Μπήκαμε επιτέλους στο κλίμα των Χριστουγέννων.
Βλέπω παντού λαμπάκια, δέντρα, καράβια και οτιδήποτε άλλο στολισμένο με γιρλάντες.
Άρχισα από προχθές να μαζεύω τα ρούχα μου και να κάνω γενική καθαριότητα του σπιτιού μιας και φεύγω, γυρίζω στη μαμά.
Θα περάσω οικογενειακές γιορτές όπως κάθε χρόνο, γιατί αυτά σηκώνει το Χριστουγεννιάτικο κλίμα. Γονείς, ξαδέρφες, θείοι και θείες μαζεμένοι για το event της χρονιάς, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Υπάρχει ακόμη ένα άτομο, η γιαγιά, σταθερή αξία στην κορυφή του τραπεζιού.
Όταν αναφέρομαι στη γιαγιά, περίεργα συναισθήματα με κατακλύζουν.
Μια μορφή που από την παιδική μας ηλικία έπαιξε άλλοτε μεγάλο και άλλοτε μικρό ρόλο στην ανατροφή μας.
Αν υπάρχει κάποιος σε αυτόν τον κόσμο που μπορεί να συναγωνιστεί την Ελληνίδα μάνα, θα είναι ασυζητητί η Ελληνίδα γιαγιά.
Ο ρόλος της, αν και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό, είναι πολύ σημαντικός.
Οι παππούδες παρέχουν σχέση ζωτικής σημασίας στα παιδιά, συχνά γίνονται πηγή κοινωνικής στήριξης για τα εγγόνια και βοηθούν στη δημιουργία μιας αίσθησης συναισθηματικής εγγύτητας, μιας ζεστασιάς.
Με τις γιορτές, λοιπόν ερχόμαστε ξανά κοντά στην μορφάρα της ελληνικής κοινωνίας, την γιαγιά.
Σε περιμένει στην πόρτα του σπιτιού με μια τεράστια αγκαλιά και έτοιμο φαΐ στο τραπέζι.
Το φαγητό είναι το νούμερο ένα χαρακτηριστικό της. Αν δεν το φας όλο δεν θα γίνεις μεγάλο παιδί ή απλά πρέπει να το φας για να μην πάει χαμένο.
Η δικιά μου γιαγιά, βέβαια, έχει το εξής παράδοξο, παρόλο που φτιάχνει ό,τι ζητήσω και επιμένει να σκάσω στο φαΐ. Μόλις τελειώσω μου λέει πως πάχυνα.
Το κάνει μάλλον για να με γεμίσει τύψεις και να μην ξαναφάω μέχρι να πάω πάλι σπίτι της.
Αντίστοιχα, οι φυσιολογικές γιαγιάδες, όταν έχεις σχεδόν καθαρίσει το πιάτο προσθέτουν πως αδυνάτισες εκεί στα ξένα, μακριά της.
Μετά το μεσημεριανό είναι η στιγμή που λες πως θα κάνεις μια συζήτηση της προκοπής, θα την αράξεις στον καναπέ, να πιεις τον καφέ σου και να σου πει κανένα κουτσομπολιό της γειτονιάς, μιας και με αυτά ασχολείται πλέον ή με το «Πάμε Πακέτο.»
Εκεί που έχεις ξεκουμπώσει το πρώτο κουμπί του παντελονιού, σκάει μύτη με ένα πιάτο μελομακάρονα για επιδόρπιο. Κοιτάζεις το πιάτο κατάματα και προσπαθείς να σταθείς στο ύψος σου, αλλά μην το πολύ σκέφτεσαι, θα υποκύψεις.
Ακόμη ένα αξιόλογο χαρακτηριστικό της Ελληνίδας γιαγιάς είναι το χαρτζιλίκι.
Περιμένεις τις γιορτές να έρθουν μπας και εκτός από τα παραπάνω κιλά μαζέψεις και τίποτα από λεφτά να πληρώσεις την εξάμηνη συνδρομή του γυμναστηρίου, να χάσεις τίποτα απ’ όσα πήρες.
Το κάνω εικόνα αυτή την στιγμή μπροστά μου.
Είμαστε όλο το σόι μαζεμένο στο σπίτι και ο καθένας συζητάει τα δικά του. Ξαφνικά, βλέπω τη γιαγιά να σηκώνεται και να πιάνει το πορτοφόλι της, «Ήρθε η ώρα μου», σκέφτομαι.
Έρχεται με αργά βήματα στο μέρος μου και μου δίνει τα λεφτά γυρίζοντας την πλάτη στους υπόλοιπους. Η κατάσταση χαίρει άκρας μυστικότητας σα να μου πασάρει το σακουλάκι με τα ναρκωτικά πριν μας δει κανείς.
Πέραν, όμως από αυτά τα καλτ χαρακτηριστικά της η γιαγιά είναι πόλος αγάπης.
Η γυναίκα αυτή είναι η δεύτερή σου μάνα.
Την αγαπάς χωρίς όρια, παρά τις παραξενιές της ηλικίας της και τον παρωχημένο τρόπο σκέψης της, μιας και η δική μου εξακολουθεί να πιστεύει πως το επάγγελμα του μέλλοντος είναι ο δάσκαλος και το δημόσιο ο καλύτερος τομέας εργασίας.
Δεν μπορείς να μην την συγχωρέσεις ακόμη και όταν την πετυχαίνεις μετά από το μεγάλο χωρισμό και σου λέει πως ήρθε η ώρα να παντρευτείς αλλιώς θα μείνεις στο ράφι και δε θα σε θέλει κανείς.
Θα πετάξει και ένα «γεροντοκόρη» κάπου εκεί, αλλά θα το καταπιείς χωρίς να πεις πολλά-πολλά.
Η παρουσία της και μόνο μέσα στον χώρο εκπέμπει ζεστά συναισθήματα, γεμάτα θαλπωρή, φροντίδα και αγάπη.
Δεν μπορώ να διανοηθώ Χριστούγεννα χωρίς τους κουραμπιέδες της και τις πίτες που φέρνει κάθε φορά στο τραπέζι.
Οι χριστουγεννιάτικες μέρες σε φέρνουν πιο κοντά στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στην οικογένειά σου.
Όσο μακριά και να ζεις τώρα που μεγάλωσες και είπες να ανεξαρτητοποιηθείς, την περίοδο των γιορτών θες να την περάσεις με τους συγγενείς σου.
Το ζεστό κλίμα, το τζάκι που σιγοκαίει, οι ατέλειωτες συζητήσεις και ο θείος που πάλι ήπιε λίγο παραπάνω είναι το χαρούμενο repeat των Χριστουγέννων.
Όσο για την γιαγιά, μπορεί να είναι σημαντική και ο ρόλος της αναντικατάστατος, αλλά για ακόμη μια Πρωτοχρονιά θα πάει για ύπνο, αμέσως μετά το κόψιμο της βασιλόπιτας.
Συντάκτης: Δανάη Νάκου
