Οι γονείς σου δεν εγκρίνουν το σύντροφό σου

«Νόμιζα πως θα είναι μια βραδιά γεμάτη χαρά και γέλιο. Πίστευα ακόμη πως θα άλλαζαν γνώμη μόλις γνώριζαν τη σχέση μου. Εξάλλου, παιδί τους είμαι, πρέπει να κάνουν μια προσπάθεια τουλάχιστον. Όμως όχι. Οι γονείς μου δεν αλλάζουν έτσι απλά μυαλά. Δε δέχονται τον άνθρωπο που έχω ερωτευτεί».

Σου ακούγεται σαν μια απελπισμένη έκκληση βοήθειας προς την αγαπημένη μας Μαντάμ Σουσού; Απόσπασμα σαπουνόπερας, ίσως; Κι όμως. Είναι γεγονός πέρα για πέρα αληθινό και μάλλον σχετικά συχνό φαινόμενο. Οι γονείς σου δε γουστάρουν τη σχέση σου.Ήρθε στα καλά καθούμενα ένας άνθρωπος που η γνώμη του μετράει για σένα λίγο παραπάνω απ’ τη δική τους. Ξαφνικά ο χρόνος σου για αυτούς λιγόστεψε κατά πολύ. Το καμάρι τους άνοιξε τα φτερά του –κι ας έχει φτάσει ήδη σε μια κάποια ηλικία– κι ήρθε η ώρα να τους γνωρίσει τη σχέση του. Ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι γονείς σου μπορεί να μη θέλουν τη σχέση σου. Ο κυριότερος είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς σου. Είτε είμαστε είκοσι, είτε τριάντα, είτε σαράντα, άπαξ κι ερωτευτούμε όλοι γινόμαστε πάλι έφηβοι. Ζούμε ξανά μια μικρή επανάσταση μέσα μας. Μας ενδιαφέρει μονάχα το άτομο που μας έχει κλέψει την καρδιά, στην αρχή κάνεις δε μας παίρνει κουβέντα, εξαφανιζόμαστε από προσώπου γης κι έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να δείξουν κατανόηση. Σε τι;

Για να δείξεις κατανόηση πρέπει να γνωρίζεις. Κι εμείς τείνουμε να κρατάμε τον έρωτά μας σαν επτασφράγιστο μυστικό. Τουλάχιστον στην αρχή. Ύποπτη συμπεριφορά. Και να η ανησυχία απ’ την Ελληνίδα μάνα. Και να οι υποθέσεις για ναρκωτικά και μυστικιστικές οργανώσεις. Το πρώτο βήμα έγινε κι έχει ήδη πάρει στραβά το υποψήφιο νέο μέλος της οικογένειας.

Φυσικά, υπάρχει κι η πιθανότητα της απόστασης. Αν το ταίρι σου μένει μακριά κι εσύ είσαι αποφασισμένος να το ακολουθήσεις και στην άλλη άκρη του κόσμου, αν χρειαστεί, οι γονείς θα στραβομουτσουνιάσουν. Εξάλλου, δε σε μεγάλωσαν αυτοί, δε σε σπούδασαν για να τρέχεις πίσω από κάποιον άλλον και να παρατάς τον εαυτό σου. Ας έρθει εκείνος στα μέρη μας, κακό είναι;

Να μην ξεχνάμε την πιθανότητα η σχέση σου να έχει λίγο πιο εναλλακτικές ιδέες. Ίσως να τάσσεται κατά του γάμου –και τι, έτσι αδέσμευτο θα σε αφήσει;–, ίσως να ασχολείται υπερβολικά με την καριέρα του, ίσως πάλι να πιστεύει στην ελευθερία ακόμη και μέσα στη σχέση. Εντάξει, ας δείξουμε λίγη κατανόηση. Οι περισσότεροι γονείς είναι πολύ παραδοσιακοί για να ανεχτούν κάτι τέτοιο για το βλαστάρι τους.

Αν απ’ την άλλη ο λόγος είναι αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις, θρησκεία –ή ακόμα κι ομάδα ποδοσφαίρου– τότε τα πράγματα δυσκολεύουν κι άλλο. Γιατί με αυτές τις καλά ριζωμένες ιδέες δεν μπορείς να τα βάλεις. Ούτε εσύ ούτε εκείνοι. Άσχετο που το κάνουν.

