Ο παγκόσμιος κινηματογράφος είναι γεμάτος αριστουργήματα που καθηλώνουν με την αφηγηματική τους δύναμη, την οπτική τους αισθητική και τις έντονες συναισθηματικές τους στιγμές. Αυτές οι ταινίες, συχνά πολυβραβευμένες, αποδεικνύουν τη δύναμη της τέχνης να γεφυρώνει πολιτισμούς και να εμπνέει. Ακολουθεί μια επιλογή από σύγχρονα “διαμαντάκια” που άφησαν το στίγμα τους στις τελευταίες δεκαετίες:
“Parasite” (2019) – Bong Joon-ho (Νότια Κορέα)
Πηγή εικόνας: Variety
Το “Parasite” του Μπονγκ Τζουν-χο αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά φιλμ της σύγχρονης εποχής, μετατρέποντας την κοινωνική κριτική σε ένα απολαυστικό και πολυεπίπεδο κινηματογραφικό ταξίδι. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Κιμ, μια φτωχή οικογένεια που ζει στο περιθώριο της κορεάτικης κοινωνίας, προσπαθώντας να επιβιώσει σε αντίξοες συνθήκες. Με μια σειρά από στρατηγικές και απάτες, τα μέλη της οικογένειας καταφέρνουν να διεισδύσουν στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας ως υπηρέτες και εκπαιδευτικοί, δημιουργώντας μια φαινομενική “συμβίωση” δύο κόσμων που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση. Η ταινία μεταπηδά αριστοτεχνικά από την κωμωδία στο θρίλερ, και από εκεί στην τραγωδία, κρατώντας αμείωτη την αγωνία και εντείνοντας τη συναισθηματική ένταση. Το αριστούργημα του Μπονγκ Τζουν-χο έγινε η πρώτη ταινία στην ιστορία που κέρδισε τόσο τον Χρυσό Φοίνικα όσο και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, σφραγίζοντας τη θέση του ως ένα κλασικό έργο τέχνης που γεφυρώνει τον παγκόσμιο κινηματογράφο.
“Portrait of a Lady on Fire” (2019) – Céline Sciamma (Γαλλία)
Το “Portrait of a Lady on Fire” της Σελίν Σιαμά είναι μια βαθιά ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται στη Γαλλία του 18ου αιώνα. Η ζωγράφος Μαριάν καλείται να δημιουργήσει το πορτρέτο της νεαρής Έλοΐζ, μιας γυναίκας που προορίζεται να παντρευτεί έναν άντρα που δεν έχει συναντήσει ποτέ. Το πορτρέτο πρέπει να γίνει στα κρυφά, καθώς η Έλοΐζ αρνείται την ιδέα του γάμου και δε δέχεται να ποζάρει. Μέσα από αυτή την ιδιότυπη σχέση, αναπτύσσεται ένας έντονος δεσμός ανάμεσα στις δύο γυναίκες, που μεταμορφώνεται σε έναν ανομολόγητο αλλά καταλυτικό έρωτα. Η Σιαμά δημιουργεί έναν κόσμο γεμάτο σιωπές και βλέμματα, όπου οι λέξεις είναι περιττές και τα συναισθήματα αναδύονται μέσα από τις μικρές λεπτομέρειες – ένα άγγιγμα, μια παύση, μια φευγαλέα ματιά. Το “Portrait of a Lady on Fire” είναι μια ταινία για την επιθυμία, την ελευθερία και την τέχνη. Η Σιαμά δε δημιουργεί απλώς μια ιστορία αγάπης, αλλά μια διαχρονική εξερεύνηση του πώς η τέχνη μπορεί να αιχμαλωτίσει το εφήμερο και να γίνει φορέας των πιο βαθιών ανθρώπινων συναισθημάτων.
“The Favourite” (2018) – Yorgos Lanthimos (Ελλάδα/Ηνωμένο Βασίλειο)
Πηγή εικόνας: TVXS
Ο Γιώργος Λάνθιμος, με την ταινία “The Favourite”, προσφέρει ένα σκοτεινό, σαρκαστικό και πνευματώδες ιστορικό δράμα που απογυμνώνει τις πολιτικές ίντριγκες και τις ανθρώπινες αδυναμίες. Η ταινία διαδραματίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Άννας της Μεγάλης Βρετανίας, και επικεντρώνεται στη σχέση της βασίλισσας με δύο γυναίκες που μάχονται για την εύνοιά της: τη στενή φίλη και έμπιστη σύμβουλό της, Σάρα Τσέρτσιλ, και τη νεοφερμένη και φιλόδοξη ξαδέρφη της, Άμπιγκεϊλ. Ο Λάνθιμος αποδομεί το παραδοσιακό ιστορικό δράμα, δίνοντας έμφαση στην αλληλεπίδραση της εξουσίας, της προδοσίας και των προσωπικών σχέσεων. Η βασίλισσα Άννα, υποδυόμενη από την εκπληκτική Ολίβια Κόλμαν (που κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της), παρουσιάζεται ως μια ασταθής και ευάλωτη γυναίκα. Αντίστοιχα, η Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) και η Άμπιγκεϊλ (Έμα Στόουν) είναι δύο γυναίκες που πλοηγούνται μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, χρησιμοποιώντας τη χειραγώγηση και τη στρατηγική για να επιτύχουν τους στόχους τους.
