόσο ασήμαντος για εσένα που ότι κι αν κάνει σε αφήνει παγερά αδιάφορο.
Όταν παίρνεις εκδίκηση, γίνεσαι ίσος με τον εχθρό σου. Όταν την ξεπερνάς, γίνεσαι ανώτερος.
Δεν του κάνεις κακό. Ίσως να του πληγώσεις τον εγωισμό και να καταφέρεις ένα δυνατό πλήγμα στο πείσμα του. Αλλά τίποτα παραπάνω. Τίποτα που να μπορεί να σου προσάψει. Τίποτα που να του προσφέρει πόνο, όπως προσέφερε αυτός σε εσένα.
Δεν έχει λόγο να συνεχίσει να σου φέρεται άσχημα. Από την άλλη, εσύ ως άτομο αφενός έχεις δείξει ανωτερότητα και αφετέρου κανείς δε θα μπορεί να πει πως χειρίστηκες λάθος τη κατάσταση.
Με αυτό τον τρόπο, από την άλλη, του δίνεις την ευκαιρία να αντιληφθεί, πως όχι μόνο δεν σου έκανε κακό, αλλά ουσιαστικά σου έδωσε ακόμη περισσότερη αξία. Σου χάρισε, κάνοντας μια κακή πράξη, την ευκαιρία να του αποδείξεις πως δεν ασχολείσαι με μικροπρέπειες.
Γιατί μικροπρέπεια είναι το να κάνεις κακό στους γύρω σου. Ηθελημένα και χωρίς λόγο.
Ως επίλογο σε αυτό το μανιφέστο κατά της εκδίκησης, θα ήθελα να σου πω, πως όλη η φιλοσοφία αυτής της ανόητης πράξης, βασίζεται σε πράγματα που έγιναν και μένουν στο παρελθόν.
Επομένως, με το να οργανώνεις και να ενορχηστρώνεις μια εκδίκηση, ουσιαστικά κάνεις μια απόπειρα για να χειροτερέψεις το παρελθόν σου.
Αντί να ασχολείσαι με το μέλλον σου.
Συντάκτης: Δημήτρης Σκράπαρης
