Τρέχουμε όλη μέρα πάνω κάτω, σπίτι, δουλειά, πίσω στο σπίτι και ύπνο. Ακούγεται σαν μία βαρετή, ατέρμονη ρουτίνα. Σκέφτεσαι πως υπάρχει κάτι πιο μεγάλο εκεί έξω, πως αυτό δεν είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει η ζωή. Και εκεί φαντάζεσαι παραμύθια και δράκους, για άλλες χώρες, άγνωστους ανθρώπους και μεγάλες καριέρες. Νομίζοντας πως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν είσαι ευτυχισμένος. Η αλήθεια όμως είναι, πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι η πραγματική ευτυχία. Η αλήθεια είναι, πως η ευτυχία δεν είναι κάτι σταθερό, είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να καλλιεργείς μέσα σου. Και δε χρειάζεσαι τους εξωτερικούς παράγοντες για αυτό. Αλλά είναι κάποιες καταστάσεις οι οποίες απλά “σκάνε” διαφορετικά.
- Ο καφές με θέα την ανατολή
Τα παγωμένα πρωινά του φθινοπώρου και του χειμώνα, που ξυπνάς με δυσκολία και το μάτι δεν ανοίγει πριν τη σωτήρια γουλιά καφέ για την οποία αδημονείς. Και έτσι όπως ανοίγεις τις κουρτίνες του παραθύρου σου και κρατάς τη ζεστή κούπα καφέ στο χέρι, οι ζεστές ακτίνες του ήλιου πέφτουν στο πρόσωπό σου. Ξαφνικά, όλη η πλάση είναι εσύ και εσύ όλος ο κόσμος. Μία ηρεμία σε κυριεύει και για λίγα λεπτά δεν υπάρχουν υποχρεώσεις, ξυπνητήρια και πανικός, υπάρχει μόνο αυτή η στιγμή.
- Οι βραδιές στο μπαλκόνι
Κάθεσαι σ’ εκείνη την παγωμένη σιδερένια καρέκλα που πονάει τη μέση σου και ακόμα δεν έχεις αλλάξει. Η μυρωδιά του λευκού κρασιού στο ποτήρι σου και του τσιγάρου της κολλητής σου, σου θυμίζουν που είσαι. Στο μπαλκόνι του μικρού σου σπιτιού μία ζεστή νύχτα στην Αθήνα. Και η συζήτηση σας έχει βγάλει σε μονοπάτια τρομακτικά, σε μία εικόνα του εαυτού σας που μόλις ξεκλειδώσατε. Όλα είναι τρομακτικά και παράλληλα τόσο οικεία. Αυτά τα βράδια που κάτι μέσα σου καταλαβαίνει πως το νόημα της ζωής δεν είναι τίποτα άλλο, από τις στιγμές με τους ανθρώπους σου.
- Το δροσερό αεράκι του Σεπτέμβρη
Μετά από την αποπνικτική ζέστη του Αυγούστου, έρχεται σαν θαύμα, το παγωμένο αεράκι του φθινοπώρου. Και όπως αποχαιρετάμε τις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις στην καταγάλανη θάλασσα, έτσι καλωσορίζουμε τα κόκκινα φύλα στους δρόμους και τις σταγόνες της πρώτης βροχής. Από εκεί που κάναμε βόλτες το βραδάκι, τώρα επιστρέφουμε από τη δουλειά το απόγευμα και κρατάμε μία ομπρέλα για παν ενδεχόμενο.
- Τα μυρωδάτα, καθαρά σεντόνια
Και έτσι όπως έχεις βγει από το ζεστό μπάνιο και έχεις τις μυρωδιές των σαμπουάν πάνω σου, σκουπίζεσαι με τις μαλακές σου πετσέτες και πέφτεις στα καθαρά σου σεντόνια που άλλαξες λίγο πριν μπεις για μπάνιο. Ειδικά, αν τα σεντόνια συνοδεύονται και από καθαρή παπλωματωθήκη, απλά χώνεσαι στο μαλακό σου κρεβάτι και ξεχνάς όλα τα στραβά που μπορεί να συνέβησαν μέσα στην ημέρα.
