Σίγουρα έχετε βρεθεί σε συζήτηση με βασικό θέμα τους ήρωες του Disney. Κάποιος θα δηλώσει την αγάπη του για το Μίκυ, άλλος θα ταυτιστεί με το Ντόναλντ. Κάποια κοπέλα θα έχει ως πρότυπο τη Μίνι. Κανένας όμως, δε θα κάνει θετικό σχόλιο για το σπαγκοραμμένο Σκρουτζ. Ο λόγος; Πολύ απλός, κανένας δε συμπαθεί τους σφιχτοχέρηδες. Με μοναδική εξαίρεση τον καλό μας άνθρωπος, Βέγγο, στο «θα σε κάνω Βασίλισσα»
Το προφίλ ενός τσιγκούνη δε διαφέρει και πολύ από αυτό του Σκρούτζ, αν εξαιρέσεις τις υπερβολές που μας χάριζαν γέλιο. Είναι εγωιστής κι η μιζέρια έχει γίνει ο τρόπος ζωής του. Δυστυχώς αυτή δεν περιορίζεται μόνο στα οικονομικά ζητήματα αλλά είναι παρούσα στην επαγγελματική και τη συναισθηματική του ζωή.
Η οικονομική κρίση είναι το τέλειο άλλοθι των τσιγκούνηδων. Μια καλή δικαιολογία για να μην αναγκαστούν να σπάσουν τον κουμπαρά τους. Ισχυρίζονται, μάλιστα, με πάθος ότι έχουν κατανοήσει την αξία της αποταμίευσης. Όμως η τσιγκουνιά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ την οικονομία. Όλοι μας έχουμε περάσει φάσεις που μετρούσαμε τα ψιλά στο πορτοφόλι μας αλλά δε μετατραπήκαμε σε Σκρουτζ.
Ο οικονόμος κάνει σωστή διαχείριση των χρημάτων του. Αποφεύγει τις σπατάλες, αλλά δεν κλαίει κάθε φορά που χαλάει λίγα χρήματα παραπάνω. Αντιθέτως ευχαριστιέται αυτές τις σπατάλες. Δεν είναι από αυτούς που θα βρει δικαιολογίες για να μη χρειαστεί να σου αγοράσει δώρο. Δε θα διστάσει να σου προσφέρει την αρωγή του σε μια δύσκολη στιγμή, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι τα δανεικά θα είναι κι αγύριστα.
Ξέρει με ποιο τρόπο να ξοδέψει τα χρήματά του. Δε θα τα σπαταλήσει σε χαζά μπιχλιμπιδάκια ούτε θα καταντήσει έρμαιο στα χέρια των διαφημιστικών εταιριών. Θα ανοίξει όμως το πορτοφόλι του για να κεράσει σ’ ένα δείπνο με φίλους ή στο πρώτο ραντεβού.
Ο τσιγκούνης απ’ την άλλη είναι αυτός που όταν έρθει ο λογαριασμός στο πρώτο ραντεβού θα ξεστομίσει τη φράση «εκατό, από πενήντα ο καθένας» αν δεν προσποιηθεί ότι ξέχασε το πορτοφόλι του στο σπίτι.
Είναι αυτός που βρίσκει ευχαρίστηση στο να μη ξοδεύει χρήματα. Παθαίνει κρίση πανικού μόνο στη σκέψη ότι θα αποχωριστεί το κολλαριστό του χαρτονόμισμα. Δεν αποταμιεύει μανιωδώς τα χρήματά του επειδή τα χρειάζεται για κάποιο σκοπό. Το κάνει επειδή νιώθει σιγουριά όταν κρατάει σφιχτά το φουσκωμένο πορτοφόλι του ή όταν κοιμάται στο στρώμα που έχει καταχωνιάσει τις λίρες του, επειδή δεν εμπιστεύεται τις τράπεζες – εδώ μπορεί να έχει κι ένα δίκιο.
Η τσιγκουνιά είναι κάτι παραπάνω από ελάττωμα. Είναι στάση ζωής. Τα χρήματα του έχουν γίνει έμμονη ιδέα. Σ’ ό,τι κι αν κάνει τα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του. Η άρνησή του να δώσει αποκλείεται να περιορίζεται μόνο στον οικονομικό τομέα. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι φειδωλός και στα συναισθήματά του. Άλλωστε, πόσες πιθανότητες έχει κάποιος να σου προσφέρει δυνατές συγκινήσεις αν δεν είναι διατεθειμένος να σου προσφέρει μία μπίρα;
Ο χαρακτηρισμός του τσιγκούνη βαραίνει περισσότερο τους άντρες. Μας έχει ξεμείνει από τότε που μόνο αυτοί έβγαζαν χρήματα. Τα πράγματα άλλαξαν κι εμφανίστηκαν κι οι τσιγκούνες και τα δύο φύλα νοσούν από τον ιό της τσιγκουνιάς. Όσο άσχημο είναι να μην κάνει κίνηση να πληρώσει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού, τόσο άσχημο είναι και μια γυναίκα να περιμένει να της πληρώνουν τα πάντα. Να θεωρεί απαραίτητο για μια έξοδο το κραγιόν της κι όχι το πορτοφόλι της.
Η τσιγκουνιά είναι αλληλένδετη με την απληστία. Όσα χρήματα κι αν έχει κάποιος αν έχει αυτή τη λογική θα επιζητά ακόμα περισσότερα. Να σημειώσω εδώ ότι η απληστία αποτελεί ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Αν είναι λοιπόν να πεθάνεις εξαιτίας κάποιου δεν είναι προτιμότερη η λαγνεία; Να πας ευτυχισμένος, ρε αδερφέ!
Κλείνοντας να σας παραθέσω κι ένα αγαπημένο ρητό: «Tα λεφτά είναι σαν τα ψάρια, πρέπει να τρώγονται φρέσκα».
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κοτσόβολου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Κοτσόβολου
