5 το πρωί, ανεβαίνει τρεκλίζοντας τα σκαλιά και τραγουδά κάτι από Παντελίδη. Ποτέ δεν της άρεσε ο Παντελίδης, αλλά την τράβηξε η παρέα στα ελληνάδικα σήμερα να πιει το Βόσπορο.
Χωρισμός, μεγάλο κεφάλαιο για τον μέσο Έλληνα. Μια χώρα βασισμένη στην καψούρα και με ένα τεράστιο εύρος καψουροτράγουδων. Πατώματα, βότκες και Παντελής.
Τι κι αν η σχέση δεν τραβούσε ή αν την τραβήξατε πολύ απ’ τα μαλλιά και της τα ξεριζώσατε, τον χωρισμό πρέπει να τον τιμήσεις. Να τον βγάλεις από μέσα σου, να τον εξωτερικεύσεις. Θες να το φωνάξεις με δέκα στίχους γεμάτους ποιότητα και να πιεις τόσο, ώστε να τον αφυδατώσεις εντελώς κι εν τέλει να τον ξεράσεις.
4 το μεσημέρι, κεφάλι τούμπανο και τάση για έμετο, hangover το λέμε. Κοιμήθηκε με τα ρούχα μεθυσμένη χθες το βράδυ, μόνη της. Χώρισε και πια δεν κοιμάται εκείνος δίπλα της, δεν έχουν τα σεντόνια το άρωμά του και δεν ξυπνάει στην αγκαλιά του.
Έχει ένα υπέρδιπλο κρεβάτι για την πάρτη της και μπορεί να κοιμηθεί πια χωρίς το ροχαλητό του στα αυτιά της. «Δε θα πρεπε να στεναχωριέμαι;» αναρωτιέται. Τα φυσιολογικά άτομα δεν πιάνουν πάτο μόνο ένα βράδυ, μετά τον χωρισμό. Συνήθως θρηνούν και κλαίγονται για κάνα μήνα, ίσως και παραπάνω.
Βλέπουν παντού το φάντασμά του, που έχει στοιχειώσει το σπίτι και αργούν να συνηθίσουν την απουσία. Κυκλοφορούν σα ζόμπι, άδεια μέσα τους, χωρίς κανένα νόημα πια και φωνάζουν όλες τις γυναίκες πουτάνες και τους άνδρες μαλάκες.
Έχουμε κάνει ολόκληρο κεφάλαιο με τα πρέπει και τα μη του χωρισμού στο κεφάλι μας και τα έχουμε όλα γραμμένα με bold και κεφαλαία. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γίνεται κουρέλι, να τον κοροϊδεύουν οι φίλοι, να πιστεύει στο φάντασμα του πρώην μες στο σπίτι, να τον βλέπει παντού, όλα δικαιολογημένα.
«Χωρισμένος άνθρωπος» σου λένε, έχει δικαίωμα να κρατηθεί από το παρελθόν για τα δυο επόμενα χρόνια και τα πρήζει τους κολλητούς του για την Λένα την άπιστη και τον Γιώργο τον αχάριστο. Τόσο δράμα, τόσος οδυρμός για να ξυπνήσουμε μια μέρα και να πούμε πως καλό θα ήταν να βρούμε κάνα άλλο γκομενάκι τώρα, γιατί έχουμε και καιρό να κάνουμε σεξ.
Οπότε ρωτάω, γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία και η αυτοταπείνωση; Γιατί πρέπει να θρηνήσουμε πάνω από την ταφόπλακα της τελευταίας σχέσης πάνω από ένα βράδυ;
Ο χωρισμός είναι υπερεκτιμημένος. Τον έχουμε όλοι στο μυαλό μας σαν το μέγιστο κακό. Προτιμούμε ώρες-ώρες να μείνουμε σε μια ξεχειλωμένη σχέση παρά να την τελειώσουμε. Συνήθως από φόβο, μήπως και δεν μπορέσουμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, αλλά ονομάζουμε τον φόβο μας αγάπη. Μια αγάπη που αν είχε φωνή θα μας έβριζε που την χρησιμοποιούμε τόσο συχνά σαν δικαιολογία. Την έχουμε τσαλαπατήσει την αγάπη χίλιες φορές και έχει χαθεί πολύ πριν τον χωρισμό. Αν ήταν εκεί, δεν θα υπήρχε καν λόγος χωρισμού. Την αγάπη και τον έρωτα τους βρίσκεις στα χαμόγελα και όχι στα μπουκάλια Jack που θα κατεβάσεις στ’ όνομά τους.
Πάντα πίστευα πως ο χωρισμός μόνο για καλό έρχεται, αλλά έβλεπα όλους γύρω μου να τρομάζουν στη ιδέα του. Όταν τελικά ερχόταν αυτό το αναπόφευκτο κακό, έχανα συχνά πάσα ιδέα γι’ αυτούς. Κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους και από τα πιο αισιόδοξα και χαμογελαστά άτομα, γίνονταν οι χειρότεροι της παρέας μέχρι να ξαναπατήσουν στα πόδια τους.
Δεν μπορεί κανένας να σταματήσει την αρνητική επίδραση του χωρισμού και να δώσει βάση στο καινούριο ξεκίνημα. Κάτι σαν να λέμε, είμαστε μαζόχες. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί γουστάρουμε να βλέπουμε για πολύ καιρό τον εαυτό μας να σφουγγαρίζει τα πατώματα με το κεφάλι.
Δε θέλουμε να βγαίνουμε, χάνουμε το νόημα της ζωής, όπως λέμε, και όλα αυτά για κάποιον που πιθανώς μας πλήγωσε, άρα δεν άξιζε. Δεν γεννηθήκαμε για να βρούμε το άλλο μας μισό ντε και καλά, μπορεί να είναι στη Χαβάη με άλλη γκόμενα τώρα και σένα δεν σε νοιάζει. Γεννηθήκαμε για να χαρούμε την ζωή και όχι να την βλέπουμε για μήνες να περνάει από μπροστά μας κι εμείς να κάνουμε τους κομπάρσους εξυμνώντας το παρελθόν.
Εντάξει ας πέσεις χαμηλά για λίγο καιρό, το καταλαβαίνω, αλλά κράτα και λίγο επίπεδο, βρε αδερφέ. Δώσε μια βάση στον εαυτό σου, σεβάσου τον και μην το εξευτελίζεις, γιατί μόνο αυτό καταφέρνεις.
Κλαμένος και μες στην μιζέρια εσύ είσαι το κακό στην όλη φάση, και δε σου φταίει ο χωρισμός. Δώσε αξία σε αυτά που σε κάνουν να νιώθεις καλά και βγάλε την μαυρίλα επιτέλους από πάνω σου.
Συντάκτης: Δανάη Νάκου