- Ο απογευματινός καφές μετά τον μεσημεριανό ύπνο
Κυρίως τα καλοκαίρια, που η ζέστη σε έχει λιώσει, γυρνάς σπίτι και ανάβεις ερκοντίσιον, ξαπλώνεις στο κρεβάτι και πριν το καταλάβεις έχεις πέσει σε έναν λήθαργο. Με το που ξυπνήσεις έχεις χάσει την αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Θυμάσαι όμως το τηλέφωνο της καφετέριας λίγο πιο κάτω. Η αναμονή μέχρι να έρθει και η στιγμή που πιάνεις στα χέρια σου το πολυπόθητο ρόφημα και σκέφτεσαι πως η ευτυχία είναι ακριβώς αυτό.
- Το καταχωνιασμένο άρωμα στο ντουλάπι που σε πάει πίσω μόλις το μυρίσεις
Έτσι όπως καθαρίζεις το δωμάτιο, καταλήγεις να κοιτάς τα εκατοντάδες μπουκαλάκια που έχεις στα ράφια σου και βλέπεις ανάμεσα σε αυτά εκείνη την κολόνια που φορούσες κάθε πρωί πριν φύγεις από το σπίτι για να πας σχολείο ή αυτή που φορούσες πριν βγεις το βράδυ για ποτό. Ανοίγεις να τις μυρίσεις και όλες οι αναμνήσεις σου έρχονται από το πουθενά. Θυμάσαι πόσες διαφορετικές ζωές έχεις ζήσει, πως κάποτε ήσουν μαθητής, φοιτητής, κολλητός, πληγωμένος. Όλες οι φάσεις της ζωής σου, σφραγισμένες σε ένα μικρό μισοτελειωμένο μπουκαλάκι.
- Τα ηλιόλουστα Σάββατα που πηγαίνεις για ψώνια και όλος ο κόσμος έχει βγει για τη βόλτα του
Εκείνο το ηλιόλουστο Σάββατο που όλοι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και εσύ τρέχεις να προλάβεις να συναντήσεις την παρέα που σε περιμένει. Και βλέπεις γύρω σου παιδιά να παίζουν με τα ποδήλατά τους, ανθρώπους να απολαμβάνουν το παγωτό τους ή μπαίνουν σε καταστήματα να ψωνίσουν, όπως και εσύ.
- Οι τυχαίες συναντήσεις με αγαπημένους γνωστούς ή φίλους στον δρόμο
Έτσι όπως περιμένεις το μετρό μετά από τη δουλειά ακούς μία γνωστή φωνή να σε καλεί. Γυρνάς και βλέπεις εκείνον τον φίλο που έχεις να δεις τόσο καιρό. Ξαφνικά η μέρα είναι λίγο πιο όμορφη, η ζωή όντως είναι γεμάτη εκπλήξεις. Πώς αλλιώς θα πετύχαινες έναν τόσο αγαπημένο σου άτομο στο κέντρο της Αθήνας, στον ίδιο συρμό με εσένα; Είναι αυτές οι μικρές στιγμές που σου δίνουν την αίσθηση της μοίρας, της έκπληξης. Συνειδητοποιείς ότι η ζωή υπάρχει και συνεχίζει πέρα από τη ρουτίνα.
- Η στιγμή που μπαίνεις στο σπίτι
Είτε είχες μία πολύ δύσκολη μέρα στη δουλειά, είτε γύρισες από ξέφρενο χορό και ξενύχτι και νιώθεις ευτυχισμένος, η στιγμή που ανοίγει η πόρτα του σπιτιού και βγάζεις τα παπούτσια σου, ξέρεις πως όλα θα πάνε καλά. Μπαίνεις στο καταφύγιο σου, σκέφτεσαι πως όλα πλέον θα είναι εντάξει, γιατί είσαι σπίτι σου. Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Η ηρεμία που έρχεται μέσα από το γεγονός ότι βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι σου, από το γεγονός πως ότι σε στεναχωρεί βρίσκεται έξω από αυτό.
- Το νυχτολούλουδο τα καλοκαιρινά βράδια
Εκείνες τις μακρινές βόλτες τα βράδια, στη γειτονιά που πέρασες τα περισσότερα από τα καλοκαίρια σου με το νυχτολούλουδο να πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα. Ή στη γειτονιά που μένεις, μαζί με την παρέα σου, πόσα γέλια, πόσα κλάματα, συζητήσεις σχετικά με τη ζωή, τον θάνατο, τις ταινίες και τους έρωτες. Όλες συνοδευόμενες από εκείνη τη γλυκιά μυρωδιά που όποτε τη μυρίζεις, θα σου έρχονται αυτές οι στιγμές στο μυαλό.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη