Μην σκορπιέσαι!

The road to hell along the way
Is paved with good intentions so they say
And some believe that no good deed
Goes unpunished in the end or so it seems

Ακούγοντας τους παραπάνω στίχους από το υπέροχο κομμάτι Something to Remind You των Staind μου ήρθε στο νου μια παλιά ελληνική παροιμία:

«Ο καλός καλό δεν έχει»

Τα δίνεις όλα ε; Ναι, σε εσένα μιλάω, φίλε μου. Τα δίνεις όλα σε κάθε ευκαιρία και μένεις ρέστος;
Σε ξέρω καλά.
Ποντάρεις τη ζωή σου σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζεις; Σε κάθε σχέση που δημιουργείς;

Για πες μου, τι έχεις πάρει από όλο αυτό μέχρι σήμερα;
Αναπάντητα ερωτήματα. Ναι, ναι, ξέρω.

Πιθανότατα θες να με βρίσεις, ίσως να το κάνεις ήδη.
Πέτυχα φλέβα; Τέλεια. Κάτσε λοιπόν τώρα κι άκου.

Η ζωή είναι τζόγος. Σκληρός τζόγος. Και το all-in στη ζωή είναι επικίνδυνο και για τους έμπειρους παίκτες, πόσο μάλλον για τον κάθε έναν από εμάς. Πόσο μάλλον όταν τα δίνεις όλα σε κάθε ευκαιρία.

Σε καταλαβαίνω. Πολλές φορές δε γνωρίζεις ότι τζογάρεις εκείνη τη στιγμή. Αντίθετα θεωρείς ότι είναι απλά καλό να είσαι δοτικός με όλους. Νομίζεις πως όλοι θα εκτιμήσουν όσα δίνεις.
Όμως η ψυχή δεν έχει ατέλειωτα αποθέματα. Αδειάζει… Αδειάζει γρήγορα. Απότομα. Σε μια στιγμή. Τη στιγμή που βλέπεις πως ό,τι έκανες δεν εκτιμήθηκε και τότε δε ξέρεις τι να κάνεις.
Πώς να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση!

Πολλές φορές σκεφτόμαστε: «ας δώσω λίγο ψυχή ακόμη, ίσως να μην ήταν αρκετή», και καταλήγουμε μόνοι, χωρίς τίποτα μέσα μας γιατί τα παίξαμε όλα σε αδύναμο χαρτί.

Άλλες φορές συγχωρούμε αυτούς που δε μας εκτίμησαν. Το αποδίδουμε σε ανοησία, αχαριστία, κι ό,τι έτυχε να μη μας εκτιμήσει. Πέφτουμε στον οίκτο.
Άλλες πάλι φορές απλώς συνειδητοποιούμε τι χάνουμε και φεύγουμε εγκαίρως. Φεύγουμε πριν αρχίσει το strip poker για να ξεχρεώσουμε τα όσα παίξαμε ήδη.

Όμως ποιος φταίει;
Αυτός που στα παίρνει όλα; Ή εσύ που τα ποντάρεις όλα;

Δε σε κατηγορώ. Και εγώ σαν εσένα είμαι. Βουρ παντού. Τέρμα το γκάζι, τέρμα τα συναισθήματα, τέρμα καλές πράξεις. Όταν γουστάρω τα δίνω όλα, μέχρι να μην έχω τίποτα για εμένα. All-in με το που πάρω το πρώτο χαρτί στο χέρι, χωρίς καν να κοιτάξω το επόμενο. Μα.. Μάντεψε. 9 στις 10 φορές χάνω. Όχι γιατί φταίει αυτός που τα πήρε όλα, αλλά εγώ που πόνταρα κάθε συναίσθημά μου, χωρίς πρώτα να δω αν μπλοφάρει ο άλλος.

Να στα πω πιο απλά: σταμάτα να τα δίνεις όλα πριν δεις ότι σε παίρνει να το κάνεις. Μη σκορπιέσαι! 
Ναι, καλά διάβασες. Πρέπει να ξέρεις πού σε παίρνει να τα δώσεις όλα.
Είμαστε άπληστοι οι άνθρωποι από τη φύση μας. Πάντα ζητάμε το κάτι παραπάνω. Περισσότερο χρήμα, περισσότερο συναίσθημα, περισσότερη ξεκούραση, περισσότερο φαγητό, περισσότερη διασκέδαση. Συνέχεια ζητάμε!

Πώς περιμένεις λοιπόν να μη σου πάρει ό,τι έχεις και δεν έχεις στην ψυχή σου κάποιος, από τη στιγμή που βιάζεσαι να «ξεγυμνωθείς» μπροστά του;
Όχι μόνο θα στα πάρει. Μα θα απαιτήσει και περισσότερα. Και όταν δε θα μπορείς να τα δώσεις, γιατί δεν έχεις κάτι άλλο να δώσεις, τότε δε θα είναι ευχαριστημένος μαζί σου.
Μπορεί βέβαια να πει: «έκανε τα πάντα για εμένα» ή «έκανε ότι μπορούσε για εμένα». Αλλά θα συνεχίσει λέγοντας: «μα δεν ήταν αρκετά».
Καλά κατάλαβες. Δεν ήταν αρκετά, γιατί τα πήρε όλα μονομιάς.

Σέβομαι την ανάγκη σου να κάνεις καλό στους γύρω σου. Μα σεβάσου κι εσύ πως κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει πώς να διαχειριστεί όλη την καλοσύνη και την αγάπη σου.

Η αγάπη είναι ναρκωτικό. Είναι εθιστική, μα και φονική.
Θέλει μικρές και πολλές δόσεις. Αλλιώς η σχέση που πας να χτίσεις θα «πάει» από υπερβολική δόση.

Μην αποκαλύπτεις κάθε πτυχή σου μονομιάς. Μην αφήνεις κάθε πληγή σου εκτεθειμένη. Μην χαρίζεις όλη την ψυχική σου ενέργεια με την ελπίδα ότι θα εκτιμηθείς στα τυφλά από έναν άλλο άνθρωπο.

Άφησέ τον πρώτα να κερδίσει την ευκαιρία να δει κάθε κομμάτι του εαυτού σου και παράλληλα δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να διαχειριστεί σωστά την κατάσταση που δημιουργείται από τη σχέση με τον άνθρωπο που έχει απέναντί του.

Μη ξεχνάς όμως —όταν σχεδιάζεις τις άμυνές σου— κάτι σημαντικό: ότι αυτός που έχεις απέναντί σου, μπορεί να έχει αδειάσει πριν λίγο λόγω κακών χειρισμών σε προηγούμενό του τζογάρισμα.
Ίσως να θέλει λίγο από τη ψυχή σου δανεική, να μπει να ξαναπαίξει.