Χαρά είναι να χορεύεις μόνος στο σπίτι

Μουσική. Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς μουσική; Πόσο μουντά και πόσο ρηχά θα ήταν όλα αν δεν υπήρχε αυτή η ευχάριστη νότα στη ζωή μας! Να μας μαγεύει, να μας ταξιδεύει, να μας ηρεμεί.

Η μουσική υπάρχει παντού. Είναι δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές, όταν δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Κι απ’ την άλλη, είναι δίπλα σου στις πιο ευτυχισμένες, όταν το χαμόγελο δε λέει να φύγει απ’ τα χείλη. Είναι εκεί στις βαρετές ώρες στη σχολή ή στη δουλειά. Σε μια μοναχική βόλτα στην παραλία. Όταν μουλιάζεις στο μπάνιο για να φύγει από πάνω σου όλη η κούραση της ημέρας. Πόσες φορές δεν ήταν εκεί, να παίζει στο μυαλό σου σαν soundtrack ταινίας,  σε μία σημαντική συνάντηση ή σε μια μεγάλη στιγμή; Κι είμαι σίγουρη πως πάντα τα χείλη σχεδίαζαν τους στίχους, άλλες φορές φωναχτά κι άλλες ψιθυριστά.

Μα τίποτα απ’ όλα αυτά δε συγκρίνεται με τη μαγική στιγμή που ακούς μουσική μόνος σου στο σπίτι. Όταν τα παράθυρα κλείνουν κι η πόρτα κλειδώνει. Όταν έχεις αφήσει όλους τους υπόλοιπους απ’ έξω κι είσαι έτοιμος να αφεθείς στον χείμαρρο των τραγουδιών σου. Τα πολλά ρούχα φεύγουν, η μουσική μπαίνει στη διαπασών κι εσύ αφήνεσαι ελεύθερος.

Δεν είναι λίγες οι φορές που, μικρά παιδιά ακόμα, ακούγαμε το αγαπημένο μας τραγούδι και κλείνοντας τα μάτια φανταζόμασταν εμάς στη θέση του τραγουδιστή. Ε, λοιπόν, καθώς μεγαλώνεις την παράσταση που σχεδίαζες στο μυαλό σου τη δίνεις. Όμως τη δίνεις αποκλειστικά και μόνο για σένα.

Όση κούραση κι αν είχε η μέρα σου, όσο πεσμένη κι αν είναι η ψυχολογία σου –ή μάλλον κυρίως κάτω από αυτές τις συνθήκες– βρίσκεις καταφύγιο στον ξέφρενο χορό σε όλο το σπίτι, με τη μουσική ν’ ακούγεται μέχρι και δύο τετράγωνα μακριά και τους γείτονες να σου χτυπάνε τους τοίχους για να τη σταματήσεις. Όμως δε σε νοιάζει. Εκείνη τη στιγμή όλη η κούραση κι η κακή ψυχολογία, όλο το άγχος κι η πίεση γλιστράνε από πάνω σου. Η απερίγραπτη χαρά που νιώθεις με αυτό το ξέσπασμα σε κάνει να αναρωτιέσαι πού κρυβόταν τόση ενέργεια και τόσο πάθος.

Το τηλεκοντρόλ μετατρέπεται αμέσως σε μικρόφωνο. Το σπίτι σου γίνεται μια πελώρια σκηνή κι εσύ ο πρωταγωνιστής. Πολλές φορές σκέφτεσαι πως γύρω σου υπάρχει κοινό κι απέναντί σου το άτομο που θέλεις να αφιερώσεις το κομμάτι που ακούγεται απ’ τα ηχεία. Το σώμα σου κινείται σε έναν ξέφρενο ρυθμό χωρίς σταματημό, χωρίς να πάρεις ανάσα. Η φωνή σου βγαίνει δυνατή κάνοντας τους γείτονες να παραπονιούνται πιο έντονα, λες κι υπήρχε ποτέ περίπτωση να τους ακούσεις.

Τα τραγούδια ακούγονται το ένα μετά το άλλο, ασταμάτητα. Οι στίχοι σε κατακλύζουν κι εσύ τους ξέρεις όλους, έναν προς έναν ξεχωριστά. Το μυαλό σου μοιάζει ένας ατελείωτος κατάλογος τραγουδιών και το σώμα σου ξέρει ακριβώς με ποιες κινήσεις να τα συνοδεύσει.

Το κερασάκι στην τούρτα δεν είναι άλλο απ’ τον καθρέφτη απέναντί σου. Αν είσαι τυχερός κι έχεις έναν ολόσωμο καθρέφτη στημένο στη μέση του δωματίου σου τότε η παράσταση γίνεται ακόμη πιο τρελή. Είναι η περίεργη έκσταση που νιώθεις βλέποντας τον εαυτό σου να χορεύει σε κινήσεις που ποτέ δεν τόλμησες σε δημόσιο χώρο. Οι καμπύλες να κινούνται στο ρυθμό κι εσύ να θαυμάζεις τον άνθρωπο που βγαίνει από μέσα σου. Εκείνον που είχες κρύψει τόσο καλά που μέχρι κι εσύ ξέχασες ότι υπάρχει. Κι αυτός ο τύπος απέναντί σου σίγουρα του δίνει και καταλαβαίνει! Κι όσα κρατούσες μέσα σου από καιρό βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια.

Αυτή η δική σου μοναδική παράσταση είναι η καλύτερη απ’ όλες. Σε γεμίζει με έναν τρόπο μαγικό. Σε απελευθερώνει απ’ την καθημερινότητα. Σε μεταφέρει σε ένα σύμπαν παράλληλο, όπου όλα είναι διαφορετικά, πιο εύκολα και πιο ευχάριστα. Για μια στιγμή αφήνεις πίσω σου την πραγματικότητα και ζεις σε έναν άλλον κόσμο.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να ξεφεύγουν πού και πού. Να αισθάνονται ελεύθεροι από υποχρεώσεις και προβλήματα. Και το καλύτερο κοκτέιλ για αυτό το «μεθύσι» είναι πολλή μουσική με μεγάλη ποσότητα χορού. Ένα σφηνάκι από αυτό κι έχεις ήδη απογειωθεί.

Στο τέλος της ημέρας κάθεσαι ξεθεωμένος στην άκρη του κρεβατιού σου γιατί οι ανάσες βγαίνουν πολύ γρήγορα κι η καρδιά χτυπάει πιο δυνατά. Κι όπως στέκεσαι σκέφτεσαι πως η ζωή θα έπρεπε να ήταν σαν έναν ξέφρενο χορό στο σπίτι τις πιο σκοτεινές ώρες της νύχτας. Τρελή, έντονη και γεμάτη μουσική.