Αρχίζει, λοιπόν, η μουρμούρα. «Γιατί έμπλεξες με τέτοια άτομα; Δεν μπορούσες να ψάξεις λίγο παραπάνω; Δεν τελειώνει εδώ, η ζωή ίσως έρθει κάτι καλύτερο αργότερα». Αλλά, φυσικά, δε σταματάει εκεί. Η γκρίνια είναι το λιγότερο μπροστά στην απότομη συμπεριφορά και την μπόρα υπονοούμενων που ξεσπά κάθε φορά που βρίσκονται. Είναι να μη νιώθει κι ο άλλος άβολα; Αργά ή γρήγορα θα θελήσει να σταματήσει να κάνει προσπάθειες. Και τότε νέα παράπονα. «Έχεις να πατήσεις το πόδι σου τόσον καιρό. Σε παίρνει μακριά μας, θέλει να σε αποκόψει απ’ την οικογένειά σου».

Σοβαρά τώρα. Τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Πόση υπομονή να κάνει ο άλλος και πόσο ουδέτερος να μείνεις εσύ; Πώς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα; Οι καβγάδες αρχίζουν κι εμφανίζονται και στη σχέση σας κι η δοκιμασία είναι πραγματικά μεγάλη. Γονείς vs έρωτας. Ποιος μπορεί να τα βγάλει πέρα σε ένα τέτοιο ρινγκ; Σε ποιον να στοιχηματίσεις και πώς να ξέρεις ποιος είναι ο πιο δυνατός;

Δε χρειάζεται πανικός. Αγάπη χρειάζεται. Αγάπη κι υπομονή. Αν εσύ τον αγαπάς τόσο που δεν έχεις σκοπό να επηρεαστείς απ’ τις φωνούλες που ακούγονται γύρω σου τότε θα του δώσεις κι εκείνου την υπομονή να αντέξει και να παλέψει παραπάνω. Όσο παραπάνω χρειαστεί. Μέχρι να τους αλλάξει γνώμη. Ή τουλάχιστον να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Αν απ’ την άλλη τα λόγια που ακούς σου τρώνε λίγο-λίγο την αγάπη και την εμπιστοσύνη που έχετε μεταξύ σας τότε υπάρχει πρόβλημα. Ή που η σχέση δεν είναι τόσο δυνατή όσο νόμιζες ή που εσύ δεν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις.

Μα είναι κρίμα κι άδικο να αφήσεις κάποιον άλλον να κάνει κουμάντο στη ζωή σου. Είναι ο λόγος που επαναστατούσες στα δεκαοχτώ. Και τώρα; Πού πήγε όλο το αίσθημα ανεξαρτησίας κι αυτονομίας; Τώρα που περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει να ξυπνήσει μέσα σου; Αν φυσικά, ο άνθρωπος απέναντί σου αξίζει να ‘ναι στη ζωή σου κι είναι συνειδητή επιλογή σου.

Οι γονείς δε θα πάψουν ποτέ να είναι γονείς. Θα ανησυχούν και θα εμπιστευτούν δύσκολα την ευτυχία των παιδιών τους σε κάποιον άγνωστο για εκείνους. Κάνε μια συζήτηση μαζί τους. Δες τις διαφωνίες τους, δείξε τους τα συναισθήματά σου. Ίσως δεις πως σε κάποια έχουν δίκιο. Ίσως πάλι δουν εκείνοι τη δική σου οπτική και καταλάβουν πως έχουν άδικο. Κι αν δεν πιάσει, βάλε το ταίρι σου να κάνει μια συζήτηση. Ίσως αν δουν μέσα απ’ τα δικά του συναισθήματα αυτή τη σχέση να καταλάβουν πόσο έξω έχουν πέσει.

Όπως και να έχει μια, συνεχής σύγκρουση με τους γονείς δε θα βγάλει σε καλό. Στο τέλος κάποιος θα λυγίσει. Κι αλίμονο αν αυτός ο κάποιος είναι ο έρωτας. Γιατί δεν είναι όλοι οι έρωτες το ίδιο αγέρωχοι και δυνατοί. Κάποιοι σπάνε πιο εύκολα. Είναι στο χέρι σου να τον σώσεις από τέτοιες εντάσεις. Όσο χρόνο κι αν χρειαστεί.