“The Square” (2017) – Ruben Östlund (Σουηδία)
Πηγή εικόνας: Culturenow.gr
Το “The Square” του Ρούμπεν Έστλουντ είναι μια αιχμηρή σάτιρα που εξερευνά τη σύγχρονη τέχνη, την κοινωνική υποκρισία και τις ηθικές αντιφάσεις των ανθρώπων που ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο προνόμια και διακρίσεις. Η ταινία, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, εστιάζει στον Κρίστιαν, έναν διακεκριμένο επιμελητή ενός μοντέρνου μουσείου τέχνης στη Στοκχόλμη. Ο Κρίστιαν ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα νέο έργο τέχνης, το “The Square”, μια εγκατάσταση που προάγει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τη συλλογική ευθύνη. Όμως, η ίδια η ζωή του επιμελητή και οι αποφάσεις του έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύει η τέχνη που προωθεί. Ο Έστλουντ να συνδυάζει μαύρο χιούμορ και δραματικές στιγμές για να αναδείξει την υποκρισία και τις αντιφάσεις που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι σκηνές που περιγράφουν τη ζωή του Κρίστιαν λειτουργούν ως μικρογραφία της δυτικής κοινωνίας, όπου η ηθική στάση συχνά υποχωρεί μπροστά στην ατομική αυτοσυντήρηση και τη φιλαυτία. Η ταινία εξερευνά, επίσης, την έννοια της τέχνης και την απόσταση ανάμεσα στην πρόθεση του καλλιτέχνη και την πρόσληψη του έργου από το κοινό.
“Cold War” (2018) – Paweł Pawlikowski (Πολωνία)
Το “Cold War” του Πάβελ Παβλικόφσκι είναι μια βαθιά συναισθηματική ερωτική ιστορία, εμπνευσμένη από την πραγματική ιστορία των γονιών του σκηνοθέτη. Τοποθετημένο στο σκοτεινό σκηνικό του Ψυχρού Πολέμου, αφηγείται τον ταραχώδη έρωτα του Βίκτορ, ενός μουσικού, και της Ζούλα, μιας χαρισματικής τραγουδίστριας. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε διάστημα 15 ετών, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές συναντιούνται και χωρίζουν μέσα σε πολιτικές πιέσεις, πολιτισμικές διαφορές και προσωπικές αδυναμίες. Η ταινία, γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ, εντυπωσιάζει με την αισθητική της, που αποτυπώνει την εποχή και τη συναισθηματική ένταση των χαρακτήρων. Η μουσική παίζει καθοριστικό ρόλο, γεφυρώνοντας πολιτισμούς και εκφράζοντας συναισθήματα που οι λέξεις δεν μπορούν να αποδώσουν. Οι εξαιρετικές ερμηνείες του Τόμας Κοτ και της Γιοάνα Κούλιγκ δίνουν ζωή σε αυτή την πολυεπίπεδη σχέση, αποτυπώνοντας την αγάπη, τη θυσία και τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Το “Cold War” είναι μια οπτικά και συναισθηματικά μαγευτική ταινία που εξετάζει τη σύνδεση ανάμεσα στην τέχνη, την αγάπη και την επιρροή της Ιστορίας στις προσωπικές ζωές.
“A Ghost Story” (2017) – David Lowery
Πηγή εικόνας: VOX
Το “A Ghost Story” του Ντέιβιντ Λόουερι είναι ένα φιλμ ποιητικής ομορφιάς και φιλοσοφικής εμβάθυνσης, που εξερευνά τη θνητότητα, τη μνήμη και τον χρόνο μέσα από μια συγκινητική και ανορθόδοξη ιστορία φαντασμάτων. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα (Κέισι Άφλεκ) που, μετά τον θάνατό του, επιστρέφει ως φάντασμα για να παρακολουθήσει τη ζωή της συζύγου του (Ρούνεϊ Μάρα) και τον κόσμο γύρω του καθώς αλλάζουν μέσα στον χρόνο. Η λιτότητα της αφήγησης και η οπτική απλότητα – με το φάντασμα να παρουσιάζεται ως μια φιγούρα με λευκό σεντόνι και μαύρες τρύπες για μάτια – αντιπαρατίθενται στη βαθιά συναισθηματική δύναμη της ταινίας. Η ταινία προσφέρει μια συγκλονιστική εμπειρία, που ξεφεύγει από τα κλισέ του είδους της, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί τη θέση του μέσα στο σύμπαν και τη σημασία που αποδίδουμε στη ζωή και στις σχέσεις μας.
Συντάκτης: Έφη Ζ.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
